‘Fouad Ahidar wegzetten als een aanhanger van de sharia, is karaktermoord’

Bij sommige uitspraken van Fouad Ahidar zijn zeker bedenkingen te maken. Maar de manier waarop hij door politieke tegenstanders nu wordt weggezet, is buiten alle proportie.

Ik heb Fouad Ahidar leren kennen toen ik de gemeenteraadsverkiezingen van zijn thuisgemeente Jette versloeg. Het gesprekje vond plaats in een theehuis/cafetaria op een van de grote lanen daar.

Toen ik de deur opendeed, stapte ik niet alleen de cafetaria, maar ook een film binnen. Aan een grote tafel zat Ahidar, geflankeerd door twee mannen die voor hem eten en drinken haalden. Ook ik kreeg verschillende borden en enkele mierzoete desserts – alleen maar omdat ik sneller ben dan hij, kon ik mijn eigen eten aan de kassa afrekenen. Tientallen mensen kwamen hem de hand schudden. Tussendoor praatte hij met mij over politiek.

Niet over hoofddoeken, onverdoofd slachten of religie, maar over netheid. Over werkloosheid bij jongeren, het behoud van het groene karakter van de gemeente en veiligheid. De apotheek om de hoek was net voor de derde keer in korte tijd overvallen. Dat zat hem erg hoog.

Buiten alle proportie

Nog altijd zijn dat de thema’s die bovenaan het programma van zijn nieuwe partij Team Fouad Ahidar staan. Ondergrondse afvalcontainers. Leegstaande ruimtes omvormen tot woningen. Een aanklampend beleid voor werklozen.

Over religie is er nauwelijks iets terug te vinden. Ja, dat totale neutraliteit niet mogelijk is voor ambtenaren en dat de dienstverlening neutraal moet zijn. “We hoeven ons niet te bemoeien met de kledingkeuze van mensen.” Onbedwelmd slachten moet dan weer kunnen als onderdeel van de vrijheid van geloof.

Extreme standpunten zijn dat niet. In heel wat Europese landen regelt men de godsdienstvrijheid zo. Toch weerhield dat Guy Vanhengel (Open VLD) er niet van om te zeggen dat “Ahidar de religieuze toer is opgegaan en dat zijn partijprogramma heel erg gericht is op de sharia”. Ook Conner Rousseau (Vooruit) noemde Team Fouad Ahidar een moslimpartij en stelde dat je in Brussel alleen maar kunt scoren als je je opstelt als een extremistische moslim of als je extreem woke bent. Theo Francken (N-VA) sprak van “een oerconservatieve antisemitische en homofobe shariahaatclub”.

Die beschuldigingen zijn buiten alle proportie. Niet alleen omdat de partij in haar programma expliciet “het krachtig bestrijden van racisme, antisemitisme, islamofobie, genderdiscriminatie en elke vorm van uitsluiting” heeft staan. Ook omdat Ahidar al sinds 2004 in het Brussels parlement zit en daar nooit zo’n extreme indruk gaf. Integendeel, het is Ahidar die het bij Marokkaanse jongeren in de Anneessenswijk voor homo’s opnam. Het is Ahidar die al vroeg waarschuwde voor radicalisering in Molenbeek, het is hij die de drugsdealers bij naam aansprak, en hun ouders op het matje riep. Op dat vlak slaat hij net de brug. Dat hij wordt herleid tot zijn standpunten over Gaza, onverdoofd slachten en de hoofddoek, heeft meer met framing dan met de werkelijkheid te maken. Een karaktermoord kortom, uit afgunst, of om zelf in de regering te raken.

Kaakslag

Toegegeven, Ahidar maakte het zichzelf niet gemakkelijk. Uitspraken als “Ik kan niet geloven dat God dieren laat lijden”, of “De aanval van Hamas was een kleine reactie” zijn onmogelijk te volgen. Dat het parket op zoek is naar een van zijn parlementsleden wegens een faillissement, baart dan weer om heel andere redenen zorgen. Sommige uitspraken lijken dan weer erger dan bedoeld. Zo kopt BX1 dat Ahidar het moeilijk heeft om politiek en religie te scheiden. Wat hij in het interview echter zegt, is dat de politiek bepaalt wat er qua religieuze praktijken, zoals onverdoofd slachten of het dragen van een hoofddoek, mag en niet. Die twee domeinen zijn gelinkt, stelt hij, en dat is ook zo.

Die uitspraken doen wenkbrauwen fronsen, maar maken van Ahidar geen promotor van de sharia. Zo’n beschuldiging is een kaakslag, niet alleen voor hem, maar voor de grote groep mensen die op hem gestemd hebben. Zij worden weggezet als moslimfundamentalisten, als barbaren die onze basiswaarden niet willen respecteren en onze democratische rechtsstaat willen omverwerpen. Als mensen die alleen maar op hem gestemd hebben omdat ze (misschien) ook moslim zijn.

Zeker, waakzaamheid is geboden. Maar door een brugfiguur van de brug te gooien en zijn kiezers te beledigen, zullen we er ook niet geraken. Hoog tijd dus om het paternalisme achter ons te laten. Hoog tijd dat we elkaar ernstig beginnen nemen.