Mika (Magritte Museum): 'Regelmatig uitleggen wat Ceci N'est Pas Une Pipe is'

De zomermaanden brengen niet enkel vakantie of herexamens, voor veel studenten is het ook een periode van hard labeur om de kas te spijzen. BRUZZ spreekt deze week elke dag met één van de vele jobstudenten in de hoofdstad. Vandaag is dat met Mika (22), die al jaren werkt in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten. "Ik hoop na mijn studies Agogische Wetenschappen iets te doen met kunsteducatie."

Hoe ziet je werkdag eruit?

Zes dagen per week sta ik in de Magritte Shop van het Magritte Museum. Ik beman er de kassa of vul de winkel aan.

Hoe ben je hier beland?

Via mijn nonkel, die hier als boekhouder werkt. Familieleden van werknemers krijgen voorrang voor een studentenjob. Ik werk hier al zes jaar en werk ook af en toe aan het onthaal, waar ik bezoekers wegwijs maak in het museum.

Als medewerker van een museum ken je beslist enkele verborgen parels?

Als je de lift neemt in het Magritte Museum, is er iets leuks te zien. Er zit namelijk een klein raampje in de lift. Wie daardoor kijkt, ziet per verdieping een deel van een schilderij van Magritte tevoorschijn komen. Helemaal beneden zijn er de voeten, een verdieping hoger de knieën, daarna de heupen, de borst en zo verder tot je een hoofd ziet helemaal bovenaan.

Zijn er nog andere voordelen aan werken in een museum?

Ik ben nooit lang op zoek naar cadeautjes. Volgende week is een van mijn vrienden jarig en toen ik daarnet in de winkel stond, stootte ik op een boek dat hij denk ik graag zou lezen. Handig dus dat ik het meteen hier kan kopen, én voor een voordelige prijs, want ik krijg korting (lacht).

Welk item verkoop je het meeste?

Postkaartjes. En affiches. Poster nummer twee, ‘L’empire de lumière’, is altijd uitverkocht. De kleine dingen verkopen het beste: magneten, potloden, enzovoort. Die zijn erg in trek bij toeristen, omdat ze weinig plaats innemen in hun bagage. Een lamp van Magritte is moeilijker mee naar huis te nemen.

Wat ga je doen met het geld dat je hier verdient?

Ik vrees weinig te kunnen sparen, omdat alles naar mijn verhuis gaat. Na twee en een half jaar op kot in het centrum, verhuis ik deze zomer naar Oudergem waar ik ga cohousen met vrienden. Het centrum was fijn, maar het werd me er te druk.

Wat studeer je?

Culturele agogiek aan de VUB. Dat lijkt op sociologie, maar bij agogiek bestudeer je niet enkel de samenleving, je probeert die ook te veranderen door mensen te helpen hun volledige potentieel te bereiken. Waar pedagogie de begeleiding is van het jonge kind, gaat agogiek over levenslang leren.

Leer je veel bij op je job?

Hoofdrekenen (lacht). Ik wil graag iets doen in de kunsteducatie, dus de dingen die ik hier doe helpen me daar niet meteen bij. Al leer je hier wel mensen kennen en biedt dat misschien meer perspectief op werk in de sector later.
Mijn kunsteducatief ei kan ik wel kwijt in mijn andere job, in het Wielsmuseum, waar ik freelance gids ben en workshops begeleid. Ik heb er een project met de seniorendienst van Vorst. We lunchen samen en ontdekken de tentoonstellingen om erna dieper in te gaan op een bepaalde techniek: schilderen, collages, enz.

Veel kunstgeschiedenis steek je hier aan de kassa dus niet op?

Nee, al weet ik nu wel van een aantal werken van Magritte in welke collectie ze hangen. Vaak vragen toeristen of het werk op één van de affiches ook te zien is in het museum. Van ‘La Golconde’ kan ik ondertussen zeggen dat die in een museum in Houston hangt. En ik moet regelmatig uitleggen wat Magritte bedoelde met ‘Ceci n’est pas une pipe’, maar de uitgebreide toelichting laat ik toch over aan de gidsen van het museum.

Wat is het hoogtepunt van je dag?

De hele dag is een beetje gelijkaardig. Ik houd wel van de gezellige drukte die hier overdag heerst. De tijd gaat vooruit en het is net rustig genoeg om af en toe een praatje te slaan met een klant aan de kassa.

Als je het voor het zeggen had in deze shop, zou je dan iets veranderen?

De shop iets milieubewuster organiseren. Veel van wat we verkopen is verpakt in plastic, daar kunnen we zelf weinig aan veranderen, maar we zouden het wel beter moeten kunnen recycleren. Nu gooien we papier en plastic in dezelfde vuilniszak.