Brusselse liefdesverhalen (3): 'De kus in de Fuse'

Naar aanleiding van Valentijnsdag verzamelt BRUZZ een aantal bijzondere liefdesverhalen die zonder Brussel niet zouden bestaan. Vandaag: Lawrence en Klara woonden in hetzelfde afgeleefde studentencomplex, zonder dat er sprake was van een relatie. Toen hij op het punt stond naar Parijs te verhuizen en zo uit beeld te verdwijnen, was er dat feestje in de Fuse.

"Ik ontmoette Klara toen we 22 jaar geleden beiden op kot zaten in de Nieuwbrugstraat. Zij, een Limburgse die in Antwerpen had gestudeerd en aan de VUB nog een master psychologie deed, ik een West-Vlaming die aan Narafi audiovisuele technieken en fotografie volgde. Het was een ouderwets kot, achttien studentenkamers met één badkamer en één keuken.

Ik had net zes maanden in Engeland gezeten voor een uitwisseling en was klaar met mijn examens. Ik had dus tijd en zin om een beetje te feesten en vrienden te ontvangen op mijn kot. Hier in Brussel was de januariblok net begonnen. Klara, die in de kamer onder mij woonde en hard moest studeren, kreeg plots een lawaaierige kotgenoot boven zich.

Ze kwam dan ook aankloppen met de vraag om wat stiller te zijn. Ik probeerde er rekening mee te houden, maar dat lukte niet altijd. Ze moest dan ook meermaals terugkeren.

Om het goed te maken nodigde ik haar uit voor een filmavondje bij mij op kot. Dat was niet meteen een succes. De film die ik had uitgekozen, Requiem for a Dream, was veel te heftig, echt geen film voor een gezellige avond. Bovendien had ik een fles rode wijn gekocht, maar Klara dronk geen wijn.

Toch was het duidelijk dat we goed met elkaar konden opschieten, we hielden ervan om elkaar een beetje te plagen. In de weken daarna zaten we in de keuken uren samen te babbelen en als we daarna elk naar onze kamer gingen, zogezegd om te studeren, bleven we elkaar berichten sturen.

Ik vond het fijn om in haar buurt te zijn en was ook helemaal gecharmeerd door haar glimlach. Aan kleine dingetjes merkte ik dat zij mij ook leuk vond. Af en toe bracht ze een Mars voor me mee, mijn ontbijt in die tijd.

Toch duurde het nog enkele maanden voor we echt iets kregen. Onze kotgenoten hadden het intussen al lang door. ‘Zijn jullie nog steeds geen koppel?’, kregen we vaak te horen.

Eind juni studeerde ik af. Omdat ik niet wist wat te doen, wilde ik een tijdje naar Parijs. Maar toen was er dat afstudeerfeestje van de Ehsal in de Fuse. Klara en ik gingen er naartoe omdat veel van onze kotgenoten daar studeerden. In de Fuse hebben we voor het eerst gekust. Of beter: Klara kuste mij.

Ik ben daarna nooit meer in Parijs geraakt. We zijn al snel gaan samenwonen. Heel lang hebben we in het centrum gewoond, aan Groot Eiland, maar uiteindelijk zijn we met onze drie tieners verhuisd naar Ukkel.

De Fuse zal voor ons altijd een speciale plek blijven. Toen de nachtclub enkele jaren geleden een historische expo organiseerde, zijn we samen met de kinderen gaan kijken. Natuurlijk, overdag is zo’n nachtclub niet echt een romantische plek.

De Fuse heeft ook een bolletje gekregen op onze kaart van de Vijfhoek die op het toilet hangt en waarop we alle markante plekken in het centrum aanduiden: ons kot, het ziekenhuis waar de kinderen geboren zijn, hun crèche en hun school en ook het stadhuis van Stad-Brussel waar Klara en ik tien jaar geleden getrouwd zijn.