Brusselaar (47) al twee jaar aan het front in Oekraïne: 'Opgeven is geen optie'

De 47-jarige Bendo* vertrok twee jaar geleden naar het front in Oekraïne om er mee te vechten tegen de Russen. Tot voor zijn vertrek was hij vrachtwagenchauffeur en woonde hij in Schaarbeek. Ondertussen leed hij al fysieke, maar ook mentale wonden. "Ik blijf hier tot ik sterf of de oorlog gewonnen is", vertelt hij aan BRUZZ.

Al sinds de start strijdt Bendo (een zelfgekozen strijdnaam) bij een vreemdelingenlegioen mee aan het front. Dat oorlog geen spel is, beseft hij maar al te goed. "Tijdens de ontploffing van een granaat vloog een scherf in mijn oog, waardoor mijn hoornvlies gescheurd is en ik nu grotendeels blind ben aan één kant", vertelt hij.

Toch denkt Bendo niet aan terugkeren: "Voor mij is dit echt een roeping. Ik blijf dan ook hier tot de oorlog gewonnen is of tot ik sneuvel aan het front."

De Schaarbeekenaar blijft vastberaden in Oekraïne. "Ik apprecieer de sterke vaderlandsliefde die hier heerst, dat miste ik in België. De mensen kennen hier ook goed hun geschiedenis, bijvoorbeeld de jarenlange uithongering van miljoenen Oekraïeners onder Stalin, is nog lang niet vergeten. Daarom zijn de mensen hier ook zo strijdlustig, niemand wil terug naar de situatie voor de oorlog, opgeven is geen optie", meent Bendo.

Leven aan het front

Momenteel is hij bezig aan een trainingskamp, de locatie wil hij geheimhouden. "Wanneer ik weg ben van het front heb ik meer tijd om na te denken. Want ik heb helaas ook last van posttraumatische stress en nachtmerries, dat heeft iedereen hier."

Momenteel zijn er geen andere Belgen bij het vreemdelingenlegioen waarvan Bendo deel uitmaakt: "Ik heb in het verleden wel al Belgen ontmoet hier, maar dat gebeurt niet dikwijls."

Wel ontmoette hij in Oekraïne zijn vrouw: "Zelfs na de oorlog zal ik enkel nog naar België terugkeren om mijn familie te bezoeken, ik blijf hier wonen."

Onlangs vierde Bendo zijn 47ste verjaardag: "Elke dag aan het front is intens, zo ook mijn verjaardag. Ondanks de oorlog werd er met mijn bataljon gevierd met een glas, de volgende dag ging de strijd gewoon verder."

*Bendo komt liever niet met zijn echte naam in de media.