Zeven leerkrachten in Brussel kandidaat voor Leraar van het Jaar: 'Het is mijn passie'

Zeven leerkrachten uit Brusselse scholen schitteren dit jaar op de lijst van vijftig finalisten voor de titel 'Leraar van het Jaar'. BRUZZ sprak met drie van hen over de moeilijke momenten én over de mooie. "Ik vind het echt een compliment, maar ik heb gewoon mijn werk gedaan."

In tijden van lerarentekort zijn er nog steeds veel leerkrachten die elke dag hun uiterste best doen om kwaliteitsvol onderwijs te bieden. Onderwijsmagazine Klasse wil hen hiervoor bedanken met de titel 'Leraar van het Jaar'. Elk jaar kunnen collega’s, ouders en leerlingen zelf iemand nomineren. Dit jaar lag de focus op 'aanstekers', die hun leerlingen en collega's motiveren, de school sterker maken en zorgen voor vernieuwing.

Van de bijna 19.000 nominaties selecteerde Klasse vijftig finalisten, onder wie zeven leerkrachten in Brussel. De drie met wie BRUZZ sprak hebben nooit getwijfeld om te stoppen, ondanks de problemen waarmee ze in het Brussels onderwijs geconfronteerd werden.

Nymfe Berbé (35 jaar): 'Je rol gaat echt wel verder dan enkel lesgeven'

Al dertien jaar staat Nymfe Berbé in het onderwijs in Brussel. Momenteel geeft ze les aan kinderen in het zesde leerjaar bij de gemeentelijke basisschool Paviljoen in Schaarbeek. De school opende de deuren in 2018, en Berbé mocht mee de visie ervan ontwikkelen. In het eerste jaar was er enkel een kleuterklas en een eerste leerjaar. "Elk jaar kwam er een klas bij, en nu zullen onze eerste zesdejaars afstuderen," zegt Berbé trots.

Met twee ouders die altijd hebben lesgegeven, begreep Berbé al snel het belang van onderwijs. Toch besliste ze om eerst kunst te gaan studeren. "Al snel besefte ik dat ik eigenlijk voor de klas wou staan. Ik heb altijd al graag met kinderen gewerkt en ik vind het belangrijk om een maatschappelijke meerwaarde te hebben."

In Brussel wordt die maatschappelijke meerwaarde ruim gezien. Zo heeft Berbé infoavonden georganiseerd voor de laatstejaars en hun ouders die zich in het secundair moeten inschrijven. "We ondersteunen de ouders vervolgens ook bij die inschrijving. Je rol gaat echt wel verder dan enkel lesgeven."

Hoewel de grootstedelijke context van Brussel een grote impact heeft op het lesgeven, heeft Berbé er nooit aan gedacht om te stoppen, of om in Vlaanderen aan de slag te gaan. Ten eerste omdat ze zelf in Brussel woont, maar ook omdat ze een hart voor kinderen heeft en mee wil instaan voor hun opvoeding, vertelt ze. "Die inspanning zie je meteen vertaald in het kind dat voor je staat."

Jonge leerkrachten worden wel te weinig voorbereid op wat hen te wachten staat, zegt Berbé. "Je leert lesgeven, maar niet managen. En er komen nog zaken bij kijken zoals armoede, maar ook kinderen die thuis geen Nederlands spreken. Je moet je daar bewust van zijn en er begrip voor hebben. Het werkt echt niet om eraan vast te houden enkel Nederlands met de ouders te spreken."

Volgens Berbé moet er in Brussel een nieuwe taalmethode ontwikkeld worden die gebaseerd is op anderstalige leerlingen die het Nederlands nog leren, met behoud van de leerdoelen. "Nu heb je ofwel lessen NT2 ofwel reguliere Nederlandse lessen, terwijl geen van beide passen. Er zou een specifieke methode voor Brussel moeten komen."

Berbé werd genomineerd door haar team omdat ze in de school is gestart van bij het begin en mee de visie heeft uitgetekend. "Ik vind het echt een compliment, maar ik heb gewoon mijn werk gedaan."

Maxim De Bondt (34 jaar): 'Er zijn moeilijke momenten, maar het is ook belangrijk om die te relativeren'

"Ik was erg verrast met het nieuws, en ik weet nog altijd niet wie me genomineerd heeft," zegt Maxime De Bondt, zorgleraar in het kleuter- en lager onderwijs in de Vrije basisschool Voorzienigheid in Sint-Lambrechts-Woluwe.

De Bondt heeft eigenlijk gestudeerd voor leerkracht lichamelijke opvoeding, maar uiteindelijk was hij dat maar een half jaar. "Ik ontdekte al snel dat ik de verkeerde studiekeuze had gemaakt. Ik wou veel liever kinderen helpen over hun hele parcours."

Sinds een jaar is hij zorgcoördinator. Initieel was dat enkel voor de lagere school, maar doordat zijn collega is gestopt heeft hij het kleuteronderwijs erbij genomen. "Nu ben ik twee jobs aan het combineren. Ik denk dat ik daarom genomineerd ben: omdat ik me zoveel mogelijk probeer in te zetten om de leerlingen de ondersteuning te bieden die ze nodig hebben."

"Het gebeurt regelmatig dat ik 's avonds nog mijn laptop open, omdat ik die kinderen echt wil helpen," voegt De Bondt nog toe. "Onderwijs is echt geen 9-to-5-job, het is mijn passie."

De Bondt heeft veel leerkrachten zien vertrekken in de tien jaar dat hij lesgeeft. Er is niemand over van het team dat er was toen hij is gestart.

Zelf heeft De Bondt nooit getwijfeld om te stoppen. "Er zijn moeilijke momenten, maar het is ook belangrijk om die te relativeren. En ik word goed ondersteund door het team. Soms heb ik de verleiding om buiten Brussel te gaan werken, maar de affiniteit met de context en de school is te groot om nu weg te gaan. Ik zou het gevoel hebben dat ik mensen in de steek laat."

Het lerarentekort blijft de grootste uitdaging, zegt De Bondt. Dat heeft niet enkel gevolg voor de lessen, maar ook voor alle zorg ernaast. "We moeten ook een luisterend oor bieden en voor sommige kinderen zou er echt psychologische hulp op school beschikbaar moeten zijn. Het is niet makkelijk om iedereen in het regulier onderwijs te helpen, maar dat zou wel het doel moeten zijn."

Nancy Nuyts (57 jaar): 'Als kind was het al mijn droom om leerkracht te worden'

"Het is heel fijn om appreciatie te krijgen voor het werk dat ik doe," zegt Nancy Nuyts. Ze is directeur in de GO! Basisschool 't Regenboogje in Etterbeek, waar ze elke dag naartoe pendelt vanuit Scherpenheuvel. Toen ze afstudeerde was in haar buurt weinig werk te vinden, dus besloot ze om naar Brussel te trekken. Ondertussen heeft ze hier haar hart verloren en staat ze er al 36 jaar in het onderwijs, waarvan 25 jaar als directeur.

"Als kind was het al mijn droom om leerkracht te worden. Ik speelde vaak schooltje, waarbij ik zowel de juf als de leerling was. Dan schreef ik eerst als juf iets op het bord, maakte dan als leerling de oefening, en verbeterde die weer als juf," zegt Nuyts al lachend.

Hoewel ze altijd les wou geven, maakte ze 25 jaar geleden toch de overstap naar het directeurschap. "In het begin vond ik het heel moeilijk om de kinderen in mijn klas achter te laten. Ik sta echt heel graag voor de klas. Maar ondertussen ben ik mijn werk als directeur ook gaan appreciëren."

"Ik heb wel nog altijd nauw contact met de kinderen en de ouders," zegt Nuyts. Elke ochtend en avond staat ze daarom aan de schoolpoort om iedereen te verwelkomen. "Dat zorgt ervoor dat je iedereen echt kent. Als ze vragen hebben, kunnen ze die dan ook gewoon stellen in plaats van ermee te blijven zitten."

Net als andere scholen kwam 't Regenboogje voor uitdagingen te staan door het lerarentekort. "Maar ik probeer het positief te blijven zien en innovatieve oplossingen te vinden."

Volgens Nuyts is er wel degelijk nood aan meer leerkrachten, maar heeft het geen zin om mensen met alle kracht te overtuigen. "De motivatie moet van binnenuit komen. Je moet een warm hart voor kinderen hebben en graag met hen willen werken. Anders zit je volgens mij niet op de juiste plaats."

Prijsuitreiking

Volgende week dinsdag, 25 juni, wordt de winnaar bekendgemaakt. De andere kandidaten uit Brusselse scholen zijn Pascal Van Nuffelen van GO! Basisschool Hendrik Conscience in Schaarbeek, Veronique Chaidron van het Atheneum Campus Comenius in Koekelberg, Naija El Idrissi van het Atheneum GO! 4 Business in Molenbeek en Bart Van der Smissen van de GBS Goede Lucht in Anderlecht.