Review | Blackwave. op Couleur Café: opnieuw dikke vrienden en even dikke ambiance

Met je tweede album een comeback maken: hiphopduo Blackwave. speelde het klaar en maakte van de intussen gelijmde scheuren in de vriendschap een statement dat ook live het publiek in vervoering bracht.

Met hun radiovriendelijke crossover van pop en hiphop lieten Willem Ardui en Jean ‘Jay Walker’ Atohoun een fris windje waaien in het Belgische R&B-landschap. Oh, wat zat het publiek, volop blootgesteld aan de nog felle avondzon, daarop te wachten.

Maar de weg van hun succesvolle debuut Are We Still Dreaming? naar opvolger no sleep in LA lag er hobbeliger bij dan gepland. De vriendschap, ooit ontstaan na een gesprek over Black Lives Matter, kwam onder druk te staan.

Op de ‘comeback’-concerten van vorig najaar in de AB en de Roma gaf het duo al aan dat de brokken gelijmd zijn. Met extra video-interludia en voice-overs, waarin ze hun fans persoonlijk aanspraken over de moeilijke periode die ze doormaakten. Die waren er in het Ossegempark niet bij. De show was wat minder gestileerd. Dat de twee mc’s elkaar opnieuw in het hart hebben gesloten, bleek vooral uit de muzikale interactie, die naarmate de show vorderde steeds intenser werd.

Verschillen

Blackwave. is altijd op zijn best geweest wanneer ze hun verschillen uitspeelden. Ook nu, zoals in ‘recluse’, met dat geweldige falset van Atahoun. Vanavond uitte het contrast zich zelfs in de dresscode. Die was voor iedereen zwart boven de enkels en sneakers eronder. Behalve voor Atohoun, die een mouwloos lichtbeige zomers ensemble aanhad, met kniebroek. Mouwloos, zo kon iedereen zien dat hij naar de gym geweest was.

Bijgestaan door een zevenkoppige band inclusief twee blazers en begeleid door vrij abstracte beelden of herinneringen aan Los Angeles, waar ze hun jongste album opnamen, waren er tussen de bekende tracks ook twee nagelnieuwe nummers.

Geen piëdestal

Centraal in de set zat een uitgesponnen ‘Cracked screen’, een van de tracks uit no sleep in LA. Ardui declameert dat je hem niet moet verafgoden: ‘Got my dirty Nikes on / Don't wanna be perfect / I’m just a real person / Got stains on my shirt. Je moet hem niet op een piëdestal zetten. Hij zal wel gewoon tussen de fans gaan staan, waarna hij samen met Atohoun de daad bij het woord voegt, en ze aan de fans vragen om een cirkel te maken op het terrein zodat ze erbij kunnen.

De no-nonsense-attitude van de band — Ardui smeerde halverwege de set zijn gezicht gewoon in met zonnecrème en eindigde met een handdoek over zijn schouder, Atahoun in bloot bovenlijf — werkt extra op een festival als Couleur Café, waar het publiek gewoon chill wil feesten.

Thuismatch

Voor hun set hadden ze gezegd dat ze dit optreden als een thuismatch beschouwden — ze repeteren in Ternat, niet zo ver van hier. Tijdens de show herhaalden ze meermaals dat ze er ontzettend van aan het genieten waren. Het briesje bleef afwezig, maar werd sporadisch opgevangen door een tuinslang die vanuit de frontstage voor verfrissing zorgde.

Wij vonden het vooral verfrissend dat ze het publiek eens te meer lieten meedansen op sombere maar therapeutische lijnen als ‘Got to yell ya ’bout the chaos in my mind’. Daarna werd het met meezingers ‘BIG Dreams’, ‘Elusive’ en ‘I Miss’ nog een feestje.