Culinair ontdekt: kartoffelurlaub

Er is de laatste weken veel te doen op het web over de naam van vakanties en evenementen. In naam van 'onze' tradities eist men dat de herfstvakantie de Allerheiligenvakantie zou worden. Op dezelfde manier zou de jaarlijkse Brusselse Winterpret 'opnieuw' Kerstmarkt moeten heten. Maar dat is ingebeelde geschiedenis. Het evenement Winterpret bestond niet toen ik kind was.

Kerstmarkten, die waren er in Duitsland en families trokken er al eens een dagje op uit naar Aachen of Trier om er de stank van glühwein op te snuiven en vettige worsten te eten. Maar kerstmarkten behoren niet tot 'onze' tradities. Halloween ook niet. Ik schreef het al eerder, de pompoenen en spinnenwebben zijn ons land vanuit Parijs binnengewaaid rond 1990.

Vakanties zijn uitgevonden met de schoolplicht. De meeste kinderen kwamen nog uit een landbouwmilieu en moesten op cruciale momenten in het jaar gaan helpen bij de oogst. Zo is de zomervakantie er gekomen, maar ook de herfstvakantie, want eind oktober moesten de laatste aardappelen uit de grond, een arbeidsintensief werkje. Daar was wat haast bij, vóór de nachtvorst zijn intrede deed. En onze maatschappij leefde op aardappelen. Al de rest was saus.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat in Duitsland, bijvoorbeeld, deze vakantie bekend staat als de Kartoffelferien (of Kartoffelurlaub). In Duitsland, met zijn continentaal klimaat, was aardappelen op tijd rooien nog belangrijker.

Laten we deze week dan ook de aardappel vieren! Ik heb mijn eerste voorraad bewaaraardappelen gekocht. Daarvoor waren het nog 'vroege' aardappelen en die bewaren niet zo goed. Deze moeten mee kunnen tot volgende lente, voor de volgende oogst nieuwe piepers er weer is in juni.
Vinden jullie aardappelen maar saai voedsel? Patatjes bevatten bijna alles wat ons hartje doet kloppen, zelfs vitamientjes, en dan nog ruim vezels. Pasta of rijst zijn niet spannender dan de Solanum tuberosum.

Om van de voorvaderlijke corvee van het patatten jassen verlost te zijn, maak je ze gewoon klaar in de schil. Zo zijn ze nog lekkerder. De bruine huid afhalen gaat makkelijker op het bord. Er bestaan zelfs speciale vorkjes om je hete knol vast te prikken en elegant te stropen.

Of nog simpeler: snij zo'n ruwe aardappel in zes of twaalf stukjes, droog ze af en laat ze knisperen in een pan met een bodempje vet, schil en al. Dat duurt zo'n vijftien minuten. Nu en dan eens omdraaien, maar verder heb je er geen omzien naar. En lekker dat dat is!