De strijd om de festivalganger aan de Heizel

Twee jaar lang vertoefde de homo festivalensicus noodgedwongen in een winterslaap, maar nu hij ontwaakt is, moet hij overuren draaien. Zijn uitpuilende festivalseizoen krijgt dit weekend de vlam in de pan in het Ossegempark, waar het nieuwe Core-festival zich in de strijd gooit om publiek, artiest en groen.

"Een totaalervaring van muziek, kunst en natuur," noemt Core de tweedaagse waarmee het deze week in het Lakense Ossegempark de festivalzomer lentekriebels geeft. Onder meer raplegende Nas, Brusselse popheldin Lous and the Yakuza en dance-genie Jamie xx mogen voor de muzikale vervoering zorgen. Een uitgebreid gastronomisch aanbod houdt ondertussen de interne mens tevreden. Visueel blijf je ook niet op je honger, met onder meer een geloopte film over paddenstoelen die je zonder verdovende middelen in een roes brengt, flitsende ledschermen en een betoverende inkleding. Kortom, alles wat een modern festival hoort te zijn: een parallel universum dat de waan van de dag op afstand houdt.

Core is een organisatie van Rock Werchter en Tomorrowland, twee giganten uit de sector die hoog inzetten op die ‘beleving’. Vooral Tomorrowland toont zich daar een meester in door elk jaar in het provinciaal recreatiedomein De Schorre in Boom een escapistisch wonderland te creëren met beats, Efteling-achtige decors en een dip in het groen. “Maar voor Core houden we het minimalistischer,” zegt woordvoerster van Tomorrowland Debby Wilmsen. “Onder meer met spiegels op tenten en spiegelzuilen geven we de toeschouwer het gevoel dat hij opgaat in de parkomgeving.” Die focus op de (groene) locatie en een hang naar ‘kleinschaligheid’ zijn niet nieuw, festivals als Paradise City en Horst, en Best Kept Secret en Into the Great Wide Open in Nederland, zetten er al langer op in.

De samenwerking tussen Rock Werchter en Tomorrowland valt ook niet uit de lucht. Eerder deelden ze al hun expertise bij de shows van Charlotte De Witte in Flanders Expo en de Garden of Madness-concerten met Dimitri Vegas & Like Mike in het Sportpaleis. Er is ook een familiale band: Michiel Beers, met zijn broer Manu de oprichter van Tomorrowland, is getrouwd met de dochter van Rock Werchter-baas Herman Schueremans. “Het idee om samen een kleinschaliger festival te organiseren, sudderde al jaren,” zegt Wilmsen, “door corona kwam het in een stroomversnelling.” De koek is mooi verdeeld: “Tomorrowland neemt de productie op zich, Rock Werchter de muzikale invulling.”

Versnelling hoger

Dat Brussel de uitverkoren plek is voor hun eerste gezamenlijke festival, is niet onlogisch. Tomorrowland vult elke zomer zowat elk hotel in Brussel met artiesten en festivalgangers. De People of Tomorrow worden er voor aanvang ook getrakteerd op de preparty Invited Brussels. Voor de hotelsector en de horeca is het uitgebreide aanbod aan packages dat het festival aanbiedt dan ook een enorme boost. En er is de goede ligging: een snelle verbinding naar de snelweg en een metrolijn naar het centrum van de stad. “Je kan Core bekijken als een citytrip in een bruisende stad,” zegt Wilmsen, “maar dan met de focus op muziek, kunstinstallaties en groen.”

Je kan de organisatoren geen gebrek aan lef verwijten. Core werd aangekondigd eind januari, toen nog niet duidelijk was hoe de pandemie zou evolueren. Ondertussen drijven stijgende energieprijzen en grondstoftekorten de productiekosten op, dreigt er personeelstekort en een overbevraging van materiaal. Reden waarom Rock Werchter zopas deed beslissen om zijn extra festival Encore te laten samensmelten met TW Classic.

“De festivalsector heeft zich de afgelopen jaren erg veerkrachtig getoond tijdens een zeer uitdagende en moeilijke periode,” zegt Nele Bigaré van Rock Werchter. “We dragen het financiële risico samen. Alles start met geloof in nieuwe kansen. En dat is er.” “Het is ook niet meteen de bedoeling om met Core winst te maken, dat deden we met Tomorrowland de eerste vijf jaar ook niet,” legt Wilmsen uit. “Core moet kunnen groeien, het is geen probeersel dat we bij gebrek aan succes afvoeren. Dit is voor de lange duur.”

Burgemeester van Brussel Philippe Close (PS) zal het graag horen. Hij is een grote pleitbezorger voor events die zijn stad doen blinken bij het brede publiek. Van 2006 tot 2017 was hij als schepen bevoegd voor onder meer toerisme, en drukte zijn stempel met evenementen als Brussel Bad, Winterpret en het Brussels Summer Festival. Close heeft een verleden als voorzitter van Brussels Expo, de vzw die vandaag concertzalen als Paleis 12 en La Madeleine beheert. Het is geen geheim dat Close een grote muziekliefhebber is die van de Heizel een eventzone wil maken.

De komst van Rock Werchter en Tomorrowland naar Brussel noemt hij dan ook “een positief signaal”. “Brussel feest en geeft zo zuurstof aan de evenementen-, cultuur- en hotelsector, zodat die na twee jaar corona weer op adem kan komen,” klinkt het. “Een camping is doelbewust niet voorzien, zodat festivalgangers op hotel gaan in Brussel.”

Fijn. Alleen wordt het met Core erbij wel érg druk onder de bollen van het Atomium. Eind juni nestelt Couleur Café zich drie dagen in het Ossegempark, begin juli slaat Brosella er zijn tenten op. Onder de noemer Arena5 sleept H-Park, een vennootschap opgericht door Brussels Expo, concertorganisator Greenhouse Talent en het Luikse festival Les Ardentes, de hele zomer lang kleppers uit de pop, jazz en het chanson naar het naburige Belgiëplein. Eind augustus blinkt Atom de bollen van het Atomium op, een hiphopfestival gecureerd door Back in the Dayz, het Brusselse managementbureau van onder meer Roméo Elvis en Damso. En dan zijn er nog de shows in Paleis 12 en de passage van The Rolling Stones in het Koning Boudewijnstadion.

Het ideale Brussel

“Na de coronadroogte ben je blij dat het leven herneemt,” zegt Bert Schreurs, directeur van Brosella, het folk- en jazzfestival dat al sinds 1977 plaatsvindt in het Ossegempark en dit jaar zijn 45e verjaardag viert. “Maar tegelijk wordt er een versnelling hoger geschakeld. Iedereen lijkt zijn achterstand te willen inhalen, waardoor een overaanbod dreigt.”

Ook Couleur Café, dat na zijn vertrek aan Thurn & Taxis in 2017 een nieuwe thuis en een nieuwe glans vond in het park, is bezorgd. “Wij hebben het park voor het eerst in zijn volle glorie gebruikt,” zegt bezielster Irene Rossi. “Het is jammer dat we daar nu concurrentie bij krijgen. Hoe je het ook draait of keert, als je iets organiseert in het park, ga je altijd een beetje op elkaar lijken.”

“Onze diensten hebben goed samengewerkt met de verschillende festivalorganisatoren en goede afspraken gemaakt,” zegt Close over het dreigende armworstelen over artiesten en publiek in en rond het Ossegempark. Vorig jaar uitte Couleur Café zijn ongenoegen over het gebrek aan overleg rond Arena5. “Ook nu was de communicatie beperkt,” zegt Rossi. “We zijn op de hoogte gebracht dat Core er kwam. Maar over de datum en de affiche is er niet gepraat, ook al hadden we daar nadrukkelijk om gevraagd.”

Ook Schreurs moest de komst van Core vernemen via de pers. “Dat vind ik wel ongelukkig. De stad is zelf een motor achter Core. Tegelijkertijd werken wij ook al jaar en dag samen met de stad. Dus ben je tegelijkertijd concurrent én overheid én ondersteuner van ons festival, op de een of andere manier klopt dat niet. En voor ons valt dat nog mee, omdat we in ons programma toch onderscheidend zijn.”

Core zet met onder meer Sam Gellaitry en Amaarae hippe namen uit de elektronica op de affiche, maar mikt met Ezra Collective en Denzel Curry ook op vernieuwers uit de jazz en de hiphop. Op die laatste twee genres legde Couleur Café zich de voorbije jaren eveneens toe, maar die koers werd intussen bijgestuurd. “Iedereen zet vandaag in op hiphop, wij hebben het opgegeven om mee te dingen naar grote namen,” zegt Rossi. “Dat neemt een te grote hap uit ons budget. Wij focussen nu op de nieuwe afropopgeneratie die heel opwindend is, en we hebben nieuwe podia voor dub en elektronische muziek waarmee we de vinger aan de pols houden.”

Couleur Café wil zich nu vooral ook onderscheiden met zijn identiteit. “Wij willen weerspiegelen wat er in de stad leeft op muzikaal en cultureel gebied,” zegt Rossi. “In onze programmatie, in de beleving, in de gastronomie, in de diversiteit van de artiesten en het publiek. Mijn slagzin is altijd geweest: Couleur Café is het ideale Brussel.”

Parkwachter

Er is niet alleen de strijd om de affiche, ook over het groen van het Ossegempark wordt gebikkeld. “Een paar jaar terug werd ons gevraagd om heel voorzichtig om te gaan met het park en de publieksaantallen te beperken om het niet structureel aan te tasten,” zegt Bert Schreurs van Brosella, dat voor deze editie mikt op 10.000 bezoekers op drie avonden. “Maar als ik nu zie hoeveel mensen er zullen passeren, denk ik dat het park tegen het einde van de zomer stuk is.”

Het pièce de résistance in het Ossegempark is het Groentheater, een amfitheater dat in 1935 werd aangelegd naar aanleiding van de wereldtentoonstelling, specifiek om concerten te organiseren. “De akoestiek is goed, de zichtlijnen prima, er is plaats voor 3.000 mensen,” zegt Bert Schreurs. “Het zou jammer zijn als dat maar één keer per jaar gebruikt wordt. Maar dat is nog iets anders dan een belevingsfestival, dat meer druk legt op de omgeving.”

“Het is ook de bedoeling dat de organisatoren het park in dezelfde staat achterlaten als ze het hebben aangetroffen, zodat elk festival over een mooie groene omgeving kan beschikken,” klinkt het bij Close. Couleur Café heeft daartoe rond de tafel gezeten met de groendienst van Brussel en Tomorrowland. “Wij willen garanties op een park in goede staat,” zegt Rossi. “De natuur is delicaat, wij dragen er enorm veel zorg voor. We hebben zelfs een park ranger die erop toeziet dat het gras, de bomen en de wortels niet beschadigd raken. Het zijn ook niet enkel de festivaldagen zelf, er moet ook opgebouwd en afgebroken worden.”

Het optuigen en afbreken van Core en Couleur Café gebeurt met een paar weken verschil, “maar logistiek samenwerken, is niet mogelijk,” beseft Rossi. “Je kan materiaal helaas niet zomaar laten staan, want dat moet je dan permanent bewaken. En in de tussentijd kan het park niet volledig benut worden. Dus zit er helaas niets anders op dan alles af te breken en weer op te bouwen.” Met Brosella, dat een week later plaatsvindt, deelt Couleur Café wel onder meer een podium en de artiestenlounge. “Daar sparen we toch tienduizenden euro’s mee uit,” zegt Schreurs. “Dat deden we overigens al de laatste drie, vier edities, voor corona dus.”

Altijd prijs

Het blijft bevreemdend hoe de homo festivalensicus na twee jaar winterslaap weer vol aan de bak mag. En hij weze maar beter afgetraind. Niet alleen nieuwe festivals als Core en Live Is Live in Zeebrugge dingen naar zijn hand, ook reguliere spelers als Pukkelpop, dat met Hear Hear! een apart luik lanceert, en Dour, dat nu vijf dagen duurt, testen zijn uithoudingsvermogen. Tomorrowland palmt zelfs drie weekends na elkaar De Schorre in. En dat in tijden van kelderende koopkracht en energieprijzen die door het dak gaan. Kan zijn portemonnee dat nog aan?

“De tickets lopen goed,” zegt Rossi over de 60.000 kaartjes die Couleur Café hoopt te verkopen. “We doen nu al beter dan in 2019, toen we twee dagen voor het festival uitverkochten.” Ook Core, dat mikt op 25.000 bezoekers per dag, is vooralsnog tevreden. “Het spreekt voor zich dat in deze tijden van hogere prijzen en dalend consumentenvertrouwen het iets trager gaat dan we hadden ingeschat,” zegt Bigaré. “Maar we zijn zeer tevreden met de huidige verkoopcijfers, we zijn op weg om 20.000 bezoekers per dag te ontvangen.”

Ondanks de kaasschaaf die Couleur Café na de afgelaste edities moet bovenhalen, stijgen de prijzen niet. “We zijn creatief,” zegt Rossi. “Maar het is niet makkelijk. Sommige posten zijn tot dertig procent duurder. Maar wij willen de ticketprijzen niet verhogen, wij willen een democratisch festival blijven dat toegankelijk is voor iedereen. De prijs is ook onze headliner.”

CORE
27 & 28/5, Ossegempark, www.corefestival.com
Vanaf 16.00 live bij BRUZZ radio