Tasnime (12): ‘Ik toon niet snel mijn gevoelens aan de buitenwereld’

Elke week gaat BRUZZ op bezoek bij een kind in Brussel in zijn of haar slaapkamer. Deze keer is dat bij Tasnime (12) uit Sint-Jans-Molenbeek. “Als ik iets kwijt wil, ga ik schilderen op het dakterras. Daar zijn geen mensen, alleen lucht en gebouwen.”

Jullie wonen in een groot gebouw, waarvan je vader conciërge is, bijzonder!
Ik woon hier al heel mijn leven, samen met mijn drie zussen en ouders en vind het hier leuk! Ik kan in het gebouw rondlopen en de mensen kennen mij hier. Er is veel plaats om te spelen en er zijn ook veel activiteiten. Beneden is er een tekenatelier waar ik vroeger naartoe ging, maar ik ben gestopt omdat ik nu boks.

Jij bokst?!
Ja, ik ben pas begonnen. Toen ik klein was, deed ik al een soort mengeling van gevechtssporten en ik vond dat tof. Als ik boos ben, kan ik me daar afreageren.

Ben je dan vaak boos?
Soms, maar ik toon niet snel mijn gevoelens aan de buitenwereld. Ik praat daar niet vaak over.

Uit je je gevoelens op een andere manier?
Ik schilder ze. Als ik iets kwijt wil, neem ik mijn schildergerei en zet ik me buiten, op ons dakterras.

Waarom daar?
Daar zijn geen mensen, alleen de aardbeien die we er planten. Ik ben er alleen met de lucht en de gebouwen en teken er mijn gevoelens. Ik vond het jammer toen er een nieuw gebouw kwam dat hoger is dan het onze. Nu kunnen de mensen me van daar zien.

Je hebt henna op je hand, heb je meegedaan aan de ramadan?
Ja, maar niet helemaal, omdat ik ziek was. Met het Suikerfeest zijn bij familie geweest om er te eten, te spelen en cadeautjes te geven. Ik heb ook geld gekregen.

Wat wil je daarmee doen?
Ik heb de helft van het geld gedoneerd aan een vzw die arme mensen helpt in Marokko.

Wat wil je later worden?
Architect, want ik hou van tekenen en wiskunde.

Hoe ziet je droomhuis eruit?
Eenvoudig. Ik wil best wel rijk worden later, maar wil dat niet laten zien. Mijn huis zou eenvoudig zijn, maar ik zou ook een groot gebouw laten zetten voor wie geen geld heeft voor een eigen huis. Of ik word oftalmoloog.

Oftalmoloog?
Oogarts. Dat fascineert me omdat mijn zus vroeger cataract had. Dankzij een oogarts kan ze weer goed zien. Kijken is voor mij het belangrijkste zintuig. Zonder zou ik mijn familie of de zon niet kunnen zien en ik zou geen boeken meer kunnen lezen.

Je leest graag, heb je een favoriet verhaal?
Dialogue, een stripverhaal over vooroordelen. Daarin gaat het over een aanslag die gepleegd wordt en hoe sommige mensen daardoor denken dat alle Marokkanen terroristen zijn. Door dat boek te lezen, weet ik hoe ik moet antwoorden wanneer iemand me daar iets over vraagt.

Moet je vaak op zulke vragen antwoorden?
Nee, maar bijvoorbeeld toen Marokko gewonnen had van België op het WK voetbal, waren er achteraf rellen met supporters van Marokko. Ik vind dat je dan niet kan zeggen dat alle Marokkanen relschoppers zijn, net zoals niet alle Spanjaarden relschoppers zijn als Spaanse supporters dingen kapot zouden maken.

Als je gids zou zijn in Molenbeek, welke tips geef je dan aan een toerist?
Er zijn veel mooie dingen in Molenbeek, zoals Thurn & Taxis. En in Brol kan je heel lekker ontbijten. Soms ga ik ernaartoe met mijn moeder. De chocomelk en croissants zijn heel lekker daar!