La vie d’Adèle: 'Zes uur lang orgasme faken'

Is bevestigen nog moeilijker dan doorbreken? Niet voor Léa Seydoux. Werd deze zomer amper 28 en heeft al twintig films op het curriculum. 2013 zet ze naar haar hand met twee zeer sensuele vertolkingen: eentje in Grand Central van Rebecca Zlotowski, eentje in La vie d’Adèle van Abdellatif Kechiche, de oververdiende winnaar van de Gouden Palm.

Eerder inspireerde ze onder andere Christophe Honoré, Bertrand Bonello, Benoit Jacquot, Ridley Scott, Woody Allen en Tom Cruise.

In La vie d'Adèle gaat Seydoux sterk de erotische toer op. Ze speelt de blauwharige studente in de beeldende kunst op wie titelpersonage Adèle passioneel verliefd wordt. De jury onder voorzitterschap van Steven Spielberg kende de zinderende, zinnenprikkelende film de Gouden Palm toe en drong er op aan om die niet enkel aan regisseur Abdellatif Kechiche uit te reiken maar aan de regisseur én zijn twee hoofdrolspeelsters. De voorbije maand kwam het echter tot een lelijke clash tussen Kechiche en Seydoux. De regisseur pikt het niet dat de steractrice zijn veeleisende methodes bekritiseert.

Hoeveel Emma zit er in Léa Seydoux en omgekeerd?
Léa Seydoux: Van alle personages die ik gespeeld heb staat Emma het verst van me af. Als ze me vragen het personage te analyseren, sta ik zelfs perplex. Het enige moment waarop Emma mij is, is wanneer ze zegt: 'modern zijn kan me niet bommen' en 'ik wil niet gezegd worden wat ik moet doen'. Abdellatif (Kechiche) zoekt bij zijn acteurs de overgave. Dat is een interessant proces. Hij zoekt het moment op waarop je niet meer weet wat je doet. Tijdens de opnames wist ik vaak niet meer wat ik deed. Is dat niet weten nog beter dan heel het emotioneel parcours van je personage van tevoren kennen? Niet weten of je goed speelt, niet weten hoe je overkomt, niet weten wat je doet, geen blik meer hebben op jezelf: het kan interessant zijn.

'Kan interessant zijn,' zegt u. Dus u bent het niet helemaal zeker?
Seydoux: Ik ben graag meester van mezelf. Mezelf vergeten, me overgeven, dat vind ik moeilijk.

Emma is veel ambitieuzer dan Adèle. Dat weegt zelfs op hun relatie. Bent u ambitieus?
Seydoux: Het is goed om ambitieus te zijn. Dat is het leven ernstig nemen.

Naakt voor de spiegel staan, is al niet gemakkelijk. Nog wat anders is naakt zijn op een bioscoopscherm en nog een stap verder is jezelf in een passionele scène zien. Hoe staat u tegenover de zeer intense, lange seksscène?
Seydoux: Ik trad uit mezelf tijdens die scènes. Het is zo ontzettend intiem. Om zo bijzonder intiem te zijn moet je vergeten dat er een camera is. Ik heb geen zin om mezelf zo intiem te zien (lacht). Naar die scènes kijken vind ik zelfs heviger dan ze draaien.
Het is niet zo moeilijk om te liegen tijdens dit soort scènes. De lichaamstaal primeert en die kun je faken. De belangrijkste hindernis ben je zelf: hoe zelfverzekerd ben je? Er is behoorlijk wat afstand tussen mezelf en wat ik daar als personage doe. Mijn diepste gevoelens uiten zou ik veel en veel moeilijker vinden dan mijn lichaam te laten zien. Dat de tegenpartij een vrouw is, maakt het ook makkelijker. Onder twee meisjes is de solidariteit groot. Je zit in hetzelfde schuitje.

Maar prettig waren die opnames niet. Soms was het gewoon vernederend en voelde ik me een prostituee. Kechiche gebruikte wel drie camera's en liet ons zes uur lang orgasmes faken. Dat is niet niks.

Waarom wou u met Kechiche samenwerken?
Seydoux: Ik hou van het realisme en de poëzie in zijn films en in het bijzonder van de manier waarop hij de jeugd afschildert. Zijn personages zijn zacht, nederig, puur, simpel. Ze beroeren je hart.

Ik had veel zin in een samenwerking met Abdellatif Kechiche. Het is een grote regisseur in Frankrijk en zelfs in de rest van de wereld. Ik had zin in het verhaal, in de liefdesscènes, in blauw gekleurd haar... Ik had nog nooit een rol gespeeld die zo'n grote investering vergde. Misschien had ik zelfs zin om af te zien, om me uit te testen, d'aller au charbon zoals ze zeggen. Kleine, mooie filmpjes of tv-series zijn mijn ding niet. Ik wil sterk werk maken en werken met regisseurs die net als schrijvers een eigen taal, een eigen stijl hebben.

Hoe blikt u op de opnames terug?
Seydoux: De opnames waren bijzonder door de methode Kechiche. Die bestaat er in dat hij, op zoek naar ware emoties, zijn acteurs uitput. Ik wist dat hij veeleisend zou zijn. Het was voor de opnames al duidelijk dat hij wou dat we constant voor hem beschikbaar waren en dat we naar hem luisterden. Tijdens de opnames ontdekte ik niettemin nog een ander aspect. Je wordt verondersteld om via het personage alles zelf echt mee te maken.

Gelooft u in die methode. Ziet u een oorzakelijk verband met het verbluffend eindresultaat?
Seydoux: Het is zijn film. Je kan het eindresultaat niet loskoppelen van de opnames. Maar ik heb mijn mening. Ik denk dat je ook een hoog niveau kunt halen en veel kunt investeren in een film zonder dergelijke methodes. Woody Allen bijvoorbeeld geeft nauwelijks aanwijzingen en toch speelt Cate Blanchett buitengewoon in zijn films. Iemand niet regisseren is ook een methode. Elke regisseur heeft zijn methode en als acteur heb je je daar naar te schikken.
Ik hou van regisseurs die mijn werk respecteren en die me beschouwen als een geallieerde en niet als hun vijand. Ik hou van regisseurs die op het spel van de acteurs letten. In tegenstelling tot wat je zou denken, lopen ze niet dik. Maar ik heb graag een eigen visie op het personage, geheimen die ik voor mij houd. In mijn hoekje maak ik graag 'ma petite cuisine'. Maar dat gaat niet bij Abdellatif. Zijn cinema is visceraal en organisch. Elke emotie wordt uitgedrukt.

Heeft u ergens spijt van?
Seydoux: Spijt heb ik niet. Het succes van de film is geniaal. Ik zie wel in dat La vie d'Adèle een sterk cinema-object is. Maar ik kan nog geen afstand nemen. Er zijn moeilijke momenten geweest waarop ik overwogen heb op te geven. Maar zo ben ik niet. Als ik me engageer dan wil ik tot het bot gaan. Van opgeven kon geen sprake zijn. Mijn haar was blauw, ik had al veel tijd in de film gestoken en ik wou met Kechiche werken want ik wil mooie films maken.