Met een schaduwrijke show van elektroband Moderat stuurde CORE zijn publiek zondag de nacht in. Nu zal moeten blijken of en hoe het muziekfestival onder het Atomium zijn band met Brussel kan versterken en zijn publiek gestaag kan doen aangroeien.
© Cato Beljaars (BRUZZ)
| CORE Festival in het Ossegempark
CORE bulkte van straffe acts maar staat voor uitdagingen
Hoe zal de tweede editie van het Brusselse CORE-festival worden herinnerd? Als de editie van Angèle en Anderson .Paak? Of de editie waar Little Simz de show van haar leven speelde? Als die van het stralende zomerweer? Of als de editie waar werkelijk íedereen in het park gratis tickets leek te hebben gewonnen via een krant of een radiostation?
Inhoudelijk en programmatorisch deed het festival hoe dan ook een stap vooruit. In een prachtige groene setting zagen we degelijke tot uitstekende concerten van Belgische en internationale acts. Angèle, de chou van de zaterdagavond, imponeerde met een gestroomlijnde popshow van het soort waar wereldberoemde festivals zoals Coachella tuk op zijn. Tegelijk leek de vrolijke blonde te zijn verveld van Brusselse girl-next-door tot kosmopolitische superster. “Angèle is niet langer alleen van Brussel maar ook van de rest van de wereld", schreven we in onze recensie van het optreden.
Ze was beslist niet de enige landgenoot die hoge ogen gooide op CORE. Glints, oftewel de Antwerpenaar Jan Maarschalk Lemmens, kreeg zondag kort na de middag onder een verzengende zon de menigte aan het dansen. Charlotte Adigéry kieperde zaterdagavond de Endomatent ondersteboven met haar kompaan Bolis Pupul, ook al had ze net een rotnamiddagje achter de rug: haar vader, een Alzheimerpatiënt, raakte vermist in Gent maar werd na een Instagramoproep gelukkig teruggevonden. Het feestje van Adigéry en Pupul op CORE was navenant. “Voor een zoveelste keer slalomden ze olijk tussen pret en ironie”, schreven we, “spoten ze fluoroze crème fraîche over maatschappelijke wonden, mixten ze punk met performance art. En dansten ze meer dan één duivel uit het vege lijf.”
Muziektrends
Voor de samenstellers van de CORE-affiche niets dan lof. Het festival houdt muzikaal de vinger aan de pols, met een internationaal, breeddenkend élan als troef. Noch gitaarrock, noch gemakkelijke hitparade-acts of commerciële dance voeren er de boventoon, wel een grootstedelijke mix van electronische kwaliteitsacts, hiphop, de beter r&b, bands van de jonge hippe jazzgeneratie en dj’s. Als samensteller is zoiets koorddansen. In ons land is er immers geen equivalent. In het buitenland bewezen festivals zoals We Out Here in het Britse Cambridgeshire, Worldwide Festival in het Franse Sète, Afropunk in Brooklyn of, enigszins, North Sea Jazz in Rotterdam al dat bovengenoemde mélange van voornamelijke zwarte genres een breed publiek kan vinden. De eclectische luistergewoontes van de jonge generatie muziekliefhebbers in acht genomen, zou CORE wel eens de juiste keuze kunnen hebben gemaakt. Alleen daagt dat publiek vooralsnog niet massaal op, zo bleek.
Hoe dan ook getuigt het van lef én van inzicht in de huidige muziektrends om trendspottersnoepjes naast artiesten die binnen hun niche als legendarisch worden beschouwd op één affiche te zetten. De jazzy TikTokkers Domi & JD Beck naast rapveteraan Pusha T én naast de instrumentale fusion van Yussef Dayes? En op de koop afsluiten met Angèle? Plus de danskikkers een uitweg bieden tussen de feeëriek verlichte bomen in het Ossegempark waar dj-sets van Eliza Rose en Joy Orbison voor vertier zorgden? Er is fingerspitzengefühl voor nodig. Alleen de aanwezigheid van de Nederlandse novelty act Goldband deed fronsen, evenals die van headliner Alt-J: twee bands die kennelijk de doorsnee Vlaamse rockfestivalbezoeker dienden te lokken.
Happy few
De vraag van 1 miljoen nu: trekt CORE het publiek aan dat het daadwerkelijk wil aanzuigen? En hoeveel betalende festivalgangers zitten daartussen? In de weken en dagen voor het festival circuleerden nogal wat hele leugens en halve waarheden over de ticketverkoop en over het aantal gratis tickets dat via de media werd uitgedeeld via wedstrijden. Dat het overgrote deel van die tickets wel degelijk via kranten en radiozenders werd verspreid, blijkt vooralsnog deel uit te maken van de strategie van de organisatoren. CORE zou in eerste instantie zijn merk de tijd willen geven om te kunnen groeien, naamsbekendheid te verwerven en een trouw publiek te vinden. Daarbij zouden de financiële risico’s netjes zijn ingecalculeerd.
Alleen kun je je de vraag stellen of die aanpak geen valse verwachtingen creëert en geen publiek vol happy few aantrekt dat er een veelal passieve festivalbeleving op nahoudt. Nu al stonden bij meer dan één concert de festivalgangers er maar wat verveeld bij, lagen ze massaal verspreid in het park of liepen ze ongeïnteresseerd te keuvelen tijdens de shows. Dat krijg je met gratis tickets natuurlijk. Die ongeïnteresseerde houding speelde sommige artiesten parten. Iemand als Masego oogde duidelijk gefrustreerd over het gebrek aan publieksparticipatie, mogelijk omdat zijn doelpubliek niet zozeer de gepriviligieerde ticketwinnaars zijn die deze 2de CORE-editie overspoelden. Zet zo’n Masego op Couleur Café – een festival met een gevarieerder, stedelijker publiek - en de vonken spatten eraf.
Daar ligt ook een tweede uitdaging voor CORE: de band met de Brusselse muziekscène strakker aanhalen. Couleur Café, dat in hetzelfde Ossegempark plaatsvindt, is op dat vlak vanuit de Brusselse ondergrond kunnen groeien en profiteert van die wortels. Binnen de Brusselse dj -en muzikantengemeenschap heerst nogal wat argwaan ten opzichte van een artificiëler concept als CORE, schijnbaar in de Brusselse grond neergepoot als een prefabwoning, zonder een geloofwaardige connectie –noch emotioneel of psychologisch, noch filosofisch – met de hoofdstad. Voor insiders van die Brusselse muziekgemeenschap lijkt het verhaal van CORE louter economisch. Er is werk aan de winkel om op dat vlak vertrouwen te winnen, tenminste als CORE wil profiteren van de know-how die een hoop Brusselse (culturele) instanties en/of spilfiguren het festival kunnen bieden.
De organisatoren zullen wellicht ook een vette kluif hebben aan de gevolgen van het opheffen van de geluidsnormen op CORE. Op sociale media kloegen buurtbewoners het voorbije weekend steen en been over geluidsoverlast. Daar lijkt een constructieve dialoog alvast aangewezen.
Benieuwd naar wat volgt.
Lees meer over: Laken , Ice , Events & Festivals , core festival
