#111 Radio Radzinski met Gilles De Bilde: over speelvogel Boskamp, heilige honden en Porte

In de kerstspecial van Radio Radzinski overlopen we samen met ex-spits van Anderlecht Gilles De Bilde zijn tamelijk geaccidenteerde voetbalparcours. Van de promotie met Eendracht Aalst en zijn pijlsnelle doorbraak (met de Gouden Schoen als onverwachte beloning) tot de droomtransfer in de zomer van 1995 naar paars-wit en de desillusie in het Astridpark, anderhalf jaar later na een slag in het gezicht van Krist Porte. "Dat had nooit mogen gebeuren, maar ik was op dat moment een vat vol frustraties en verdriet. Mijn vader had een paar maanden ervoor een hersenbloeding gekregen en mentaal zat ik toen op een foute plek," is De Bilde openhartig.

De blokken die de gordel vormen rond het Breughelpark in Zellik. Dat is de grauwe buurt waar Gilles De Bilde als jonge ket in opgroeit. Maar gelukkig is er voetbal als afleiding. Al kan het er op de straten die door het groen slingeren soms hard aan toegaan.

"Ja, je moest daar natuurlijk wel je mannetje staan. Maar dat was voor mij geen probleem. Ik wist door onze familiale situatie al snel hoe ik voor mezelf moest opkomen," zegt hij in de laatste Radio Radzinski van het jaar.

Speelvogel in het Astridpark

Het is tekenend voor de spits die nooit heeft gedroomd van een grote carrière, maar vooral verliefd was op het spelletje. Zelfs wanneer hij door tweedeklasser Eendracht Aalst wordt opgepikt, is de speelvogel nooit ver weg. "Ja, dat klopt. Ik heb nooit echt die mentaliteit van een topsporter gehad. Er was voor mij ook nog een leven buiten het voetbal. Dat is nu eenmaal hoe ik in elkaar zit."

En toch schopt de flamboyante spits het met Eendracht Aalst tot in eerste klasse. Een karrenvracht aan doelpunten levert hem in januari 1995 zelfs de Gouden Schoen op, gevolgd door een transfer naar Anderlecht in de zomer die erop volgt. "Er was zelfs interesse van Atlético Madrid, maar Michel Verschueren (voormalig sportief directeur, red.) heeft mij toen persoonlijk opgebeld: 'Gilleske, ge moet dat niet doen. Ze gaan u daar in een bad vol met vrouwen steken, kom maar gewoon naar Anderlecht.'"

Een slag in het gezicht

En zo geschiedde. De Bilde groeit er onder leiding van Johan Boskamp en aan de zijde van spitsbroer Johnny Bosman uit tot een publiekslieveling. Een mooie carrière bij paars-wit lijkt in de maak, tot op 21 december 1996 de stoppen doorslaan. In een wedstrijd tegen ex-club Eendracht Aalst deelt De Bilde een vuistslag uit aan Krist Porte. Resultaat: meerdere breuken in het gezicht van Porte en een stevige schorsing en boete voor De Bilde.

"Dat had nooit mogen gebeuren, maar ik was op dat moment een vat vol frustraties en verdriet. Mijn vader had een paar maanden ervoor een hersenbloeding gekregen en mentaal zat ik toen op een foute plek. In de wedstrijden ervoor rolden er al heel kwetsende spreekkoren van de tribunes. Ik herinner mij een wedstrijd tegen Club Brugge waar er werd gezongen 'Gilles, waar is je papa heen? Gilles, waar is je papa heen?'."

"In die periode had ik misschien beter niet op een voetbalveld gestaan, maar dat ging gewoon niet. Krist Porte heeft er de rekening voor betaald. Ik heb me uitvoerig bij hem verontschuldigd en professionele hulp gezocht, maar je kan de klok niet meer terugdraaien natuurlijk."

Feesten met Ronaldo in de Versuz

Eerherstel volgt er een paar maanden later bij PSV aan de zijde van Luc Nilis en Marc Degryse. Goed voor een eerste landstitel in 1997. "Ja, dat was een mooi moment en vooral een fantastische ploeg, met gasten zoals Jaap Stam, Boudewijn Zenden en Phillip Cocu."

"Ronaldo was er toen al weg, maar hij is wel nog eens mee komen feesten in discotheek de Versuz in Hasselt. Alleen, de mensen vroegen enkel foto's aan Marc, Luc en mij. Absurd als je weet dat Ronaldo dan al een absolute wereldvoetballer was die juist had getekend bij Barcelona."

Uiteindelijk gaat De Bilde na PSV nog aan de slag bij Sheffield Wednesday, Aston Villa en keert hij vier jaar na zijn schorsing terug naar het Astridpark. "Het was tijd om terug te komen. Het eerste jaar onder Antheunis ging dat nog goed, maar onder Broos ben ik weggezakt in de pikorde. Jammer, maar niets aan te doen."

"Als ik er nu op terugkijk, had er misschien meer in mijn carrière gezeten. Maar de negatieve gevoelens wegen zeker niet op tegen alle mooie momenten die ik heb meegemaakt en de fantastische mensen die ik heb leren kennen," concludeert De Bilde.

Aan het einde van de aflevering analyseren we de prestaties van het huidige Anderlecht, stellen we een nieuwe prijsvraag en dromen we van een nieuwe Brusselse regering in 2025. Muzikaal wordt deze Radio Radzinski neergelegd met All I Want For Christmas Is You van Mariah Carey. Of toch niet helemaal...