Brussel werd de laatste liefde van Train-bassist Charlie Colin: ‘Charmant én gekweld’

De levenslustige muzikant Charlie Colin was naar Brussel verhuisd om te breken met demonen uit het verleden, maar kende hier een tragisch slotakkoord van een turbulent rock-‘n-roll-leven. “Hij stopte maar niet met huilen.”

Als stichtend lid van de poprockband Train maakte Colin begin jaren 2000 de absolute doorbraak en het ultieme hoogtepunt van de groep uit San Francisco mee.

Met Train moest Colin verre van opboksen tegen de ongeschreven muziekregel van de ‘moeilijke tweede’: de titeltrack van het tweede album Drops of Jupiter werd namelijk een wereldwijde hit die de eigentijdse rockpower van net na de eeuwwisseling koppelde aan de karaokedimensie van euforische popballads. Colin sleepte er twee Grammy’s mee in de wacht.

“Iedereen die hem van jongsaf aan kende, wist dat Charlie het ver zou schoppen”, zegt jeugdvriend Tim Haydu aan BRUZZ. De Amerikaan deelde de schoolbanken met de betreurde muzikant in Newport Beach, Californië.

“Ik heb nog tevergeefs geprobeerd om hem in mijn eigen band te krijgen – niemand op onze school speelde gitaar zoals Charlie, en hij was ontzettend charismatisch. We zijn over de jaren heen af en aan in contact gebleven en hebben vaak jamsessies gehouden, ook nadat hij uit Train gezet was.”

Bowie

Door middelenmisbruik moest Colin in 2003 noodgedwongen afscheid nemen van Train. “Charlie is een ongelooflijke bassist, maar hij had veel pijn en de manier waarop hij ermee omging was erg verdrietig voor iedereen om hem heen”, vertelde zanger Pat Monahan daarover bij NBC San Diego.

De gitarist smeet zich nadien op een hoop nieuwe muziekprojecten, maar wist er geen potten meer mee te breken. Eind vorig jaar belandde Colin in de Zavelwijk, getuige de vele foto’s die hij via sociale media postte van de straten in en rond de Marollen.

“Hij is verliefd geworden op Brussel”, weet Glenn Bracke van galerij Art47. Colin kwam regelmatig bij de galeriehouder over de vloer.

“Hij wou hier een nieuw leven starten en was gaan inwonen bij een oude vriendin, Lisa. Charlie vertelde met veel passie over zijn herinneringen als muzikant: ontmoetingen met Ron Wood van The Rolling Stones of shows in het voorprogramma van David Bowie. Als hij sprak, hing je aan zijn lippen – hij was erg charmant. Maar tegelijkertijd had hij ook wel iets timide en discreet.”

‘Eenzaam’

Bij galerist Cecile Kerner in de Minimenstraat klinkt ontreddering wanneer we haar vertellen over het overlijden van haar buurman Colin. “Mais non”, zegt ze. “Het was zo’n mooie, maar getormenteerde ziel.” De gitarist woonde vlak naast het Joods Museum.

Kerner schetst een wat druilerig beeld van de Amerikaanse muzikant. “Hij is mijn galerij eens binnengestapt en bleef hier urenlang vertellen, alsof ik zijn psycholoog was. Ik denk uit eenzaamheid, uit verdriet. Hij speelde shows voor duizenden mensen, maar werd vervuld van eenzaamheid van zodra hij van het podium stapte, vertelde hij. Er was recent dan ook nog eens een jeugdvriend van hem gestorven…"

Kerner kreeg na verloop van tijd de indruk dat het allemaal wat veel werd om te dragen. “Hij was nu eens een spraakwaterval en dan weer stopte hij niet met huilen. Maar hij voelde dat hij moest vertrekken uit de States, hij voelde zich er – mede door zijn bekendheid – door en door eenzaam.”

Colin had zijn leven in de Verenigde Staten achtergelaten om zich te bevrijden van verslavingsdemonen, zeggen zowel Kerner als Haydu. “Ik heb de indruk dat hij daar niet echt in slaagde”, aldus de galeriehoudster. “Maar hij hield wel van de stad en de straatjes in de wijk, van de kunstscene en de mensen. Brussel was een verademing voor hem, hij vond de sfeer hier een pak menselijker dan in de VS.”

Volgens Haydu wou Colin in Brussel “ontsnappen aan de druk om sober te geraken in Californië”.

Lees verder onder de foto

Australië

Toch was Colin van plan om Brussel binnenkort weer te verlaten. Op sociale media schreef hij nog over zijn plannen om naar Australië te verhuizen. “Hij liet ook eens vallen dat hij daar aan muziek zou gaan werken met een bevriende producer”, zegt Kerner.

In Brussel gaf Colin schijnbaar af en toe ook gitaarles. Verder is de context van zijn overlijden voorlopig nog in mist gehuld.

Colin zou in Brussel op een huis van vrienden aan het passen geweest zijn toen hij in de douche een dodelijke slipper maakte. Vijf dagen geleden zou zijn levenloos lichaam daar aangetroffen zijn. Het Brussels parket spreekt over een “natuurlijk overlijden” en lost voor de rest niets over de omstandigheden.

“Het klinkt misschien raar”, geeft zijn jeugdvriend Tim Haydu toe, “maar volgens mij zijn veel vrienden en collega-muzikanten verbaasd over het feit dat hij nog zo lang onder ons is gebleven. We zagen deze dag al lang aankomen.”

Charlie Colin werd 58.