Film: Balada triste de trompeta

De clown crepeert in een werkkamp, maar niet voor zijn zoon zweert wraak te nemen. In 1973 sluit de zoon aan bij een circus. Hij is de August of trieste clown en begrijpt niet dat de bloedmooie trapeziste zich laat beminnen en mishandelen door de brute, grappige clown. Tussen beide clowns ontspint zich een gevecht op leven en dood.

Telkens als je denkt dat het niet nog meer uit de hand kan lopen, wordt de gruwel nog groter. Subtiliteit is niet aan Álex de la Iglesia besteed. Niet wat het excessieve geweld betreft. Niet wat de symboliek en de metaforen betreft.

Op bijzonder plastische en directe wijze beeldt hij uit hoe verscheurd Spanje was aan het einde van de dictatuur van Franco. De beeldenstormer bedient zich daarbij van kitsch, sardonische humor, een cargo slechte smaak en sensationeel geweld. Zijn knetterende film flirt met het ridicule en omhelst het groteske innig. Balada triste de trompeta is makkelijk uitgespuwd. Maar geef de ballade een eerlijke kans. De overdaad en het uitzinnige passen de krankzinnige geschiedenis als het glazen muiltje Assepoester.

zalen: UGC Gulden vlies