Edito: Realiteitszin

Het was bijna te mooi om waar te zijn. Een verregaande samenwerking tussen Ecolo en Groen. Brussel als laboratorium voor een convergentie van twee politieke partijen die meer met elkaar gemeen hebben dan ze van elkaar verschillen. Sommigen droomden in de toekomst al van één partij.

Maar met één boekje spat die droom uit elkaar. De Molenbeekse schepen Annalisa Gadaleta (Groen) gaf een interview aan een Italiaanse socioloog over Molenbeek voor en na de aanslagen. Dat werd vertaald in het Frans en zorgde, eerst binnenskamers, sinds enkele dagen op het publieke forum voor een stevige couac in de relaties tussen Groen en Ecolo.

Dat de beminnelijke schepen Molenbeek vergelijkt met een Marokkaanse souk waar families veel kinderen krijgen om zo van meer kindergeld te kunnen genieten, was er te veel aan. Ecolo-schepen Sarah Turine eist excuses. Voorlopig blijft Groen zijn schepen steunen. De woorden zijn uit de context gerukt, zo klinkt het.

Is Gadaleta de nieuwe Luckas Vandertaelen? Die laatste hield het bij Groen voor bekeken omdat zijn flinkse taal over migratie en islam heel wat partijleden de gordijnen in jaagden. Neen. Er is geen vergelijking mogelijk. Gadaleta is veel genuanceerder en was al zeker helemaal niet uit op een rel. Eerder integendeel.

Interessanter is misschien om te weten waarom de uitspraken zo slecht vallen bij Ecolo? Er is de microanalyse. Ecolo wordt in de gemeente aangejaagd door oppositiepartij PS. Die heeft met de ‘affaire-Gadaleta’ nu het ideale middel om de groenen weg te zetten als xenofobe racisten. De schade die Ecolo oploopt, is groot. Zeker in de wetenschap dat Ecolo sowieso al moeilijk aansluiting vindt bij de allochtone gemeenschap.

Maar het geeft ook aan dat Nederlandstaligen en Franstaligen met een andere bril naar de samenleving kijken. Er zullen best wel flink wat Franstaligen zijn die Gadaleta gelijk geven, maar in het publieke debat zijn dergelijke uitspraken not done. Bij de MR zijn er enkelen die het wel doen of gedaan hebben, maar nog voor ze het beseffen zijn ze al een paria in de eigen partij.

Wat zegt dat over het maatschappelijke debat? Dat er een ruis op zit als Franstaligen en Nederlandstaligen over migratie discussiëren. Dat de gedachtelijnen niet gelijk lopen. Maar misschien kan dat ook geen kwaad. Een beetje botsende meningen geeft geheid nieuwe inzichten. En voor Ecolo en Groen zit er niets anders op dan, zo ze dat willen, weer aan tafel te gaan zitten. Met voldoende zin voor realiteit.