Decoratelier haalt publieke ruimte naar zijn binnenkoer met festival

Na hun voorstelling Underneath Which Rivers Flow bouwen scenograaf Jozef Wouters en zijn met een Ultima bekroonde Decoratelier verder aan een inclusieve publieke ruimte. Met Something when it doesn’t rain zetten ze vanaf 14 augustus een participatief cultuurprogramma op poten dat plaatsmaakt voor iedereen.

Anderhalf jaar geleden puurden Decoratelier en een bonte groep vluchtelingen, nieuwkomer-kunstenaars en Brusselse locals verbonden aan open kunstenhuis Globe Aroma uit een jaarlange dialoog een van de podiumvoorstellingen van 2019. Underneath Which Rivers Flow, dat zich afspeelde in een enorm, tot verdwijnen gedoemd pand in de Liverpoolstraat, groeide tegen de achtergrond van het Kanaalplan uit tot een spontaan ‘bouwproject’ dat een nieuwe visie op de publieke ruimte probeerde te verbeelden. Een radicaal open, uitbundige, fantasierijke, ontroerende en kritische visie, die uiteindelijk leidde tot een geheime tuin waarin herinnering en verbeelding samenvloeiden en wormgaten leidden tot onvermoede werelden.

Intussen huist het eerder dit jaar met de Ultima voor podiumkunsten bekroonde Decoratelier in de Manchesterstraat in Molenbeek, waar scenograaf en onafhankelijk artist in residence bij Damaged Goods Jozef Wouters en compagnie het luidop bouwen en verbeelden voortzetten. In juni werd de binnenkoer er al omgedoopt tot een semipubliek park, waar tussen enkele decorstukken uit Underneath Which Rivers Flow een openluchttheater, -cinema, -fitness, -koffiehuis en -ijskraam verrezen. Vanaf 14 augustus, en tot eind september, wordt die setting omgetoverd tot een soort open source Covid-proof kunstencentrum. Een plek waar het rijke netwerk aan artiesten en kleinschalige, nomadische organisaties, die de nodige, aan deze tijden aangepaste infrastructuur ontberen, de publieke ruimte oprekken om plaats te maken voor iedereen.

PUBLIEK PARADIJS
De poort naar de binnenkoer verandert voortdurend van statuut: nu eens is hij enkel open voor vrouwen, dan weer voor queers. Onder de noemer Something when it doesn’t rain krijgt het publiek een programma van workshops, spoken word-performances, filmvertoningen, dansvoorstellingen en andere activiteiten voorgezet. Passeren in de loop van de komende anderhalve maand de revue: onder meer de Frans-Marokkaanse activiste en curatrice Bouchra Lamsyeh alias DJ Bushra, het Antwerpse Mama’s Open Mic (eerder dit jaar nog winnaar van een Ultima voor amateurkunsten) en de Unbuilt School of Architecture-resident Isabelle N’Diaye.

Het debat en de feestelijkheden op gang trekken – toch when it doesn’t rain – gebeurt op vrijdag 14 augustus met een lezing door Menna Agha. De doctoraal onderzoekster aan de Universiteit Antwerpen, die vorig jaar nog betrokken was bij het tijdelijke en terugkerende bouwproject The Unbuilt School of Architecture van Decoratelier, zal spreken over nostalgisch grondgebied, efemere ruimtes en onze beperkte invulling van het begrip ‘publieke ruimte’. Daarop volgt de vertoning van Lumapit sa akin, Paraiso (Come to me, Paradise), een sciencefictiondocumentaire van de Filipijns-Canadese filmmaakster Stephanie Comilang, waarin de alziende dronegeest Paraiso inzoomt op het centrum van Hongkong dat elke zondag wordt ingepalmd door Filipijnse seizoensarbeidsters. Na een gesprek tussen Menna Agha en Stephanie Comilang sluit DJ Bushra de eerste avond af.

SOMETHING WHEN IT DOESN’T RAIN
14/8 (opening night: 20.00) > 30/9, Decoratelier, Facebook: DecoratelierBrussels