William (11): ‘Toen ik niet kon tennissen, was ik echt ongelukkig’

Elke week gaat BRUZZ op bezoek bij een kind in Brussel in zijn of haar slaapkamer. Deze keer is dat bij William (11) die met zijn ouders en zusje Melyssa in Schaarbeek woont. “Ik zou graag terug in de tijd willen gaan naar 2018, toen gingen mijn papa en mama weer samenwonen.”

Naast je bed hangt een grote poster van een tennisspeler. Help me eens, wie is dat?
Dat is Alexander Zverev. Hij is mijn favoriete speler. Hij speelt op dezelfde manier als ik, maar hij is wel beter dan ik ben. Hij wint veel, maar van de grootste toernooien, waarvan er vier in het jaar zijn, was hij verschillende keren in de finale, maar die heeft hij nog nooit gewonnen.

Kan je jouw spel omschrijven?
Ik heb graag lange ballen die niet hoog stuiteren. De ballen komen niet hoog over het net.

Heb je tennis nodig om je uit te leven?
Ja, toch wel. Ik ben niet zo graag binnen. Ik speel soms voetbal, maar niet in een club, gewoon op straat. Ik doe ook judo. Dat is wel binnen, maar een sport. Mijn hobby’s zijn heel belangrijk.

Gebeurde het al een keer dat je even geen hobby kon doen?
In de paasvakantie had ik bij de scouts mijn arm gebroken. Het deed heel veel pijn. Ik kon toen niet meer tennissen met mijn arm in het gips. In die tijd was ik echt ongelukkig. Ik speelde dan spelletjes op de gsm of keek films op de tablet.

Hoe vaak sta je op de tennisbaan?
Ik train twee keer per week anderhalf uur. En soms ook een wedstrijd. Of een toernooi. Ik beeld me in, net voor ik ga slapen, hoe ik een wedstrijd kan spelen.

Ben je zenuwachtig voor wedstrijden?
Ja, een half uur ervoor ben ik heel erg zenuwachtig. Maar de avond ervoor niet.

Wat doe je om jezelf te kalmeren?
Ik kalmeer niet. Ik sla gewoon op de ballen.

Stel je voor dat je in een teletijdmachine kan stappen, waar zou je dan heen willen gaan?
2018.

Waarom?
Om mijn overgrootvader terug te zien. En België was toen keigoed op het WK voetbal. En toen zijn mijn ouders weer bij elkaar gekomen. Er waren veel goede dingen in 2018.

Je was toen vijf jaar oud. Wat herinner je je er nog van?
Ik weet er niet meer zo heel veel van. De wedstrijd Frankrijk-België. En dat we elke zondag bij mijn overgrootvader gingen taart eten. Dat was altijd erg fijn.

Heb je een bijzonder aandenken aan jouw overgrootvader?
Voor mijn zesde verjaardag kreeg ik een Pokemon-kaart. Die staat op mijn kast.

Hoe is de band met je grootouders?
Ik heb een oma en een oma. Ik weet niet waar mijn opa’s zijn. Mijn ene oma komt me vaak ophalen op school. Dan maken we samen huiswerk. Ze helpt me heel goed. Vroeger woonden we in een appartement boven haar. De andere oma woont verder, die zie ik minder.

Ik zie mangastrips in de kast staan. Lees je dat veel?
Ik kijk vooral en lees de strips ook wel, maar minder. Hisoka is mijn favoriet. Je valt dan in een andere wereld. Er zijn mensen en er zijn mensen met een superkracht. Die kunnen heel veel dingen die wij niet kunnen. Bijvoorbeeld gedachten lezen.

Zou je dat zelf willen kunnen?
Ja. Van iedereen die met mij praat, dan weet ik wat die denkt. Ik heb niet graag dat mensen vals doen.

Wat zou Brussel een fijnere stad kunnen maken?
Minder afval op straat. Brussel is heel vuil. Met de school hebben we het Josaphatpark een beetje opgekuist. Ik niet, maar ze zeggen dat ze een kat in een vuilniszak hebben gevonden. Ik weet niet of dat waar is, maar ik denk het wel. De juf heeft het meteen weggegooid.