Edgar (12): ‘Iedereen in Brussel is anders en dat is bevrijdend’

Elke week gaat BRUZZ op bezoek bij een kind in Brussel in zijn of haar slaapkamer. Deze keer is dat bij Edgar (12) uit Anderlecht. “Bezig zijn met wat je wil worden, bezorgt je stress. Op zich gaat het leven gewoon door en je ziet dan wel wat er gebeurt.”

Waarom hangen hier zoveel posters van wilde dieren?
Ik lees er veel over. In de bib ontleen ik vaak boeken over de natuur. Ik vind de natuur geniaal. Het is toch fascinerend hoe snel een luipaard is en hoe groot het territorium van een tijger is.

Je kamer ziet er ordelijk uit, is dat altijd zo?
Ik heb een beetje opgeruimd, want eigenlijk ben ik eerder chaotisch. Ik hou niet zo van orde. Als je goed kijkt, zie je bijvoorbeeld dat mijn boeken niet allemaal recht staan.

Lees je veel?
Ik hou van fantasyverhalen en manga’s. Het licht een aspect van de werkelijkheid uit. Soms is het heel diepgaand en altijd zit er wel een groter verhaal achter.

Als je een manga zou moeten tekenen over Anderlecht, wat zou er dan in staan?
De mensen die hier over straat lopen en wat ze meemaken in hun leven. Ik hou ervan om te observeren wat er gebeurt. De interacties tussen de mensen. Die leren me veel.

Wat dan zoal?
Dat het weinig zin heeft om te stressen in het leven. Dat verpest de dingen alleen maar, zowel voor jezelf als voor anderen. Als je de dingen observeert en probeert te voorzien wat er kan gebeuren, hoef je niet te stressen. Dan gaat het leven gewoon zijn gangetje.

Al die mensen hier op straat, die moeten samenleven: is dat niet uitdagend soms?
Ja, maar ik probeer het positieve te zien. Ik zie bijvoorbeeld veel jonge mensen die hier komen wonen in huizen die niet allemaal ordelijk zijn. De straten lopen hier niet recht, de huizen staan een beetje scheef. Mensen wandelen op straat, kinderen rennen in het rond. Dat vind ik fijn.

Wat als ik in je hoofd kon kijken?
Het is, denk ik, als een weg waarover je raast met aan weerszijden van die weg enorme torens. Ik vertrek op een reis langs die weg en in de torens zit alles wat er in de wereld gebeurt, alles dat bestaat in iemands verbeelding.

Als je jezelf een belofte zou moeten maken voor later, wat zou dat dan zijn?
Ik ben eigenlijk niet bezig met wat ik later wil worden.

Geeft dat rust?
Voor mij wel. Bezig zijn met wat je wil worden, bezorgt je stress en zorgen. Op zich gaat het leven gewoon door en je ziet dan wel wat er gebeurt. Ik accepteer dat. Ik wil me niet fixeren op een of ander doel dat ik zou willen bereiken.

Ben je soms bang van iets?
Nee, nooit. Hoogstens onzeker over wat er zal gebeuren. Ik heb in ieder geval heel veel scenario’s in mijn hoofd over hoe iets zal verlopen. Stel nu dat ik in een vliegtuig zit dat neerstort in de oceaan, dan weet ik wat te doen: boeien uitgooien in zee om de aandacht te trekken en hulp te vragen. Maar schrik, nee. Heel gek, maar ik vind het net spannend om oplossingen te bedenken in dat soort moeilijke situaties.

Heb je een lievelingswoord?
Bankai. Een woord uit Bleach, mijn favoriete manga. Het betekent ‘de ultieme bevrijding’.
Ieders bevrijding is anders in Bleach en hangt af van je persoonlijkheid. Het is een woord dat eigenlijk ook goed bij Brussel past: iedereen is hier anders en dat is bevrijdend.