Johan Van den Driessche (N-VA): ‘Een Brusselse identiteit? Natuurlijk’

“Een identiteit is meerlagig, en dat de Brusselse identiteit in ontwikkeling is vind ik een heel goede zaak”. Met die uitspraak liet N-VA-lijsttrekker Johan Van den Driessche zich opmerken in het verkiezingsdebat van Knack en VRT, dinsdagavond. “Ik voel mij zelf ook Brusselaar. Maar wie in Brussel woont moet zich wel schikken naar de regels van de gemeenschap.”

Van den Driessche verraste door zich “volledig akkoord” te verklaren met de uitspraken van de Nederlandstalige PS-kandidaat Roel Jacobs. Die had het eerder gehad over de identiteit die meerdere lagen bevat.

Toch is er een duidelijke tweespalt tussen de twee politici. Jacobs (PS) voelt zich zelf geen Vlaming, maar een Nederlandstalige Brusselaar. “Vlaanderen moet eens leren dat er Nederlandstaligen in Brussel rondlopen die zich niet laten gijzelen door de Vlaamse politiek”, aldus Jacobs. Daarmee echode hij eerdere uitspraken van zijn lijsttrekker en burgemeester Philippe Close.

Van den Driessche, huidig gemeenteraadslid en lijsttrekker voor de N-VA bij de verkiezingen in de Stad Brussel, noemt zich wel steevast een Vlaamse Brusselaar. Hij erkende wel dat een identiteit verschillende lagen bevat. “En daar hoort inderdaad ook een Brusselse identiteit bij. En het is goed dat die Brusselse identiteit in de maak is.”

Waarop de moderator van dienst enigszins verrast herhaalde: “Dat vindt u als N-VA’er een goede zaak?”. En ook Jacobs leek verbouwereerd: “Vindt Bart (De Wever, partijvoorzitter, red.) dat ook?”

Brusselse of Vlaamse gemeenschap?

“Natuurlijk”, antwoordde Van den Driessche. “Net zoals Bart vindt dat hij een Antwerpenaar is, vind ik dat ik een Brusselaar ben. Daar zit helemaal geen tegenstelling in. En dat Brussel divers is, dat is een evidentie. Ik vraag mij af wie in Brussel dat nog zal ontkennen.”

Toch vindt N-VA dat er bij een gemeenschap regels horen, al liet Van den Driessche in het midden of dat dan een Brusselse of Vlaamse gemeenschap is. “Iedereen die hier woont moet zich thuis voelen, maar dat wil niet zeggen dat iedereen zomaar zijn zin kan doen. Als je samenleeft in hetzelfde huis, dan moet je je schikken naar de regels. Enkel zo kunnen we de leefbaarheid in de stad behouden.”