Celeste: een soulstem voor de twenties

De engelenstem van Celeste Waite is een verademing in de hedendaagse pop en r&b. De Britse soulzangeres met Jamaicaanse roots lijkt op een nieuw decennium gewacht te hebben om de wereld met pure emoties te overweldigen.

Na voorprogramma’s voor pakweg Neneh Cherry in Brighton, waar ze opgroeide, en Janelle Monáe in Berlijn was ook haar set als openingsact van Michael Kiwanuka vorige herfst in de Ancienne Belgique een voltreffer. Gelukkig krijgen zij die er toen niet bij konden zijn dit jaar alle gelegenheid om de muziek van Celeste te ontdekken.

Momenteel werkt ze aan een eerste langspeler en straks staat ze op Les Nuits. Twee ep’s heeft ze voorlopig uit. De eerste, The milk & the honey, verscheen in 2017 via het onafhankelijke label van Lily Allen, maar zorgde niet meteen voor de doorbraak. Pas toen Celeste onderdak kreeg bij major Polydor vielen alle puzzelstukjes op hun plaats.

Het pakkende ‘Both sides of the moon’ werd de blauwdruk voor de ep Lately, die haar internationaal lanceerde. “I lost Amy, but I’ve found Celeste,” postte iemand onder een liveversie van het nummer op YouTube. Daarmee niet alleen doelend op de gelijkenissen tussen de rokerige soulstemmen van Celeste en Amy Winehouse, en hun sensuele, aan verduisterde jazzclubs schatplichtige geluid, maar ook voorspellend hoe Celeste weleens dat talent zou kunnen zijn zoals er maar één per generatie opstaat.

Celeste Epiphany Waite werd gevormd door het kerkkoor waar haar Britse moeder haar als kind elke week mee naartoe nam, en de liedjes van Tammi Terrell, Otis Redding en Aretha Franklin die ze thuis steevast meezong. Haar eigen soul is traditioneel en puur, ze springt zorgvuldiger om met elektronische accenten dan haar generatiegenoten. Met Paul Weller nam ze een hartverscheurende versie van diens ‘You do something to me’ op, een mix van kracht en breekbaarheid, hét handelsmerk van de zangeres.

Ze is nog maar 25, maar slaagt er toch in om ook in haar eigen werk te klinken als een getormenteerde ziel, getuige het intimistische ‘Strange’, de eerste single waarmee ze tijdens de kerstperiode voorlopig nog schoorvoetend in de Belgische hitparade opdook.