Brussel kiest: 'Harder optreden tegen de zwarte economie'

Tot aan de verkiezingen op 9 juni organiseert BRUZZ twee keer per week een mini-debat tussen twee Brusselse politici. Trappen de reeks debatten op gang: voormalig minister van Mobiliteit en ex-staatssecretaris voor Buitenlandse Handel Pascal Smet (Vooruit.brussels) en Brussels parlementslid Gilles Verstraeten, die zich voor N-VA vooral focust op sociale zaken, werk en economie. Zij debatteren over de centen van Brussel.

Brussel kampt met een mismatch tussen een massa laaggeschoolde werkzoekenden en vele openstaande vacatures voor hoogopgeleiden. Verstraeten en Smet vinden allebei dat het Franstalig onderwijs beter kan, de werking van de Brusselse arbeidsbemiddelaar Actiris efficiënter moet en de zwarte economie harder aangepakt moet worden.

Smet schiet van zijn kant op de pendelaar. "Van de rijkdom die in Brussel geproduceerd wordt, verdwijnt een ruim aandeel met de pendelaars mee naar Vlaanderen", aldus de voormalige minister en staatssecretaris. "Het echte economische Brusselse gewest is de provincie Brabant.”

Smet pleit voor meer medewerking vanuit Vlaanderen. Maar omdat Vlaanderen het zich kan permitteren om minder belastingen te heffen, “is een oneerlijke concurrentie ontstaan tussen Vlaanderen en Brussel.”

Intussen liggen in Vlaams-Brabant ook de Nederlandse taaleisen veel te hoog, vindt hij.

Verstraeten wijst er dan weer op dat iedere hoogopgeleide pendelaar twee extra jobs in Brussel creëert: één voor een laagopgeleide en één voor een middengeschoolde.

Leefloners in Brussel

Bij de vergelijking met het hoge werkloosheidscijfer in de stad Antwerpen, legt Verstraeten de ongelijke activering op tafel: een kwart van alle leefloners in België is Brusselaar, goed voor 6,4 procent van de Brusselse bevolking, in Antwerpen is dat slechts 1,8 procent.

Het verschil zit volgens hem in een falend beleid dat niet aanklampend durft te activeren en te sanctioneren. In Brussel krijgt een werkloze zijn eerste opvolging pas na negen maanden, aldus Verstraeten. "In Vlaanderen is dat al na enkele weken."

Verstraeten wijst verder op het “nachtmerriebeleid” van de federale regering die de werkloosheidsuitkering verhoogd heeft, waardoor bijvoorbeeld een alleenstaande met kinderlast eigenlijk maar enkele tientallen euro’s meer overhoudt op het einde van de maand en waardoor “mensen worden opgesloten in poverty traps.”

Durfkapitaal

Brussel kan uitpakken met zijn talrijke start-ups en een degelijke internationale diensteneconomie. Maar het pijnpunt blijft, en daar zijn beide kandidaten het roerend over eens, dat het te weinig durfkapitaal aantrekt.

“Wij zijn even sterk als Barcelona, Dublin, Kopenhagen of Wenen,” beweert Smet, “alleen heeft Brussel de perceptie tegen.” Hij ziet het antwoord in citymarketing om de positieve kanten van de stad in het buitenland te promoten. En voorts door het nachtleven in stand houden en een goed gezondheidssysteem. “Brussel zal internationaal zijn of niet zijn.”

Voor Verstraeten schiet Brussel tekort door zijn complexe structuren met negentien verschillende gemeentebelastingen en het feit dat bedrijven om te groeien naar de Vlaamse en de Waalse rand verkassen, “jaarlijks een duizendtal.” Op die manier verdwijnt ook de industrie stilaan uit het Brussels gewest.