Enkele dagen voor we hen contacteren, hebben de mannen van blackwave. Camille even van de eerste plaats in de Ultratop Albums Top 200 verdrongen. Dat verdient naast een high five ook een interview, te meer daar No sleep in LA zowel qua sound als qua boodschap een ferme stap vooruit is.
Met hun raid op de nummer één-positie in de albumchart bleef blackwave. ook recente releases van Harry Styles, Robbie Williams en Beyoncé voor. “Te gek,” klinkt rapper Jean 'Jay Walker' Atohoun uitgelaten vanuit het repetitielokaal in Ternat, waar hij samen met producer en partner in crime Willem Ardui en nog acht andere muzikanten de releaseshows aan het voorbereiden is. “Met ons debuut Are we still dreaming? waren we op vier geland. We hadden ons voorgenomen om niet te hard te focussen op wat anderen zouden denken over de nieuwe plaat, maar dit is toch een erg fijne blijk van waardering.” Dat ze na die éne week fel zouden zakken, naar plek 38 zou later blijken, maakt voor hem niet uit. 'Een nummer één-album scoren' kon sowieso afgevinkt worden op het to-dolijstje van blackwave., dat zich na de oprichting in 2016 definitief lanceerde met de single 'Elusive'.
'Een plaat opnemen in een ver buitenland' stond ook op dat lijstje. “Na de release van Are we still dreaming? waren we in een zwart gat beland,” vervolgt Atohoun. “We wisten niet meer welke richting we uit moesten en hebben samen met onze publisher beslist om de inspiratie elders te gaan zoeken.” Als je dan toch aan het afvinken bent, waarom dan niet meteen Los Angeles nemen, de 'City of Angels', maar vooral de stad waar hun jeugdhelden vandaan komen? “Klopt! Dr. Dre, Eazy-E, Ice Cube, Kendrick Lamar … noem maar op. Stuk voor stuk West Coast-artiesten waar ik tijdens mijn jeugd in Antwerpen veel naar heb geluisterd. Eigenlijk was er dus al een connectie met de stad voor we er ooit geweest waren, en we voelden de vibe van de stad ook als we aan het werk waren in de studio.”
Het verschil met ons debuut is dat we het zeil van poëzie, waarachter we ons verstopten, hebben weggehaald
Zomerse West Coast-bries
Het is dat West Coast-gevoel dat als een zomerse bries over blackwave.'s vertrouwde mix van pop, soul, jazz en hiphop hangt, dat de soms zwaarmoedige thema's verteerbaar maakt. “Omdat No sleep in LA grotendeels ter plekke gemaakt is, voelt dit album inderdaad veel homogener aan dan ons debuut, dat meer een mozaïek was van onze muziek tussen 2016 en 2019.”
“Het coole aan Los Angeles is dat de stad niet alleen de artistieke top aantrekt, maar dat ook de businesszijde er prominent aanwezig is,” pikt Willem Ardui in. “Het is een mekka voor wie iets wil bereiken in de entertainmentwereld. Terwijl wij in de studio aan nieuw materiaal werkten, probeerde onze manager contacten te leggen met de aanwezige management- en boekingskantoren. Gewoon al in hun tijdzone zitten, zorgt ervoor dat je productiever kan zijn dan wanneer je alles vanuit België zou moeten regelen.”
Jean ‘Jay Walker’ Atohoun (links) en Willem Ardui: “We durven directer zijn, ook tegen elkaar.”
Concreet leverde dat meteen een samenwerking op met de Texaanse rapper Abhi The Nomad, die toevallig in de buurt was en meedoet op de single 'a-okay'. Omdat de stad blackwave. zo goed beviel, keerden ze dit voorjaar al terug. “We wilden de energie opnieuw vastgrijpen, en dachten misschien nog iets voor het huidige album op te nemen, maar in de plaats ligt nu de blauwdruk van onze derde plaat al klaar. Daar gaan we in november aan voortwerken. Zo blijven we onszelf altijd een stap voor.”
Hoopvol gospelkoortje
Op de nieuwe liveshow, die in première gaat in de Ancienne Belgique, belooft het duo alle nummers van No sleep in LA te spelen. Waar Ardui en Atohoun al met acht muzikanten op het podium stonden, wordt hun geluid dit keer aangelengd met nog eens twee extra backing vocals. Het is meteen ook de reden waarom de repetities plaatsvinden in Ternat en niet in Trix, dat ze intussen ontgroeid zijn. Het koortje moeten volgens Ardui het hoopvolle geluid van de nieuwe muziek extra in de verf zetten. “Puur soundgewijs zijn we geïnspireerd door Kanye West en Chance the Rapper, van wie het latere werk ook veel gospelinvloeden bevat. Niet zozeer door het christelijke aspect, maar door de opmonterende sound.”
Op 'Good day' – “So why won't you blow the dust off my surface / Fix me up and give me purpose / Even if I don't need it / 'Cause you caught me on a good day” –, dat over Ardui's depressie gaat, laat het duo horen waar het zo goed in is: een melancholische, donkere boodschap verpakken in een aanstekelijk deuntje. “Als je zulke zware thema's aansnijdt met trieste muziek wordt het al snel te veel. Dan maak je twee keer hetzelfde punt terwijl net het contrast ervoor zorgt dat er hoop kan ontstaan.”
Internationale steun
“Het verschil met ons debuut is dat we het zeil van poëzie, waarachter we ons verstopten, hebben weggehaald,” zegt Atohoun. “Nu durven we directer zijn, ook tegen elkaar.” Daardoor zijn de twee dichter naar elkaar toe gegroeid en dat na een periode waarin blackwave. op sterven na dood was. “Misschien was die dip wel nodig om daarna opnieuw naar een piek te evolueren.”
Nu ook 'bijna gesplit' is afgevinkt, rest alleen nog de weg vooruit, ook internationaal. “Momenteel proberen we een support spot te pakken te krijgen op de Europese tournee van een bekendere band,” klinkt Ardui ambitieus. Met vorige zomer zowel passages op Jazz Middelheim als op Werchter Boutique vindt Atohoun hun cross-overgeluid intussen een pluspunt om extra stappen te zetten. Dat 'a-okay' door lobbywerk van hun distributielabel Believe bij EA Sports inmiddels op de officiële soundtrack van de populaire voetbalgame FIFA 23 belandde, kan daarbij alleen maar helpen.
“Ik speel al vijftien jaar FIFA en heb op die manier ook veel artiesten leren kennen, zoals Baker en Joy Crookes,” besluit Atohoun. “Dat mensen over de hele planeet nu op dezelfde manier zullen kennismaken met onze muziek is supercool.”
No sleep in LA is nu uit (eigen beheer)
Lees meer over: Muziek , Ice , blackwave. , no sleep in LA , Los Angeles
