Âge d’Or/Filmvondsten diept weer parels op

Voor de cinefiel is Âge d’Or/Filmvondsten een godszegen. Hij krijgt de kans om een twintigtal films te bekijken die er op de grote internationale festivals boven uitstaken maar die vooralsnog en geheel onterecht geen verdeler in België hebben gevonden.

Het festival is ook een competitie. Als eerbetoon aan de beroemde film van Luis Buñuel wordt de Âge d'Or Prijs uitgereikt aan een film 'die door zijn oorspronkelijkheid, door de bijzonderheid van zijn opzet en van zijn schriftuur de brede cinematografische paden verlaat'.

De twee beste films worden door de jury beloond met een geldprijs die een Belgische verdeler moet aanmoedigingen om de films alsnog in de zalen te brengen. De erelijst spreekt boekdelen. Voormalige winnaars zijn Carlos Reygadas, Jim Jarmusch, Lars von Trier, Apichatpong Weerasethakul en andere Hirokazu Kore-eda's.

Naomi Kawase is niet de enige grote naam op de editie van 2011. Van Bruno Dumont wordt Hors Satan vertoond. De film zou in het verlengde liggen van La vie de Jesus, Flandres en Hadewijch en dus bikkelhard en meedogenloos zijn. Het is een etiket dat ook op Michael past. De Oostenrijker Markus Schleinzer volgt in zijn regiedebuut een verzekeringsmakelaar die in zijn kelder een kleine jongen gevangen houdt. In Cannes noemden sommige journalisten de film ziekelijk. Dat Michael Haneke de mentor is van Schleinzer is goed te zien. Invloed van Haneke (en Ulrich Seidl) zie je ook in Atmen van een tweede Oostenrijkse nieuwkomer. Karl Markovics portretteert een jongeman uit een gesloten instelling die via een job in een begrafenisonderneming zijn plek in de maatschappij zou moeten vinden.

Zoektocht
De zoektocht naar filmparels kent geen grenzen. Flying fish uit Sri Lanka zou visueel verbluffen. Majority van de Turk Seren Yüce werd verkozen als beste debuut in Venetië. Het documentaire Jean Gentil neemt ons mee naar de Dominicaanse Republiek waar een Haïtiaan vergeefs een kans zoekt om wat van het leven te maken. The journals of Musan speelt zich af in de miljoenenstad Seoul. Een introverte man ziet er elk poging om zich op te werken, afgestraft. Van een mooie, witte straathond krijgt hij nog het meest affectie. Zijn misdaad? De man behoort tot de groeiende groep Noord-Koreanen die hun leven wagen door naar Zuid-Korea te vluchten. Die mensen krijgen een apart registratienummer en worden scheef bekeken. Regisseur en hoofdrolspeler Park Jung-bum, leerde het metier als assistent van Lee Chang-dong (Secret Sunshine, Poetry).