Barbie: fuck het patriarchaat!

Woensdag komt Barbie uit. Eén van de meest gehypete film releases van het jaar. Heel Brussel hangt vol posters. Dua Lipa's theme song Dance the Night Away hoor je ook op BRUZZ radio veel voorbijkomen. Ga eens naar de homepage van Google en tik 'Barbie movie' in? Roze sparkles verdorie. Barbiemania is real!

Het heeft lang geduurd. Al sinds 2009 waren er plannen voor een film rond Barbie, die een paar keer van filmstudio en schrijversteam gewisseld is. Maar kijk: 14 jaar later en de film is er eindelijk. Gedraaid door een verrassend duo: het creatiefste koppel uit Hollywood, Greta Gerwig en Noah Baumbach.

Greta Gerwig, die draaide eerder al het fel gesmaakte coming of age drama Ladybird. Scenarist Noah Baumbach kan je kennen van Marriage Story en samenwerkingen met Wes Anderson. Twee alternatieve indie filmmakers, dat lijkt niet meteen een evidente keuze voor zo'n groots opgezette productie. Zeker niet als je die twee dan ook nog eens carte blanche geeft. Maar het werkt. En hoe!

Stereotypically Barbie

Barbie World is een soort Malibu in overdrive, met palmbomen, roze auto's, dream mansions en pony's. Iedereen heet er Barbie of Ken. Barbie en Ken verdoen hun tijd met beachvolley op het strand, elke avond is girls night en van tijd tot tijd barst iedereen uit in een spontane zangstonde. Bijvoorbeeld op die heerlijke disco schijf van Dua Lipa.

Het leven is goed in Barbie world. Een universum waarin de Barbies aan de macht zijn en de arme Kennen (Kens? Wat is het meervoud van Ken?) slechts lustobjecten blijken te zijn.

Feministische utopie

'Stereotypical Barbie' (Margot Robbie) is er heilig van overtuigd dat ze zo'n ontzettend belangrijke bijdrage geleverd heeft aan de maatschappij dat seksisme niet meer bestaat en het glazen plafond al lang geleden verbrijzeld is.

Getuige: er is een advocaat-Barbie en een dokter-Barbie. Barbie is zelfs astronaut. Er is een president-Barbie en ook het Hooggerechtshof bestaat uit Barbies. Dat het Hof niets zinnigers te zeggen heeft dan "Hi Barbie" en "Hi Ken!" is geen probleem.

In de echte wereld - ver weg van de roze bubbel - wonen een hele hoop meisjes zich niet kunnen vereenzelvigen met de plastic fakeness van Barbie. Je moet eens zo'n pop van dichtbij bekijken. Blijkbaar kan ze haar voeten niet eens plooien. Die zitten permanent geperst in een puntige vorm, zodat ze makkelijk in een hoge hak glijden.

Mocht je de film door een academicus laten analyseren, zou die er met wat goeie wil zowaar de verschillende golven van het feminisme in kunnen ontwaren.

Barbie staat gaandeweg voor een keuze. Blijft ze een onwetende pop, of wordt ze een mens? Ze moet kiezen tussen haar hoge hakken of een comfortabele birckenstock sandaal. Zoals Neo in The Matrix, maar dan praktischer. En met iets meer glitter.

Alfa male Ken

Terwijl Barbie levensbepalende keuzes moet maken, ontdekt Ken (Ryan Gosling) in de échte wereld de geneugtes van het patriarchaat. Dat zou hij maar al te graag importeren naar het Barbie-universum.

Vooral omdat Ken denkt dat je als man heel de dag in bloot bovenlijf op paarden kan rondrijden terwijl je lekker biertjes achterover knalt. Andrew Tate-achtige figuren zouden jaloers zijn op Ken. Hopelijk hebben ze na 't kijken van deze film ook door hoe lichtjes ridicuul hun denkbeelden zijn.

Merchandising

Maar hoeveel knipoogjes je er ook insteekt, en hoe clever het duo Gerwig/Baumbach ook schrijft en regisseert, 'Barbie' blijft toch ook aanvoelen als een vehikel om poppen te verkopen.

Mattel heeft nu al een hele collectie gebaseerd op de film en hoopt uiteraard dat het postmodern jasje aanslaat bij de huidige generatie. Ze hebben er zelfs veel vertrouwen in. Maar liefst 45 ideeën voor toekomstige films gebaseerd op speelgoed zitten in de pijplijn. En Mattel bezit veel: Polly Pocket, UNO, He-Man, Fisher Price,…

Je voelt de filmadaptaties al in de lucht hangen. Wat dacht je van He-Man die mannen naar de psycholoog stuurt of een UNO film die kinderen leert delen met elkaar?

Barbie voor iedereen

Voor het zover is, is er het uitstekende 'Barbie'. Een gelaagde trip die meerdere generaties vrouwen (én mannen) aan het denken zet. Met heel veel vaart, goeie grappen en een mooie boodschap: het leven is niet altijd fijn en soms moet je keuzes maken.

Kies de Birckenstocks, kies altijd de Birckenstocks!