Wie is Laaouej eigenlijk om een veto uit te spreken tegen de N-VA?

'Maar wie is Laaouej om een veto uit te spreken tegen N-VA? Zijn partij rijgt de schandaaltjes en voorbeelden van slecht bestuur aaneen, waarbij alleen journalistieke of politieke druk voor verandering zorgde.' Dat schrijft Bram Van Renterghem in een nieuwe Bijgedachte.

Twee berichten vielen op de voorbije week. Enerzijds was er natuurlijk de Pano-reportage die wantoestanden in het OCMW van Anderlecht blootlegde, waar de OCMW-voorzitter er niet voor terugdeinst om bepaalde dossiers voorrang te geven, er onterecht leeflonen worden uitgekeerd en het OCMW-comité – bestaande uit politici - bijna altijd de kant kiezen van de uitkeringsgerechtigde, zelfs als uit het rapport blijkt dat een aanvraag niet klopt.

Het tweede bericht: de Brusselse PS-voorzitter Ahmed Laaouej die liet verstaan dat een Brusselse regering met N-VA geen optie is. “De projecten van N-VA zijn niet in het belang van de Brusselaar”, zei hij. Hij verwees naar de voorstellen om de langdurige werkloosheid aan banden te leggen, de Brusselse politiezones een te maken, het federale Brusselfonds Beliris te kortwieken en de confederale droom om het land en dus ook Brussel op te splitsen in twee gemeenschappen.

Bezorgdheid mag zeker. Maar wie is Laaouej om een veto uit te spreken tegen N-VA? Zijn partij rijgt de schandaaltjes en voorbeelden van slecht bestuur aaneen, waarbij alleen journalistieke of politieke druk voor verandering zorgde. Exclusieven stellen is dan ook bijzonder ongepast en zelfs hautain.

Denken we maar aan het Samusocial-schandaal, waarbij toenmalig burgemeester Yvan Mayeur en OCMW-voorzitter Pascale Peraïta zichzelf voor 350.000 euro aan zitpenningen hadden toegekend voor vaak fictieve vergaderingen – geld bedoeld voor daklozen. Diezelfde Mayeur ving in de raad van bestuur van Vivaqua trouwens ook nog eens jaarlijks 65.000 euro, net als zijn partijgenote Cathy Marcus.

Nog in de Stad Brussel was er de zaak rond de stads-vzw Gial, waarbij de directeur zich als consultant mocht laten uitbetalen en zo in totaal 3 miljoen euro opstreek, een praktijk die door verschillende PS-schepenen in stand werd gehouden. Dit naast de wildgroei aan stadsvzw’s, die een democratische controle onmogelijk maakten.

Daar komt het schandaal in Anderlecht nu nog eens bij. Opnieuw zit de PS in de cockpit. De opeenvolgende voorzitters van het OCMW zijn PS’ers. De burgemeester? PS. Voorzitter van de GGC, dat administratief toezicht houdt, en tevens Brusselse regeringsleider? PS. Net zoals de bevoegde federale minister Karine Lalieux (PS).

Knipperlicht

Vermoedelijk beperken de problemen zich niet tot Anderlecht. Ook het OCMW van Sint-Gillis (burgemeester: PS. OCMW-voorzitter: PS) kreeg een vernietigend inspectierapport van de federale overheidsdienst voor Maatschappelijke Integratie. Bewijsstukken lagen niet klaar, zodat de inspectie haar werk niet kon doen, de afhandeling van de medische kaarten is een rommeltje en in het rapport stond in vette letters: “Het OCMW heeft niet gereageerd op de zes maandelijkse lijsten van de knipperlichten, er werd een enorme achterstand vastgesteld bij het behandelen ervan.” Een knipperlicht is wanneer iemand met een leefloon mogelijk ook nog een andere uitkering of loon ontvangt.

Kortom, ook in OCMW’s elders in Brussel is wellicht wat aan de hand. Het idee van de N-VA (en heel wat andere Nederlandstalige partijen) om de OCMW’s te fusioneren en zo één performante organisatie uit te bouwen, is dus zo gek nog niet.

Maar net omdat het van de N-VA komt, is het al bij voorbaat een njet voor de PS. Net zoals bij de voorstellen voor een eenmaking van de politiezones of het stadsgewest.

Dat begint te vervelen. Misschien moeten Nederlandstaligen op hun beurt maar eens een veto tegen de PS uitspreken, nu dat toch zo in de mode is. Volgens Waals minister Jacqueline Galant (MR) is een regering zonder Franstalige socialisten zeer aan te raden. “Het is een hervorming op zich. Zonder de PS gaat alles efficiënter,” zei ze afgelopen weekend aan La Libre.

Natuurlijk zal het nooit zo ver komen, al was het maar omdat de PS mathematisch noodzakelijk is, gezien de oppositiekuren van Ecolo en Défi. Maar laat het dan toch tenminste voor coalitieparters MR en Les Engagés de gelegenheid zijn om het slechte PS- bestuur eindelijk een halt toe te roepen. Hopelijk kunnen zij de voorstellen wel op hun inhoud beoordelen en doorduwen, zonder ze bij voorbaat af te vallen omdat ze van Nederlandstaligen komen.