Ook al zijn de dansvloeren dicht, niemand kon de voorbije weken blijven stilstaan op 'Dansu', de eerste single van het Brussels-Gentse duo Aili & Transistorcake. Voor wie na het shaken even wil verpozen, raadt Aili podcasts, series, films en albums aan. “En petanque!”
© Ivan Put
De voorbije maanden werd de Vox-lijst van Radio 1 gedomineerd door 'Dansu', een half in het Japans, half in het Engels gezongen popsong met een elektronisch skelet waar Soulwax jaloers op mag zijn. Verantwoordelijk voor die krachttoer zijn de Brusselse Aili Maruyama en haar Gentse muzikale partner Orson Wouters alias Transistorcake. Het duo maakt al acht jaar samen muziek, maar 'Dansu' is hun eerste single. Vorige vrijdag verscheen het nagelnieuwe 'Pari pari', een ep volgt in juni. “Hopelijk wordt onze nieuwe muziek ook zo goed opgepikt,” lacht Aili, die via een omweg in het buitenland Antwerpen twee jaar geleden inruilde voor Laken.
Tussen het muziek maken door trekt Aili graag naar buiten. “Om niet altijd op je telefoon te moeten kijken of wegwijzers te volgen, ben ik beginnen te wandelen langs spoorwegen en kanalen,” vertelt ze terwijl de vogels op de achtergrond hun eigen gesprek voeren. “Je vertrekt in de ene richting, en keert gewoon terug in de andere. Het is meteen een prima alternatief voor al die Zoom-vergaderingen, waarbij je snel afgeleid wordt door je laptop. Zonder dat scherm kan ik beter focussen op het gesprek. Ook fijn zijn de Groene Halte-wandelingen van de NMBS: je neemt de trein naar een station en wandelt naar het volgende. Je hebt geen bus of auto nodig.”
Aili houdt van beweging. Nu ligt de competitie stil, maar normaal gezien speelt ze rugby in Antwerpen. Minder heftig, maar ook iets met ballen: petanque. “Zeker nu het mooi weer begint te worden, is dat ideaal om te ontspannen. Er zijn verschillende plekken in Brussel waar je een balletje kan werpen, zoals aan Thurn & Taxis. Pastis drinken we wel niet, we houden het op bier.”
Wanneer Aili onderweg is, of in de zon ligt in een park, vult ze haar hoofd graag met podcasts. “Ik ben ernaar beginnen te luisteren toen ik een tijdje in de VS woonde. Podcasts zijn een gratis leerschool, je kan er zo diep mee in een onderwerp duiken. Ze leren je ook gefocust luisteren en verplichten je om even niets te doen. Radiolab, een New Yorks platform, belicht de meest uiteenlopende onderwerpen. Miniseries over gender bijvoorbeeld, of over IQ en degenkrabben. Megagoed verteld, en met coole sound design. Throughline van NPR is ook geweldig, ze brengen verhalen over Amerika maar gaan ook internationaal. In het Westen krijg je een te eenzijdige weergave van de geschiedenis, Throughline doorbreekt dat door mensen ter plekke het woord te geven. Nog eentje waar ik aan verslingerd ben, is Lost Notes, ook van NPR. Daarin krijg je over de muziekgeschiedenis verhalen te horen die je nog niet kende.”
Aili was zeven toen ze van Japan naar België verhuisde. Om haar Japans te onderhouden, luistert ze naar Bilingual News - nieuwsberichten in het Engels en Japans. Of ze kijkt naar Japanse series en films. “Alles van Studio Ghibli, dat is niet te moeilijk en het staat op Netflix. Met een bijzondere vermelding voor de maffe wereld van Princess Mononoke, dat was de eerste anime die ik ooit las. Mét een vrouwelijke hoofdfiguur, daarin was Studio Ghibli zijn tijd ver vooruit. Om mij helemaal weer in Japan onder te dompelen – ik probeer ook één keer per jaar terug te keren – kijk ik naar de films van Hirokazu Kore-eda. Shoplifters is de laatste film waarbij ik heb gehuild.”
Series die niets met Japan te maken hebben, maar waar Aili zich mee heeft vermaakt, zijn verder Broad city, waarin twee actrices/makers relevante thema's aansnijden met het scherpe scalpel van de humor, Chef's table, topchefs aan het werk die Aili dan “op een cheape manier” imiteert, en I may destroy you, de ontwrichtende kijk op grensoverschrijdend gedrag door de ogen van de Britse Michaela Coel, zelf slachtoffer van verkrachting. “Je bekijkt dat thema vanuit het standpunt van een zwarte vrouw, zo'n nieuw perspectief is heel verrijkend.”
Aili is dan wel muzikante, in een ander leven zou ze professionele surfer of snowboarder zijn. “Ik kan mij op YouTube helemaal verliezen in docu's als The big wave project, over surfers die gigantische golven opzoeken, of North of the sun, over twee jonge surfers en snowboarders die negen maanden koude en donkerte trotseren in het noorden van Noorwegen. Ze bouwen een onderkomen met wrakhout en aangespoeld plastic, en overleven met vervallen etenswaren uit de supermarkt. Under an Arctic sky toont dat je niet naar tropische wateren moet om geweldig te surfen. Ook waanzinnig is de docu Free solo, over hoe Alex Honnold de 900 meter hoge rotswand El Capitan bedwingt in het Yosemite National Park. Dat soort adrenalinekicks doet je even wegdromen.”
Natuurlijk laat Aili ook wel eens gewoon muziek door haar oortjes stromen. “Spotify ben ik intussen beu, het lijkt alsof iedereen naar dezelfde dingen luistert. Dan scrol ik liever door SoundCloud, of luister ik naar NTS Radio. Daar hoor je genres waarvan je niet wist dat ze bestonden. Ook The Word Radio en Kiosk Radio hebben een open blik, met heel veel engagement. Je leert er nieuwe stemmen kennen, die via hun muziek hun kijk op de actualiteit meegeven.”
Aili vertraagt verder graag de tijd met vinylplaten, zoals de fragiele pianoklanken van de Ethiopische non Emahoy Tsegué-Maryam Guèbrou. Of Promises, de symbiose tussen de Britse elektronicaproducer Floating Points en de Amerikaanse spirituelejazz-gigant Pharoah Sanders. “Sinds die plaat uit is, luister ik er elke dag naar.” Voor pure meditatie zorgt Music for nine postcards van de Japanse ambientpionier Hiroshi Yoshimura. “En als ik ga fietsen, verplaats ik mij graag op de beats van Kelly Lee Owens.”
Aili & Transistorcake
De singles ‘Dansu’ en ‘Pari pari’ zijn nu uit (Eskimo Recordings)
Lees meer over: Muziek , culture , aili & transistorcake