Randje buitenspel: kieken

Wat velen niet meer voor mogelijk hielden, gebeurde dan toch: Christian Burgess kreeg twee weken geleden op het veld van Racing Genk de eerste rechtstreekse rode kaart uit zijn carrière. De 32-jarige Brit maakt al vier seizoenen lang het leven van iedere aanvaller in België zuur, tot frustratie van al wat niet geel-blauw kleurt. Met zijn ervaring en zijn geslepen karakter weet hij, ondanks zijn stelten van benen, de grens van het (on)toelaatbare als een volleerd koorddanser te bewandelen.

Daarom was het des te opvallender dat niet een tackle of een of ander slinks manoeuvre met zijn voeten leidde tot zijn verbanning van het veld. Neen, het was een soort van kopbal. Hij liet zich namelijk op het einde van een frustrerende verliespartij verleiden tot het werpen van de bal in het aangezicht van Genk-spits Tolu Arokodare.

Union zette op die manier de Champions' Play-Offs in met een valse noot. De inworp getuigt van frustraties en zenuwen die hoog oplopen in de strijd om de titel, deels door het puntensysteem. Union heeft ongeveer heel het jaar de stand aangevoerd en sloot het reguliere seizoen af met zeven punten voorsprong op eerste achtervolger Anderlecht. Door de deling van de punten, het verlies tegen Genk en Cercle, en de winst van Anderlecht tegen Antwerp zag Union die voorsprong als sneeuw voor de eerste lentezon verdwijnen.

De druk tijdens play-offs is sowieso enorm. Dat weten oudgedienden zoals Burgess als geen ander. De voorbije twee jaar bleef Union tot het bittere eind meedoen voor het allerhoogste, maar de ploeg trok telkens aan het kortste eind. Hoewel de meerderheid van het huidige elftal pas later de rangen vervoegde, speelt die historische erfenis toch onvermijdelijk een rol. “Het zal toch weer niet waar zijn,” die gedachte. Maar spelers en coach moeten verder durven te kijken dan de hang naar scorebordjournalistiek.

Al is dat laatste niet evident. Net zomin als het achterwege laten van frustraties en stress. Ten bewijze ook Cameron Puertas, de assistenkoning in de pintjesliga, die gefrustreerd en molenwiekend gesticuleerde naar een teamgenoot.

Maar om kampioen te kunnen worden, moet Union weer vrank en vrij voetballen, enkel dan kan de ploeg haar beste niveau aantikken. Maar dan moet ze nog negen – inderdaad: negen – wedstrijden het hoofd koel houden. Want naast de play-offs treedt Union ook aan in de Croky Cup-finale, die midden in de play-offs valt. Een mens zou voor minder zenuwachtig rondlopen, en net precies dat moet vermeden worden.

Eén ding is zeker, elke volgende verlieswedstrijd – zoals ook de nederlaag tegen Cercle Brugge zondag – zal even hard in het gezicht aankomen als die inworp van Burgess. Vraag maar aan Arokodare.