#100 Radio Radzinski met Tomasz Radzinski: over Amuzu, de klik met Koller en de gele gids

100 afleveringen. Da’s natuurlijk het moment om de man uit te nodigen die zijn naam leent aan onze Anderlecht-podcast Radio Radzinski. Samen met de Canadese Pool blikken we terug op zijn carrière bij paars-wit en zijn band met spitsbroeder Jan Koller. Maar Radzinski geeft ook zijn kijk op het huidige Anderlecht. “Ik had deze zomer nooit gedacht dat Anderlecht vandaag tweede zou staan.”

Henry en Bergkamp, Ronaldo en Nilis of Shevchenko en Inzaghi. Het zijn maar een paar voorbeelden van legendarische spitsenduo’s uit de recente voetbalgeschiedenis. Wereldwijd dan toch. Want binnen België is er maar een koningskoppel die naam waardig: Jan Koller en Tomasz Radzinski.

Da’s ook zo voor Godfried, Rein en Pico die hun BRUZZ-podcast over Anderlecht hebben vernoemd naar de kleinste van de twee. Radio Radzinski zit aan aflevering 100, een jubileum waarvoor Radzinski graag zelf mee aan tafel schuift.

“Al na een paar afleveringen hadden mensen mij op de hoogte gebracht van jullie podcast. Ik moet toegeven dat ik nooit had gedacht dat jullie ooit honderd afleveringen zouden maken. Da’s echt straf. De podcasts schieten als paddenstoelen uit de grond, maar er zijn er maar weinig die het zo lang volhouden. Ik kon dus moeilijk neen blijven zeggen op jullie vraag om eens langs te komen.”

Van opgroeien achter het IJzeren Gordijn naar een Canadese film

Tomasz Radzinski wordt in 1973 geboren achter het IJzeren Gordijn in Polen. Het land is op dat moment doordrongen van het communisme en staat financieel bijzonder zwak. Het overgrote deel van de bevolking leeft in armoede. “Ik herinner mij nog hoe sommige rekken in de supermarkten leeg waren. Soms was er geen toiletpapier en ook fruit was er vaker niet dan wel. Je kon niet gewoon een zak vullen met mandarijntjes. Het was iedere keer opnieuw hopen dat wat je wou kopen er ook was."

Voetbal is de enige zekerheid in het leven van Tomasz. “Zoals iedere jongen bij ons in de buurt wilde ik profvoetballer worden, ik bedoel spits. Ergens anders moest je mij niet zetten op het veld.”

Wanneer zijn ouders beslissen om te vluchten van Polen naar Canada komt de voetbaldroom van Radzinski uit. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan zet hij zijn eerste stappen in het profvoetbal bij de North York Rockets.

“Daar ging een nieuwe wereld voor mij open. Plots teken je als jonge gast een profcontract en speel je over heel Canada wedstrijden op het hoogste niveau. Voor mij was het leven daar als een goeie film, eentje waarin ik ook niet naar school moest gaan (lacht).”

Lubański en de gele voetbalgids

Van Canada gaat het in 1994 richting Antwerpen en Germinal Ekeren. Een staffe en tegelijkertijd bizarre overstap die er is gekomen met hulp van de Poolse ex-aanvaller van Sporting Lokeren Włodzimierz Lubański. “Ik was in 1994 actief op Les Jeux de la Francophonie in Parijs, een toernooi dat om de vier jaar wordt gehouden voor atleten uit landen waar Frans een officiële landstaal is. Je kan het wat vergelijken met de Commonwealth Games.”

“Mijn vader heeft toen in de gele gids het telefoonnummer opgezocht van Lubański en gevraagd of hij niet eens naar een match wou komen kijken. Hij heeft dat gedaan en mij onmiddellijk aangeprezen bij Sporting Lokeren. Maar daar was de voorzitter op vakantie en wilden ze mij niet laten tekenen zonder zijn goedkeuring. Een paar dagen later ben ik dan gaan testen bij Germinal Ekeren en de rest is geschiedenis.”

Bekergeluk met Germinal Ekeren

Met Germinal Ekeren beleeft Radzinski in 1997 een sprookje door de Beker van België te winnen. In de finale is rood-geel te sterk voor Anderlecht. Radzinski heeft met een doelpunt in de verlengingen een belangrijk aandeel in de triomf.

“Ja, dat was inderdaad een belangrijke goal. Maar ik onthoud vandaag toch vooral het volksfeest achteraf. Dat was niet normaal. Ik denk dat sommige mensen een week lang niet zijn thuisgeweest. Het was ook speciaal omdat mijn ouders erbij waren. Mijn vader is heel de nacht mee op pad geweest. Wanneer ik naar huis wou heb ik hem nog 2.000 frank gegeven voor nog wat extra pinten en een taxirit naar huis.”

Paas-witte voetbalchemie met Koller...

Voor Anderlecht en sportief manager Michel Verschueren is het bekerdrama een slag in het gezicht. Maar de Zilveren Vos blijft niet bij de pakken zitten en haalt Radzinski in de zomer van 1998 naar het Astridpark. “Ik was een van de laatste van de ploeg die Verschueren is komen halen. Zo ging dat toen. De beste spelers en coaches van het land kwamen uiteindelijk altijd bij Anderlecht terecht.”

Bij paars-wit is Radzinski door een blessure in zijn eerste jaar niet meteen inzetbaar. Het is pas wanneer coach Arie Haan plaats moet ruimen voor Jean Dockx en T2 Frank Vercauteren dat de bal aan het rollen gaat.

“Jean was echt een geweldige gast die mij enorm veel vertrouwen heeft gegeven. Hij liet ons complexloos voetballen en paste zich nooit aan de tegenstander aan. Ik was in het begin dan ook niet blij toen Verschueren in 1999 Aimé Antheunis ging wegplukken bij kampioen Racing Genk. Maar het heeft wel gewerkt. Dus nog eens hoedje af voor ‘Mister Michel’.”

Verschueren overtuigt dat jaar ook Jan Koller om naar Anderlecht te komen. Een schot in de roos, want samen met de boomlange Tsjech zal Radzinski een onvergetelijk duo vormen. “Nochtans zag ik het eerst niet goedkomen. Vercauteren trapte op training altijd zelf de centers en dat ging vaak richting grote Jan. Maar die wist daar in het begin geen raad mee. Zijn eerste ballen zijn we letterlijk mogen gaan zoeken op de parking. Gelukkig heeft hij zich snel aan het niveau aangepast.”

...leidt tot Europees delirium

Het aanvalsduo verovert in totaal twee landstitels, maar maakt zich vooral onsterfelijk door een wondermooie Champions League-campagne in het seizoen 2000-2001. Anderlecht verslaat in de eerste groepsfase Manchester United en doet daar in de volgende ronde nog overwinningen tegen Real Madrid en Lazio Roma bij.

“Tot op vandaag word ik er nog altijd heel veel op aangesproken. Het zijn dan ook bijzondere avonden geweest. Het moment dat de Champions League-hymne speelt en de vlag in de middelcirkel wappert vergeet je alles om je heen. Dat is pure adrenaline en hyperfocus. En als de wedstrijd ook nog eens jouw kant opgaat, is dat een fantastisch gevoel."

"Al was ik na mijn goal tegen Lazio toch ook wat kwaad. Het publiek was de hele wedstrijd aan het morren en dus heb ik mijn doelpunt gevierd met de handen achter mijn horen. Zo wou ik de supporters tonen dat ze zich beter op een positieve manier laten horen."

Verder in de aflevering vertelt Radzinski over hoe hij zijn vrouw heeft ontmoet in het stadion van Anderlecht, maken we de winnaar van de prijsvraag bekend en staan we nog even stil bij de zege van paars-wit op het veld van Club Brugge. Afsluiten doen we met het zangtalent van Stijn Baert. Muzikaal leggen we deze speciale aflevering neer met ‘Wind Of Change’ van Scorpions.