Het rapport van de Vlaamse regering in Brussel

Aan het begin van deze legislatuur halveerde Vlaanderen het Brusselfonds, en ook in andere domeinen werd de investeringsnorm van vijf procent amper gehaald. Een inhaalbeweging maakte heel wat achterstand goed, maar de volgende Vlaamse regering kan enkel door een verhoging van de budgetten de vraag naar Nederlandstalig onderwijs, opvang en cultuur bijbenen.

De Vlaamse Gemeenschap beschouwt dertig procent van de Brusselse bevolking als doelgroep, en reserveert daarvoor vijf procent van haar middelen.

Daarnaast is er het jaarlijks Brusselfonds, maar dat werd bij het aantreden van deze Vlaamse regering in één klap gehalveerd: van zes naar drie miljoen euro, en dat voor de jaren 2015 en 2016. Op de koop toe werden heel wat Brusselse kunsthuizen getroffen door het snoeiwerk in subsidies. In dezelfde periode werden de Vlaams-Brusselse Media in erg woelige omstandigheden gefuseerd.

Niet meteen een goed gesternte voor de band tussen Brussel en Vlaanderen, maar halfweg de legislatuur was er beterschap in zicht. Het Brusselfonds werd in 2017 opnieuw gespekt met twee miljoen euro extra. Wat de totale investeringen van Vlaanderen in Brussel over deze regeerperiode betreft, blijkt de rekensom positief.

Waar de Brusselnorm in 2015 met 5,01 procent maar nét gehaald werd, is dat in 2017 opnieuw 5,2 procent. De totale middelen stegen van 768 miljoen euro in 2012 naar maar liefst 933 miljoen euro in 2017.

Ruim tweederde van dat bedrag, namelijk 650 miljoen euro, investeerde Vlaanderen in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Dat vertaalde zich in een reeks nieuwe scholen en uitbreidingen. Zonder meer een knappe prestatie, maar toch blijft het schrijnende plaatsgebrek een feit. Hetzelfde geldt voor de kinderopvang.

De Vlaamse gemeenschap klopt zich op de borst met duizend extra Brusselse plaatsen deze legislatuur, maar er verdwenen er ook heel wat en de nood blijft hoog. Welzijn en zorg blijven dan weer het absolute kneusje van het beleid.