Angèle brengt een vervolg op Brol uit: 'Ik had een nieuw verhaal nodig'

Een jaar na de release van haar succesvolle debuut brengt Angèle Brol: la suite uit, een heruitgave van haar album aangevuld met zes nieuwe nummers.

“Ik wilde snel nieuwe muziek uitbrengen, maar voor een volledig album was ik nog niet klaar,” zegt de Brusselse superster tijdens een luistersessie in de Brusselse Archiduc. De 23-jarige Angèle Van Laeken, die de voorbije twee jaar alomtegenwoordig was op de radio en op Belgische podia, schreef zes nieuwe liedjes voor Brol: la suite, ‘Ta reine’ kreeg een herwerking met orkest.

“Ik had veel inspiratie, ik ben begin januari beginnen te schrijven, in augustus had ik zes nummers,” vertelt ze. “Met die nieuwe liedjes heb ik mijn verhaal kunnen uitbreiden, ik zie alles veel helderder nu. En ik kan mijn liveshow verder uitbouwen. Voor een volledige nieuwe plaat heb ik nog meer tijd nodig. Misschien ga ik dan ook een andere artistieke richting uit.”

De hoes van Brol: la suite ligt ook in het verlengde van Brol: de foto van haar zesjarige zelf, met missende voortand, klaar voor het grote leven, bleef behouden. Enkel de hemelsblauwe achtergrond is vervangen door een rode. “Dat blauw was licht en een beetje kinderlijk. Rood is volwassener, de kleur van passie,” zegt ze. “Een intense kleur die ik vaak gebruikt heb op het podium, daar is het ook een voortzetting van.”

Zoals haar nieuwe single ‘Perdus’ aangaf, ligt ook de muziek in het verlengde van haar debuut: luchtige popsongs met serieuze ondertoon die zo op de radio kunnen. Met hier en daar wat meer urban vibes, Balearic beats en Arabische krullen, waarvoor ze samen opnieuw samenwerkte met producer Tristan Salvati. “Het voorbije jaar zijn we muzikaal wel geëvolueerd, ik heb nieuwe dingen beluisterd en nieuwe technieken geleerd, net als Tristan.”

Een bewijs daarvan is de floorfiller ‘Que du love’, waarvoor Angèle samenspande met de Franse danser, producer en het LGBT-icoon Kiddy Smile. “Hij is een helemaal into voguing, iets wat me ook heel erg interesseert. We hebben in Olympia samen ‘Pump up the jam’ gebracht, en dat was geweldig. We laten pop en techno samenvloeien, en dat zullen we in de toekomst zeker nog doen.”

Wat opvalt, is dat de liedjes een tikkel weemoediger zijn. ‘Insomnies’ bijvoorbeeld, gaat over de slapeloze nachten die ze een tijdje had. En in ‘Tu me regardes’ zingt ze ‘J’ai peur d’être seul, j’ai peur d’être à deux.’ Angèle was een twee jaar samen met de Franse danser en choreograaf Léo Walk, maar die relatie liep een paar maanden terug op de klippen.

Ze beseft dat ze te koop loopt met haar emoties, ook op sociale media, waar ze een voorbeeld is voor heel wat jonge mensen. “Niet dat ik een rolmodel wil zijn, een artiest moet geen rol op zich nemen vind ik. Net als iedereen probeer ik frustraties maar ook het absurde van het leven te vatten. Dat ik dat in mijn liedjes kan doen, is mijn geluk. Songs zijn ook momentopnames zijn. Soms is het wel gek dat mensen me dan vragen of het gaat met mij, als zij dat liedje maanden later horen en ik die bepaalde emotie al achter mij heb.”

Net zoals ze vroeger dingen in haar dagboek schreef om zich ergens overheen te zetten, verwerkt ze die emoties nu in haar liedjes. “Door erover te zingen, lucht dat mijn hart op. Ik beleef heel intense momenten op het podium. Sinds ik zing, huil ik ook veel minder, omdat ik me na het zingen veel beter voel. Dat mijn frustraties versmelten met de frustraties van anderen en ik zo wonden kan genezen, is een geweldig gevoel.”

Haar celebritystatus is haar overvallen, zegt ze. “Het is als opgroeien, je leert het met vallen en opstaan. Ik besef dat ik er niet aan kan ontsnappen, maar er zijn momenten dat mijn emoties mijn grootste vijand zijn. Gelukkig kan ik dankzij sociale media wel dicht bij de mensen zijn, zonder er fysiek te moeten staan. En heb ik een ploeg rond mij die aanvoelt als familie.”

Een succesplaat opnieuw uitbrengen met wat extra materiaal: muzikanten melken de koe graag nog eens uit. Ook Tamino bracht een nieuwe versie van zijn debuut uit met wat extra lekkers. Is het de mensen niet overstelpen? “Ik had een tijdje het gevoel dat ik alles gezegd had,” knikt Angèle. “Maar dankzij deze nummers heb ik weer zuurstof. Wanneer deze tournee gedaan is, wil ik graag even pauze nemen. Al is het ook een beangstigend vooruitzicht om wat tijd vrij te hebben en die boost aan adrenaline te laten wegstromen. Ik ben al zo lang niet meer op vakantie geweest, dat ik niet meer weet hoe dat moet.” (Lacht)

Ze beseft dat het supersnel is gegaan, maar ze heeft nergens spijt van. “De voorbije twee jaar waren een rollercoaster, maar daar heb ik vrede mee. Het enige waar ik nog meer tijd voor zou willen, zijn de liveshows. Je bereidt je niet van het ene op het andere moment voor op een concert in Vorst Nationaal. Daar wil ik nog harder aan werken. Gelukkig heb ik met de nieuwe songs nieuw materiaal om mijn verhaal verder uit te werken.”

Dat verhaal strekt zich nu uit in de Franstalige wereld, van België over Frankrijk tot Zwitserland en Canada. Maar wil ze dat nog uitbreiden? “Dat vind ik al ongelofelijk. Eigenlijk ben ik een beetje bang om naar landen te gaan waar ze geen Frans spreken, want ik vind het belangrijk dat mensen alle nuances mee hebben wanneer ik het bijvoorbeeld heb over seksisme of zo. Binnenkort ga ik wel naar New York, dat was altijd al een kinderdroom.”

De vergelijking met Stromae, de meest succesvolle Belgische artiest van de voorbije jaren, dringt zich uiteraard op. Met haar single ‘Tout oublier’ heeft ze hem al onttroond als langst kamperende Belgische artiest op de hoogste plek van de Ultratop. “Ik kruis regelmatig zijn pad. Als ik twijfel over wat mijn volgende stap zou zijn, denk ik altijd: wat zou Stromae doen?” Binnenkort mag Stromae de vraag omdraaien.

Brol: la suite verschijnt op 8/11 bij Universal