Expats openen portrettengalerie: ‘Wij maken van deze dode hoek een levendige plek’

Zopas ging in de Prinsengalerij Portraits International open, een galerie die focust op het portret. Het is een initiatief van Claire Soper en Peter van der Hijden, twee expats die in de buurt wonen. “De verveling tijdens de lockdown zette ons aan het dromen,” zegt Van der Hijden.

Hoe kwamen jullie op het idee voor een portrettengalerie?
Vlak na de lockdown raakte ik in gesprek met Claire. Bleek dat zij droomde van een kunstgalerie. Ik droomde, zoals alle oudere heren, van een boekenwinkel. Door de kunst te beperken tot portretkunst en de boeken tot biografieën kwamen we tot een synthese. Eigenlijk hebben we maar één product: het verhaal van de mens.

Jullie zijn heel ambitieus. Behalve kunst en boeken staan er ook masterclasses op het programma.
Klopt, we zijn een beetje megalo, maar doen alles piano, stap voor stap. We zullen werken per seizoen en starten alles geleidelijk op. We hebben nu, in de winter, een tentoonstelling met zestig portretten van bekende wetenschappers, filosofen en kunstenaars, gemaakt door de Nederlander Toon Teeken. Vanaf maart hangt er werk van Oekraïense artiesten.
In het voorjaar pakken we ook uit met de biografieën, de geschreven portretten dus. Het aanbod zal in eerste instantie bestaan uit boeken over Wittgenstein, James Joyce en de andere beroemdheden die nu in de galerie hangen, en dat in vier talen.
Vanaf de zomer organiseren we cursussen, over die beroemdheden, over kunstgeschiedenis, maar er zullen ook workshops portretschilderen en personality building zijn.

Het wordt ook mogelijk om een portret te bestellen. Hoe gaat dat in zijn werk?
Je kan bij ons terecht voor een portret van bijvoorbeeld je jarige neef, je baas die afscheid neemt of de schooldirecteur die met pensioen gaat. Dat kan een boek of schilderij zijn, maar ook een film, een foto, ja zelfs een rap of musical. Een portret kan vele vormen aannemen. We zijn hiervoor nog op zoek naar makers. Zo geven we werk aan jonge kunstenaars.

Jullie hebben ook al buitenlandse plannen.
Inderdaad, we willen een dependance, een soort franchise, in Berlijn en Barcelona.

Wilden jullie in Brussel absoluut in de Sint-Hubertusgalerij zitten?
Absoluut. Wij zitten op de plaats waar jarenlang modezaak Danaqué zat. Sommigen noemen deze plek een dode hoek. Anderen zeiden: ga toch naar het Brugmannplein. Maar ik geloof echt in de binnenstad. Wij zullen van deze dode hoek een levendige plek maken, dat proberen we althans. Je moet gewoon durven, een beetje gek zijn ook. En als het mislukt, dan mislukt het.