Elke week gaat BRUZZ op bezoek bij een kind in Brussel in zijn of haar slaapkamer. Deze keer is dat bij Axel (14) in Brussel-Stad. Hij werkt aan een eigen kledingmerk en wil later ondernemer worden. “Iedereen is anders en toch krijgen we allemaal dezelfde opleiding. Dat is toch vreemd?”
Axel (14): ‘Ik wil van alles doen, het maakt niet uit of ik rijk word’
Leuke prints op de T-shirts aan je kledingrek, zijn die van jou?
Ja, ik heb die ontworpen voor een kledingmerk dat ik wil starten: ‘Kroket’.
Omdat je graag kroketten eet?
Nee, de ‘ket’ in ‘Kroket’ verwijst naar Brussel. De eerste T-shirts zijn ook hier gemaakt, bij ink.brussels. Ik ontdekte hun kleren op een markt in Thurn & Taxis.
Hoe ben je daarmee begonnen?
In de les wiskunde, omdat ik me verveelde. Niet dat ik wiskunde niet interessant vind, maar de manier van lesgeven ligt me niet helemaal. Ik begrijp het beter wanneer ik uitleg vraag aan mijn ouders, die allebei architect zijn.
Zijn ze al te koop?
Ik ga nu met een andere leverancier werken en wacht nog op het prototype. Als dat klaar is, wil ik ze verkopen via pre-order. Zo zit ik niet met een hele stock aan T-shirts, maar laat ik enkel maken wat al effectief verkocht is.
Dat is best duurzaam?
Ja, maar vooral: het wordt niet in China gemaakt, waar de werkomstandigheden in de textielindustrie slecht zijn. Mijn volgende T-shirts komen uit Turkije. Iets goedkoper dan in België, maar de mensen worden er niet uitgebuit.
“Ik zit bij de Brusselse zeescouts. Om de twee weken leren we varen met een zeilboot”
Er hangt een kaart van Europa met speldjes die aanduiden waar je al geweest bent. Jij houdt wel van Frankrijk precies?
Mijn grootouders hebben een huis in Zuid-Frankrijk waar we vaak op bezoek gaan. Met de zeescouts zijn we in Brest geweest.
Er is toch geen zee in Brussel?
Nee, maar we komen samen in de haven van Brussel. Om de twee weken leren we er varen met een zeilboot. Dan zeilen we naar een plek voor activiteiten.
Ook Parijs staat aangeduid op je kaart.
Ja, binnenkort ga ik er nog eens naartoe. Er is daar veel te beleven. Veel zaken waar ik zou willen gaan eten bijvoorbeeld.
Eet je graag?
Ja, best wel. Niet per se veel, maar wel graag goed. In Trattoria Chicago vind ik het lekker en op familiefeesten is er altijd lekker eten, want mijn nonkel kan goed koken. Ik help hem soms.
Volg je dan chefs op Instagram?
Ik zie veel gerechten passeren in mijn feed. Van Cedric Grolet bijvoorbeeld, een Franse patissier.
Die heeft miljoenen volgers
Ja, maar het kost daar 17 euro voor een klein taartje en alles lijkt er een beetje op elkaar. Hij gebruikt vaak een vulling met compote van een of ander fruit.
Terug naar ‘Kroket’, je kledingmerk. Studeer je daarvoor economie op school?
Ja, maar ik heb de indruk dat ondernemen niet zo gestimuleerd wordt op school.
Je bent het niet eens met ons schoolsysteem?
Het is toch vreemd dat iedereen hetzelfde moet leren? Iedereen is anders en toch krijgen we allemaal dezelfde opleiding. Politici willen dat zoveel mogelijk mensen na het middelbaar naar de universiteit gaan. Jongeren moeten een pad volgen dat hen is voorgeschreven, maar zo verlies je je eigen dromen uit het oog.
Wat zijn jouw dromen dan?
Ik zou van alles willen doen. Het maakt me niet uit of ik rijk word, maar ik zou later graag voor mezelf werken en vrij zijn om te kiezen wat ik doe. Misschien ben ik wel een tijdje kok, om daarna iets te ontwerpen of te verkopen.
De slaapkamer
Lees meer over: Brussel-Stad , Jongeren , De slaapkamer