Randje buitenspel: Vandenhaute

50.000 euro. Zoveel hangt Humo-journalist Jan Hauspie boven het hoofd voor zijn artikel over de putsch van Wouter Vandenhaute bij RSC Anderlecht, die vier jaar geleden RSCA-voorzitter werd.

Hij werkte zowat iedereen die in de weg stond van zijn ‘cultuuromslag’ buiten (Van Eetvelt, Donville, Verschueren, Vercauteren, Kindermans, Kompany …) en gokte met Felice Mazzù op snel succes. Viel dat even tegen. Anderlecht beleefde vorig jaar zijn slechtste seizoen sinds mensenheugenis en draaide een verlies van 6 miljoen euro. Hauspie zocht uit hoe die toxische werkomgeving tot stand kwam. Het beeld dat hij schetste was niet fraai.

Het artikel raakte een gevoelige snaar. Eerst werd 25.001 euro geëist, maar bij de nv huppeldepup werd het ego van de grote roerganger nog eens opgemeten en de deuken bleken toch groter dan verwacht. Vandenhaute dacht waarschijnlijk: “Wat zou Thibaut Courtois doen?” En het bedrag werd plotsklaps verdubbeld.

50.000 euro is veel geld. En hoewel de claim weinig kans maakt, is ze niet zonder gevolg. Van Trump tot de dolgedraaide boerenbetoger, elk klein mannetje met een napoleoncomplex weet het: intimidatie werkt. Mij gaan ze niet liggen hebben. In Radio Radzinski, de voetbalpodcast van BRUZZ, liet ik mij weleens kritisch uit over Vandenhaute, maar het is hoog tijd om ook eens een positieve blik op zijn bewind te werpen.

Eerst en vooral moeten we de schuld niet altijd bij hem leggen. Het grote personeelsverloop bij Anderlecht is gewoon rechtstreeks het gevolg van de precaire levensomstandigheden waarin Vandenhaute moest opgroeien. Wie haalt het in godsnaam in zijn hoofd om een kind groot te brengen in een villa van Juliaan Lampens? Een parel van het brutalisme, dat wel, maar met al die kille beton en open ruimte is het gewoon heel lastig om je tot een warme, empathische persoon met de nodige people skills te ontwikkelen.

Bovendien is Vandenhaute gewoon de beste niet-uitvoerende voorzitter die Anderlecht ooit gekend heeft. De kunst van het niet-uitvoeren wordt schromelijk onderschat. Slappe handjes geven, duur dineren en als een stiefmoederlijke chaperon naast Jesper Fredberg paraderen, het is niet iedereen gegeven. Dat alles voor een schamele 500.000 euro per jaar (correctie: 420.000 volgens zijn persoonlijke vermogensbeheerder Mark Uytterhoeven). Je moet het maar willen.

Ten slotte heeft Vandenhaute alles om het maken bij Anderlecht. Hij lijkt in feite heel hard op zijn illustere voorganger, Roger Vanden Stock. Ook een fils à papa met een gebrekkige communicatie en een voorliefde voor prestigetransfers om zijn malafide zaakjes te verhullen. Mij niet gelaten. Ethiek en voetbal gaan moeilijk samen. Vandenhaute kan mijn supportershart nog veroveren. Met één woord zelfs. Romelu.