Het eindejaarslijstje van Luc Kempen

Tradities zijn er om in ere te houden, en dus leggen we onze BRUZZ-medewerkers een aantal eindejaarsvragen voor. Vandaag: Luc Kempen, (eind)redacteur.

Wat was de trend van 2024?

Er doken wel heel veel zogenaamd artisanale bakkerijen op in Brussel. Ik zou zeggen: blijf trouw aan de vakmensen die al talloze jaren zelden of nooit teleurstellen, zoals bakkerij Verbist in Schaarbeek.

Wat was the place to be in 2024?

Hoedje af voor wat café Palto aan het enigszins verwaarloosde Sint-Lambertusplein in Laken op korte tijd heeft bereikt.

Brusselaar van het jaar?

Ik leerde begin februari de ouders van Christine Van Hees beter kennen. Hun dochter werd 40 jaar geleden gruwelijk vermoord in Oudergem, uitgerekend in de straat waar zich eind jaren tachtig mijn studentenkamer bevond. Nooit werd de zaak opgelost. Hoe zij ondanks het tomeloze verdriet en de vele momenten van wanhoop nooit Brussel de rug toekeerden (in woord én daad) verdient bewondering van alle inwoners van deze ingewikkelde stad.

Wat was jouw hoogtepunt van het jaar?

De overzichtstentoonstelling die veelzijdig kunstenaar Jef Geys, vijf jaar na zijn dood, in Wiels kreeg, ontroerde me. Vanuit het kleine Balen de wereld veroveren blijkt dus niet onmogelijk. De finale van Humo's Rock Rally (mét Brusselaar Edouard van Praet) was heerlijk luid. En de blik van Margot Robbie in mijn richting aan tramhalte Chazal was een lichtpunt tijdens de vele deprimerende najaarsdagen. Dank je wel, Chanel!

Op wie zet je je geld in volgend jaar?

Een tweede promotie op rij voor Crossing Schaarbeek en een Europese titel voor de Brusselse judoka Sami Chouchi in zijn afscheidsjaar.

Wat wens je Brussel toe in 2025?

161 keer stond er 'Aan de alarmbel trekken' in een titel van een artikel op de site van BRUZZ. Ik wens alle Brusselaars dat dit aantal eind volgend jaar veel lager ligt. Voor mij hoeft er nog geen einde aan de Brusselse regeringsvorming te komen, al was het maar omdat ik in Open VLD-onderhandelaar Frédéric De Gucht een figuur zie die de capaciteiten heeft om over deze puinhoop een even onthullend en fascinerend boek te schrijven als Rory Stewart deed over jaren zijn als minister in de regeringen van David Cameron en Theresa May.