Wat een job! (8): de cabaretier

"Waar de pretnood het hoogst is, daar is de Pretman!" klonk het altijd op het eind van de geweldig grappige Pretshow op Ketnet. Pretman, die heet in het gewone leven 'Kevin Bellemans'. Hij is een Brusselse acteur/cabaretier, die deze week zijn 32ste verjaardag viert. Hoog tijd voor een prettig gesprek, dachten wij zo.

Eerst en vooral, hoe ben je Pretman geworden?
Kevin (K): Ik heb de figuur van Pretman niet zelf bedacht, maar een vriend van mij, Damien Nieuborg. Hij is de regisseur van de Pretshow. Op een dag belde hij me om over zijn idee te vertellen, en toen ik dat hoorde, zei ik spontaan: "Super, ik doe mee, ik bén gewoon de Pretman!" Natuurlijk moest ik eerst wel auditie doen, samen met nog zeven andere acteurs. Maar ze hebben mij gekozen, en blij dat ik was! Dolle pret! (lacht)

Waarom wilde je die rol zo graag?
K: Omdat hij een compleet foute superheld is, een soort stripfiguur die véééél te druk doet, zichzelf heel belangrijk vindt en gedurig op zijn bek gaat. Daarin kan je je als acteur helemaal laten gaan. Ik heb samen met Damien ook veel van de Pretshows bedacht. Urenlang samen brainstormen en allerlei toffe ideeën krijgen, keispannend!

Voor elke Pretshow moest je een probleem van een kind op lossen. Met welk van die problemen heb je het meeste pret beleefd??
K: (denkt na) Oei, het waren er zoveel. Ah ja, ik weet het weer: toen dat meisje liet weten dat ze een broertje wilde omdat ze niet graag alleen speelde. Pretman stelde voor om zelf dat broertje te worden, maar ik deed zo vervelend dat ze liever geen broertje meer wou (lacht).
Soms kregen we ook wel eens een echt probleem van een kind toegestuurd: iemand liet ons ooit weten dat hij/zij thuis geslagen werd, dat ze dus de Pretman nodig hadden. Dat was wel effe schrikken.

Wat hebben jullie toen gedaan?
K: We konden daar natuurlijk geen grappige show van maken, dit was een serieus probleem. De ploeg van Ketnet stuurde de vraag van dat kind door naar andere organisaties, die naar een echte oplossing op zoek gingen. En geen mislukte Pretman-oplossing.

Je doet nog andere dingen dan Pretman, je speelt vaak toneel of cabaret. (Cabaret is een reeks sketches waarbij je het publiek rechtstreeks betrekt.) Waarom ben je acteur geworden?
K: Misschien vooral door mijn opa. Die was matroos geweest, een avontuurlijk type. Hij vertelde me dikwijls wilde verhalen, waar ik helemaal in meeging. Ik vind het nu zelf fantastisch om verhalen te brengen en te spelen, waar ik het publiek, jong of oud, helemaal in kan 'meenemen'. En ook: ik merkte al snel dat ik mensen makkelijk aan het lachen kon brengen. Toen ik in de Chiro zat, deden we elk jaar een Bontering, een bonte avond waarbij iedereen iets mocht opvoeren. Ik herinner me dat alsof het gisteren was: je staat achter een rood gordijn, en in de zaal hoor je geroezemoes. Dan gaat het doek open en twee minuten later krijg je ongeveer iedereen in de zaal aan het lachen. Amper zeven was ik, maar het gaf een enorme kick...

Sta je liever voor de camera of op een podium?
K: Ik doe het allebei graag, maar ik hou toch iets meer van theater spelen. Je ziet en hoort het publiek meteen reageren, en ook: het moet van de eerste keer goed zijn, hé. Je kan het niet telkens opnieuw doen zoals bij tv. (denkt na) Eigenlijk hangt het vooral van het personage af. Pretman bijvoorbeeld heb ik altijd heel erg graag gespeeld.

Kijk je dan nadien naar jezelf op televisie?
K: Nee, ik zie mezelf niet zo graag bezig. Tot voor kort hád ik niet eens een tv in huis! Tijdens tv-programma's verveel ik me meestal. In plaats van uren voor de buis te hangen ga ik liever gewoon de straat op. Zeker in Brussel, waar wel altijd iets te beleven valt. Televisie maken vind ik een pak leuker dan televisie kijken.

Bedankt Kevin, en nog een PRETTIGE verjaardag!!