Wang Bings familieboom

Naast de expo 'Beijing Silvermine' toont Galerie Paris-Beijing ook het werk van de Chinese filmmaker en fotograaf Wang Bing. "I am a traditional person and I make traditional films', vertelde Wang Bing in een interview met Mentha Project.

Bescheidenheid siert de man, die internationaal naam maakte met de epische, driedelige en in totaal negen uur durende documentaire West of the Tracks en wiens gure, stilistische en akelig realistische The Ditch de verrassing was van het Filmfestival van Venetië in 2010.

De langzame teloorgang van een van de grootste industriegebieden in China in de jaren negentig, de fabrieken en de wijken die leeglopen en bovenal de arbeiders die werk en woonst verliezen, vormen het onderwerp van West of the Tracks.

"We wilde een wereld creëren maar op het einde stuikte die wereld in elkaar", liet Wang begin dit jaar nog optekenen naar aanleiding van de vertoning in YU Contemporary in Portland. "Ik filmde het leven van de werkende klasse, hun relatie met de maatschappij en de sporen die hun leven had achtergelaten. Als je mijn film samen met dingen van de laatste decennia bekijkt, dan zie je wat mensen in dit land de laatste decennia deden, waarover ze droomden en of die droomden uitkwamen. Dit is zeer belangrijk omdat het ons vertelt hoe we in de toekomst zouden kunnen leven."

Wang Bing’s werk zit diep verankerd in de sociale en politieke geschiedenis van China. Ondanks het harde realisme van zijn onderwerpen, hanteert de filmmaker de camera echter op een dermate sobere, doch poëtische en integere manier dat hij het observeren tot een ware kunst weet te verheffen. Three Sisters, waarin hij de dagen in beeld brengt van drie zusjes in het afgelegen berglandschap in de provincie Yunnan, is daar een wondermooi voorbeeld van. Het leven is niet bepaald mals op 3200 meter hoogte, maar de kleine, moederloze meisjes zijn even hartverwarmend als hartverscheurend om te zien.

Bing laat zich vaak leiden door toevallige ontmoetingen. Tijdens het maken van The Ditch, zijn eerste fictiefilm, stootte hij op een zwijgende kluizenaar die in een grot leefde, wat resulteerde in het stille portret Man With No Name.

Het was tijdens het filmen van Three Sisters dat hij de protagonisten ontmoette van het werk dat in Galerie Paris-Beijing zal te zien zijn. Father & Sons is zowel een filmisch als een fotografisch werk, en volgt het dagelijkse, onzalige bestaan van Cai, die het Chinese platteland verliet om als arbeider aan de slag te gaan in een fabriek in Yunnan, en zijn twee zonen. Terwijl Cai ’s nachts in de fabriek werkt, delen de jongens het enige bed in de kamer van amper vier vierkante meter waarin ze leven. Bing laat de kijker de lamlendige verveling voelen door het gebruik van lange shots – een onder de huid kruipende techniek waar hij zowat een patent op heeft. De zwart-witfoto’s aan de muur tonen onder meer hoe de jongens overdag de tijd verdrijven door met de straathonden te spelen, in bomen te klimmen en stenen te gooien.

Wie na de tentoonstelling in Galerie Paris-Beijing honger krijgt naar meer werk van deze humane beeldenmaker, kan vanaf 27 oktober het hart ophalen bij CINEMATEK, dat een maand lang een cyclus aan hem wijdt met alle bovenstaande filmtitels en meer, een nieuwe fototentoonstelling en nooit eerder vertoonde installaties.

Beijing Silvermine + Wang Bing

data: 20/9 > 1/11, di > za van 11 > 19.00

waar: Galerie Paris-Beijing, Hôtel Winssinger, Munthofstraat 66, Sint-Gillis, 02-851.04.13