De melodrama's en vrouwenportretten van Kinuyo Tanaka zijn een openbaring. Het valt misschien wel uit te leggen maar niet te begrijpen waarom ze niet al veel langer in één adem genoemd wordt met de grootheden van de Japanse cinema.
Still uit 'Love letter' van Kinuyo Tanaka.
Kinuyo Tanaka: sterke vrouw van de Japanse film
Lees ook: Ionut overwint depressie en wordt toppianist: 'Alles in mijn universum draait rond muziek'
Kenji Mizoguchi, Akira Kurosawa, Yasujiro Ozu, Mikio Naruse: het zijn namen die cinefielen doen likkebaarden. Dankzij hun films was de Japanse cinema vorige eeuw toonaangevend. Dat een vrouw niet voor hen onderdeed, Kinuyo Tanaka (1909-1977), wordt min of meer nu pas ten volle erkend. Na het Festival Lumière in Lyon plaatsen nu ook Flagey en Cinematek zes gerestaureerde films van haar in de schijnwerpers.
Tanaka werkte zich eerst op tot een van meest geliefde actrices van de naoorlogse Japanse cinema. Ze droeg flink bij tot verschillende meesterwerken van Mizoguchi, Ozu en Naruse. Ze gaf bijvoorbeeld schitterend gestalte aan de courtisane die wel heel veel tegenslagen moet verwerken in The life of Oharu van Mizoguchi. Vandaag kunnen we er niet meer bij dat uitgerekend Mizoguchi zich zo fel verzette toen Tanaka in 1953 zelf films begon te regisseren. Een vrouw werd niet vertrouwd in die positie.
Tanaka werkte zich eerst op tot een van meest geliefde actrices van de naoorlogse Japanse cinema. In 1953 ging ze zelf films regisseren
Tanaka liet zich echter door tegenslag noch tegenwerking tegenhouden en draaide verschillende uitstekende vrijgevochten, pittige melodrama's en unieke vrouwenportretten. Bekijk ze en je begrijpt helemaal niet meer waarom Tanaka nu pas (her)ontdekt wordt. In debuut Love letter (1953) botst een zwijgzame man die zijn brood verdient door voor anderen liefdesbrieven te schrijven op zijn jeugdliefde. In Girls on the night (1961) neemt ze het resoluut op voor de vrouwen die na het verbod op prostitutie wel werk vinden via een rehabilitatieprogramma, maar ingehaald worden door hun verleden.
Het verbluffend moderne The eternal breasts (1955) gaat over een dichter die te horen krijgt dat ze borstkanker heeft nadat ze eindelijk is kunnen scheiden van haar verslaafde echtgenote. Met Love under the crucifix (1962) bracht ze een kostuumdrama tot een goed eind over de onmogelijke liefde tussen de dochter van een gerespecteerde theemeester en een reeds gehuwde katholiek. Tanaka kon het.
KINUYO TANAKA
> 15/5, Flagey, www.cinematek.be
Lees meer over: Film , Kinuyo Tanaka , Cinematek , Flagey
