Randje buitenspel: 'Play-off 1 is een van de mooiste uitvindingen in de geschiedenis'

Een boodschap van algemeen nut: play-off 1 kan de gezondheid ernstig schaden. De combinatie van overhaast gepottenstamp, potsierlijk haantjesgedrag en hitchcockiaanse spanningsbogen is een aanslag op het mentale welzijn van eenieder.

Zeker voor de Anderlecht-supporter die van oudsher academisch en verzorgd voetbal gewoon is, flirt de competitieformule met de grenzen van het tergende en het roekeloze. In deze omstandigheden is de hoop op goed voetbal een banale hersenschim die best tot volgend seizoen wordt opgeborgen.

Het is beter om je volledig over te geven aan de adrenaline van het resultaat. Hoe pijnlijk de eindronde bijtijds ook mag zijn, de strijd voor de oppergaai is heerlijk meeslepend. Na de saxofoon en de krokettenpers is play-off 1 met halvering van punten eigenlijk een van de mooiste uitvindingen in de Belgische geschiedenis. Een verslavende cocktail van endorfines, stress en zinsverbijstering. Het voetbalweekend als de ultieme vlucht van de realiteit. 'Escape on Friday, get caught on Monday,' zoals Nabihah Iqbal de ratrace van Britse twentysomethings met enige tristesse bezingt. Dat geldt evengoed voor de Belgische refs als ze na het weekend de publieke deliberatie van het Professional Refereeing Department moeten doorstaan.

Bij supporters brengt de intense nacompetitie een gelukzalige nervositeit. Week na week, speeldag na speeldag, belanden we in een roes van intense emoties die amper te bestieren valt. Het is ook enkel die achtbaan van vreugde en verdriet die met waardigheid het etiket 'intensiteit' mag dragen. De term werd ooit vanuit de Premier League geïmporteerd om de toename van sprintende vleugelverdedigers met een grote longinhoud te verklaren, maar in de pintjesliga lijkt 'intensiteit' toch vooral een excuus om vol enthousiasme tegenstanders omver te schoffelen.

Overal staan de zenuwen strak gespannen, dat voel je. Voorzitters, al dan niet uitvoerend, plegen dreigtelefoontjes naar bondsprocureurs en advocatenkantoren of trappen en passant nog eens na op een ex-coach. Les gars, sois belle et tais-toi. Nu de stadionsupporters zich eens min of meer gedragen, moeten de bobo's zich niet vroegtijdig als fiere gorilla's op de borst slaan. Zeker Anderlecht kan die marginale machtsspelletjes missen als kiespijn. Sinds de winst tegen Union in de bloedstollende derby van twee weken geleden, voelt elke Mauve het in het diepst van zijn wezen: 'It's coming home'. Het Lottopark is meer dan klaar voor een titelfeest. De non-prestatie op Genk zal daar niets aan veranderen. Toch? Of wel? Ik weet het ook niet meer. Wat een thriller.
De play-offs … Ik ben niet verslaafd, ik heb ze gewoon nodig.