Een burgeroorlog in Tsjaad maakte van Mahamat-Saleh Haroun begin jaren 1980 een banneling. Vandaag is hij een gevierde filmregisseur.

Hoewel hij al 35 jaar in Frankrijk woont, is Une saison en France de eerste film die hij maakte in zijn gastland. Hij is zo sober, somber en lucide als zijn Afrikaanse films, zoals Un homme qui crie. Met de hem kenmerkende rustige vastheid speelt Ériq Ebouaney een asielzoeker die zijn vrouw verloor en in de buurt van Parijs een zo normaal mogelijk leven probeert uit te bouwen met zijn twee jonge kinderen.

Voetballen, naar de bib gaan, ruziën over de zoveelste omelet: het gaat hen goed af. Een goedhartige marktkraamster (Sandrine Bonnaire maakt het beste van het te geïdealiseerde personage) heeft bovendien een oogje op hem. Alleen is dat beetje geluk de man niet gegund. Met de asielprocedure gaat het de verkeerde kant op, Frankrijk blinkt niet uit in gastvrijheid en zijn laatste beetje waardigheid is in gevaar. Tempoproblemen en een te belerend scenario botten het enthousiasme af, maar krijgt de asielzoeker hier een stem, een gezicht, een eerlijk verhaal? Die erkenning krijgt hij.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Film , Mahamat-Saleh Haroun

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni