Brusselse Syriërs volgen nieuws over geboorteland de klok rond: 'Kunnen het niet geloven'

Het was een emotioneel weekend voor vele Syriërs overal ter wereld. Zondagochtend werden ze wakker met het nieuws dat president Bashar al-Assad het land was ontvlucht en hoofdstad Damascus in handen was gevallen van rebellengroep Hayat Tahrir al-Sham (HTS) en andere opstandelingen. Bassel Abou Fakher, de Syrische uitbater van Stella Pastry Atelier in Sint-Gillis, heeft sinds zaterdag amper geslapen - zo houdt het nieuws over de 'bevrijding' van zijn geboorteland hem in de ban. Uiteindelijk zag hij zich zelfs gedwongen zijn zaak enkele dagen te sluiten. De opluchting bij de in 2015 uit Syrië gevluchte Brusselaar is enorm. "Hopelijk is mijn land nu écht vrij!"

“Dit regime heeft ons 54 jaar onafgebroken gegijzeld”, vertelt Bassel in de radiostudio van BRUZZ. Hij en zo veel andere Syriërs konden zondag hun ogen niet geloven. Van overal sijpelden berichten binnen over hoe president Assad de wijk had genomen naar Rusland. Ook Bassel stond versteld van het nieuws. “Ik zag de beelden binnenkomen via sociale media en ik kon het niet geloven. Zelfs nu nog denk ik soms dat ik droom.”

Bassel was achttien toen hij samen met zijn hond Stella naar België kwam. Niet al zijn geliefden durfden die stap te zetten. Zo wonen zijn vader en redelijk wat vrienden nog steeds in Damascus. “De voorbije twee nachten hebben ze daar zwaar gefeest. Toch is de angst nog niet verdwenen. Daarvoor is de situatie nog te onzeker."

Foltercomplexen

Er circuleerden volgens Bassel de jongste uren wel beelden van hoop. Zo was onder andere te zien hoe een kind eindelijk terug daglicht zag na het verlaten van de beruchte Sednaya gevangenis. "Eigenlijk is gevangenis geen juiste omschrijving voor die plek. Foltercomplexen is een betere omschrijving. Ook de plek waar ik opgroeide staat vol met zulke gebouwen. Sednaya telt verschillende verdiepingen, ze hebben er zelfs een speciale ruimte om lichamen te verbranden. Ik hoop dat die vreselijke plaats nooit meer heropent."

Na decennia van onderdrukking en horror lijkt het bloederige regime nu voorgoed verleden tijd. Bassel had vrede genomen met de gedachte dat hij nooit meer naar zijn geboorteland zou kunnen terugkeren, maar de gebeurtenissen van de voorbije uren veranderen zijn perspectief. "Tuurlijk zou ik nog eens willen terugkeren naar mijn land, maar nu nog niet. De situatie is nog te onduidelijk, maar het is wel mijn grote droom."

'Eindelijk hoop'

BRUZZ 24 schetste maandagavond het portret van Yazan Rajab. Hij moest tien jaar geleden halsoverkop zijn studies stopzetten en uit Aleppo vluchten. Ook hij volgde vanuit Brussel het nieuws vol ongeloof. "Ik heb drie dagen niet kunnen slapen of eten. We willen huilen, maar het lukt niet. We kunnen het gewoon niet geloven wat er gebeurd is."

Tien jaar lang ging Yazan ervanuit dat hij nooit meer naar Syrië zou kunnen reizen. "Vandaag is er eindelijk hoop dat we allemaal terug kunnen gaan."