#104 Radio Radzinski met Steven Defour: over een grote bek, gebrek aan gif en papa Jacques

Anderlecht heeft na een dramatische prestatie op het veld van Cercle Brugge belangrijke punten laten liggen in de strijd om de landstitel. In een nieuwe Radio Radzinski analyseren we samen met oud-speler Steven Defour het spel van paars-wit en gaan we dieper in op zijn turbulente overstap naar het Astridpark. “Toen Herman Van Holsbeeck mij vroeg om naar Anderlecht te komen, dacht ik meteen: ‘Jij bent gek, hier gaat zoveel shit van komen’."

Op 20 april 2008 wordt Standard thuis kampioen tegen Anderlecht dankzij twee goals van Dieumerci Mbokani. En dat voor het eerst in meer dan 25 jaar. Aan de boorden van de Maas barst een volksfeest los, eentje waar aanvoerder Steven Defour meer dan terecht een hoofdrol in speelt.

Een grote mond met een klein hartje

Maar wie overloopt van vreugde, komt al eens tot een explosieve verbale woordenbrij. “Anderlecht heeft een grote mond en dat wisten wij. Maar vandaag hebben we getoond dat ze hun mond moeten houden,” verklaart een opgenaaide en triomferende Defour (met blonde meches) na affluiten in de kleedkamer.

“Ja, een hele week lang hadden wij uitspraken vanuit Brussel gebruikt als brandstof om ons klaar te stomen voor die titelmatch. Wij stonden zeven punten los en dan verklaren er een paar gasten dat ze ons een lesje zouden komen leren. Ik dacht: ‘Dit kan wel echt niet’. Nu goed, ik had zulke dingen beter niet gezegd, maar het was wel wat iedereen bij ons in de ploeg toen dacht.”

Zestien jaar na datum kunnen Rein en Godfried hem de arrogante uitspraken vergeven, ook al omdat ze later als een boemerang in het gezicht van Defour zijn teruggekeerd. Na twee titels op rij met Standard en een Gouden Schoen bouwt de Mechelaar zijn carrière verder uit bij FC Porto.

Persuasieve Proto en Van Holsbeeck

De eerste seizoenen verlopen prima, maar in het derde jaar belandt hij meer dan hem lief is op de bank. In de zomer van 2014 vraagt de verdedigende middenvelder aan zijn makelaar om uit te kijken naar een andere club. PSV is geïnteresseerd, maar haakt uiteindelijk af. Toenmalig sportief manager van Anderlecht Herman Van Holsbeeck ruikt zijn kans.

“Op een dag krijg ik telefoon van Herman met de vraag of ik niet naar Anderlecht wil komen. Het eerste wat ik dacht was: ‘Jij bent compleet zot, daar gaat alleen maar shit van komen’. Maar Herman hield vol en na een paar gesprekken met onder andere Silvio Proto heb ik toch getekend. Want ik wou voetballen en was ervan overtuigd dat ik mij met goede prestaties wel in de harten van de supporters zou kunnen spelen.”

De druppel bier die de emmer doet overlopen

Maar ondanks een goede start met een goal op het veld van Club Brugge, wordt Defour nooit echt aanvaard in het Astridpark. “Praet, Tielemans en Dendoncker zetten toen de stap richting basiselftal. De Neerpede-jeugd is heilig voor de Anderlechtsupporter. Dat is mooi om zien, maar daardoor zat er wel wat weinig gif in die ploeg. En bij foutjes werd er door mijn verleden altijd naar mij gekeken. Dat was frustrerend, aangezien ik best wel een goed seizoen aan het spelen was.”

Aan het begin van zijn derde seizoen heeft Defour er genoeg van. “Na een gewonnen match op bezoek bij Moeskroen krijg ik van een supporter bier over mijn hoofd gegooid. Dat was letterlijk en figuurlijk de druppel. Ik heb toen tegen Herman (Van Holsbeeck, red.) gezegd dat ik weg wou. Coach René Weiler wou mij niet laten gaan, maar mijn besluit stond vast.”

‘Speelde?’

Defour steekt het Kanaal over en gaat voetballen bij Burnley. Daar wordt hij door icoon en trainer van de club Sean Dyche genoemd als de meest getalenteerde speler met wie hij ooit heeft samengewerkt. Een mooi compliment dat zijn overleden vader Jacques hierboven zonder enige twijfel bijzonder trots had gemaakt.

“Ik heb lange tijd overhoop gelegen met mijn ouders door de keuzes die ik heb gemaakt. Maar mijn vader is altijd een grote inspiratiebron geweest en gebleven. Al was hij soms te negatief. Zo vroeg hij zich af nadat ik de Gouden Schoen gewonnen had of ik het weekend erop wel in de basis zou staan."

"Hij stuurde mij voor de wedstrijd ook altijd een sms’je met de vraag: ‘Speelde?’. En na de match belde hij mij altijd op de meest onmogelijke momenten. Ik kon mij daar enorm in opwinden, maar nu koester ik die opdringerige telefoontjes."

Verder in de aflevering keren we terug naar de wansmakelijke 'Red or Dead'-tifo van de Standard-supporters. Die toont een onthoofde Defour en wordt afgerold bij zijn terugkeer met Anderlecht in Luik op 25 januari 2015. Eindigen doen we met het belabberde spel van Anderlecht op bezoek bij Cercle Brugge. Muzikaal wordt deze Radio Radzinski dan weer neergelegd met ‘A Sky Full of Stars’ van Coldplay.