Ele (12): ‘Ik ben niet per se trots op mezelf, maar wel op anderen’

Elke week gaat BRUZZ op bezoek bij een kind in Brussel in zijn of haar slaapkamer. Deze keer is dat bij de twaalfjarige Ele uit Sint-Jans-Molenbeek. “Ik zou meer autoloze zondagen willen en meer dan één Pride per jaar. Er zijn nog te veel mensen die onverdraagzaam zijn tegenover de LGBTQI+-gemeenschap.”

Wat een prachtig uitzicht over de stad!
Ja, ik kijk er vaak naar, zeker in de zomer, als we buiten op het terras kunnen. Eerst woonden we in het centrum, maar twee jaar geleden zijn we verhuisd naar Molenbeek. Met mijn broer Bob woon ik er in twee huizen, de helft van de tijd bij mijn mama en de andere helft bij mijn papa.

Heb je je kamer zelf ingericht?
Mijn bed en de kasten errond zijn van Recyclart. Ik heb het ontwerp zelf gekozen en daarna zijn ze het hier op maat komen maken.
De tekeningen die je ziet zijn van mijn vriendin Ihsen. Een soort mangatekeningen. Niet dat ik dat lees, maar ik vind het wel mooi.

Wat zou je absoluut niet kunnen missen uit je kamer?
Domino, onze kat. En een schilderij van mijn opa. Ik heb hem niet zo goed gekend, maar ik vind het heel mooi. Ik zie er een grote bloem in, met veel andere bloemen errond. Verder zou ik mijn pannenkoekenplant meenemen. Dat was een verjaardagscadeau van een vriendin. En oh ja, ook mijn kleren zou ik niet kunnen missen! Ik vind het belangrijk om dingen aan te doen waar ik mij goed in voel.

Wat volg je op school?
Woord aan de kunsthumaniora van Laken. Bij ‘drama’ spelen we nu oude mensen in een rusthuis, Maar we schrijven ook, horror en broodjeaapverhalen. We moesten een verhaal verzinnen rond een woord dat voortkwam uit dingen waarvoor we bang zijn.

Ben je ergens bang voor?
Van overgeven. En van mensen die drugs roken in de metro. Op een dag nam ik de metro en zag ik een man die zat te snuiven in het station. Toen ik een uur later weer passeerde, zat die daar nog steeds, helemaal gedrogeerd.

Zijn er nog dingen in Brussel die voor jou anders moeten?
Op een avond, toen het al donker was, moest ik nog gauw iets halen niet ver van huis en toen ik terugwandelde langs het kanaal, vertraagde er een auto naast mij met een man die me aankeek voor zo’n tien seconden. Toen ik vroeg wat hij deed, reed hij weg. Dat was wel even eng. Ik hoop dat zulke dingen veranderen.
Verder zou ik meer autoloze zondagen willen en meer dan één Pride per jaar. Er zijn nog te veel mensen die onverdraagzaam zijn tegenover de LGBTQI+-gemeenschap.

Ben je trots op iets?
Ik ben niet per se trots op mezelf, maar wel op andere mensen. Op het einde van het zesde leerjaar, hebben we Matilda van Roald Dahl gebracht op toneel. Al mijn klasgenoten schitterden! Iedereen leefde zich zo goed in zijn rol in. Dat maakte mij trots. Samen met een ander meisje mocht ik Matilda spelen, de hoofdrol. Dat vond ik heel cool en ik was trots dat ik zoiets gedurfd heb. Dat zou vroeger niet zo geweest zijn.

Is een acteercarrière je droom?
Ik zou wel graag in een theatervoorstelling of film of serie spelen. Welk genre weet ik nog niet, ik ga gewoon alles proberen wat op mijn pad komt en dan zie ik wel wat ik het leukste vind. Onlangs heb ik meegedaan aan mijn allereerste auditie, voor Putain, een nieuwe serie uit Brussel.

‘Geloof in jezelf,’ staat er op een van de tekeningen. Moet je dat vaak zeggen tegen jezelf?
Ik vind het toch altijd spannend als we toneelspelen op school. Soms heb ik het gevoel dat ik echt goed moet zijn, omdat ik op een kunstschool zit. Ik wil niet dat de mensen zich afvragen waarom ik woord studeer als ze mij zien spelen.