Federale politie: ‘Onzichtbare vorm van mensenhandel met kinderen bezig’

Talloze Noord-Afrikaanse en Afghaanse jongens worden in België ingezet als manusje-van-alles voor drugsbendes. Ze worden hierheen gelokt met de belofte op een luxeleven, en worden onder de knoet gehouden met geweld. Dat zegt Eric Garbar, het hoofd van de afdeling mensenhandel bij de Federale Gerechtelijke Politie, maandag in De Standaard en Het Nieuwsblad. Volgens Child Focus zijn er in Brussel 322 zorgwekkende verdwijningen van onbegeleide minderjarigen per jaar.

Garbar beschrijft hoe in heel Europa Noord-Afrikaanse en Afghaanse minderjarige jongens in de criminaliteit gedwongen worden. Ze worden bijvoorbeeld ingezet om cocaïne te verkopen.

"Aan de ene kant heb je Noord-Afrikaanse – vooral Marokkaanse en Algerijnse – jongens tussen 14 en 17 jaar die moederziel alleen hierheen ­komen. Via specifiek op hen gerichte kanalen op sociale media wordt hen een rijkelijk leven voorgespiegeld, overladen met luxemerken," zo legt Garbar uit. "Ze vragen geen asiel aan en ze zijn dus compleet onzichtbaar voor de autoriteiten."

"Bij Afghaanse onbegeleide minderjarigen zien we een gelijkaardig fenomeen. Zij vragen wél asiel aan en komen in asielcentra terecht. Maar als ze daar zijn, krijgen ze de rekening van hun smokkelaar gepresenteerd. Om die te betalen, verplichten ze hen om te dealen of met concurrerende clans in de clinch te gaan."

25.000 jongeren

Om hoeveel kinderen het gaat, is niet duidelijk. "Een schatting van ngo's heeft het over zo'n 25.000 jongeren die zijn verdwenen zodra ze de grens overstaken naar Europa. Volgens Child Focus zijn er in Brussel 322 zorgwekkende verdwijningen van onbegeleide minderjarigen per jaar. Maar hoe correct die cijfers zijn, weten we niet," zegt Garbar.

“Het merendeel van de jongeren vraagt geen asiel aan, en het is ook moeilijk hen te overtuigen voor opvang te kiezen,” legt Tijana Popovic van Child Focus uit. Soms slaagt de organisatie er wel in jongeren aan te melden bij een officiële instantie. “Maar dan stellen we vaak vast dat er een onmiddellijk vertrek is. En eenmaal ze opnieuw in het straatbeeld verdwijnen, is het heel moeilijk terug de hand op hen te leggen.”

"We moeten dringend wat beter nadenken over hoe we dat voor deze kinderen kunnen doen. Maar dat kost geld en ­middelen. Dit soort van mensenhandel is momenteel onzichtbaar. En het is moeilijk om een prioriteit te maken van iets wat we niet zien," aldus nog Garbar.