In een uitverkocht Koning Boudewijnstadion speelden Union en Antwerp donderdagnamiddag de finale van de Beker van België. Na een intense, maar kansarme wedstrijd wonnen de Brusselaars met 1-0, de eerste trofee voor Union sinds 89 jaar, toen het de laatste van drie opeenvolgende kampioenschappen vierde. Op Hemelvaartsdag kwam er eindelijk een vervolg op die vervlogen successen. Het doelpunt van de Japanse verdediger Koki Machida, net voor de rust, volstond voor de winst en een uitzinnige vreugdeuitbarsting op de Heizel.
Union heeft eindelijk trofee binnen na winst in bekerfinale tegen Antwerp
Union en Antwerp gaven mekaar in een zenuwachtige en dus ook slordige wedstrijd geen duimbreed toe. Op deze feestdag van de christelijke arbeidersbeweging vierde daarom vooral het werkvoetbal hoogtij. Leek Union in het eerste kwartier met snedige acties Antwerp nog terug te kunnen dringen in het eigen strafschopgebied, naarmate de wedstrijd vorderde, knokte Antwerp zich terug in het duel, dat de hele tijd intens bleef.
Die dadendrang leverde de bekerhouder net na het kwartier de eerste echte kansen van de wedstrijd op. Eerst kopte De Laet over, enkele minuten later schampte het schot van Jurgen Ekkelenkamp de paal.
Union, bedrijvig zonder grote mogelijkheden te creëren, liet zich vervolgens meeslepen in een strijd die vooral Antwerp op het lijf is geschreven. Daardoor verloor het duel veel van zijn aantrekkelijkheid.
Twee hoekschoppen, dichter leek Union in de eerste helft niet meer bij het doel van Antwerp-keeper Lammens te komen. Ook bleken de spelers hinder te ondervinden van de gladde grasmat, waardoor acties niet uit de verf kwamen of smoorden in een web van tegenstanders.
Op slag van rust viel er toch nog een mogelijkheid voor Union uit de lucht, nadat Lapoussin het hoofd van Nilsson vond. Zijn verkeerde richting kopbal zeilde over. Uit de dooropvolgende corner viel dan toch een doelpunt. Nilsson verlengde de corner van Puertas tot voor de voeten van Machida, die vanop twee meter niet meer kon missen: 1-0. De opluchting onder de geel-blauwe aanhang was groot.
*lees verder onder foto
Vuurtoortsen en rookbommen
Het late doelpunt van Union was voor Antwerp-coach Van Bommel wel geen reden om zijn elftal te wijzigen. Het duurde trouwens even voor de wedstrijd weer op gang kon komen. In de hoek van het stadion waar honderden in het zwart geklede Antwerp-fans hadden verzameld gingen plots tientallen vuurtoortsen aan en knalde het ene na het rookbommetje. Even dreigde scheidsrechter Lambrechts ermee de spelers terug naar de kleedkamers te sturen, maar na overleg met de aanvoerders van beide clubs bleef een lange onderbreking uit.
Al snel hervielen de aanvallen in de patronen van voor de rust en werd het spel weer gekenmerkt door stroefheid en een gebrek aan ideeën. Op een echt uitgespeelde kans was het wachten tot de 72ste minuut. Loïc Lapoussin, de jongste maanden vaak bekritiseerd voor zijn nonchalante spel, dribbelde knap tot de achterlijn, maar zijn voorzet kon door Nilsson net niet in doel gekopt worden.
De fase viel pal tussen twee opvallende acties van Christian Burgess. Eerst belette hij met zijn zwaaiende arm dat Ekkelenkamp het strafschopgebied van Union kon binnen dringen. Het protest van Antwerp leidde tot niets. Korte tijd later verloor hij door een overvloed aan nonchalance in de eigen zestien de bal opnieuw aan Ekkelenkamp. Die laatste leek de bal maar voor het intrappen te hebben, maar de stuit en een rits opzittende verdedigers verhinderden de gelijkmaker.
Een slotoffensief die naam waardig, kwam er niet meer. De vele wissels (Ejuke, Bataille en Yusuf vervingen Matazo, Kerk en De Laet bij Antwerp, Sykes en Rodriguez vielen bij Union in voor Nilsson en Lapoussin) zorgden dat het ritme uit de zo al monotone wedstrijd verdween.
Ander tijdperk
Union had in de slotfase mogelijkheden om een tweede keer te scoren, maar Amoura en Puertas verzuimden het verschil uit te diepen.
Na het laatste fluitsignaal viel een enorme last van de schouders van trainers en spelers. In een ander tijdperk speelde Union drie keer op rij kampioen, in 1933, 1934 en 1935. Het was de ploeg die met 60 opeenvolgende wedstrijden zonder nederlaag nog altijd een record in handen houdt. Anno 2024 zijn er nieuwe helden opgestaan.
Die staan maandag voor alweer de volgende uitdaging, want dan spelen de Brusselaars voor de competitie de topper in en tegen Brugge.
Lees meer over: Sport , Union-Antwerp , Beker van België , finale Beker van België , Koning Boudewijnstadion
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.