Flagey toont komend seizoen een kaleidoscoop aan Duitse muziek

Flagey heeft vrijdag zijn nieuwe seizoen op Brussel en de wereld losgelaten. Dat klinkt erg Duits, en met reden. Directeur Gilles Ledure legt uit waarom het Elsense kunsthuis je een jaar lang onderdompelt in een Teutoons klankbad. "Duitsland is al eeuwenlang zo beslissend voor ons wereldbeeld."

Beethoven blaast 250 kaarsjes uit, het is het eerste residentiejaar van Bachdevoten Collegium Vocale, platenlabel ECM viert een 50-jarig jubileum en Duitsland komt in juni 2020 aan het roer van de EU. Het land van Merkel, braadworst en Bayern München sijpelt op verschillende manieren door in het Flageyprogramma voor het seizoen '19-'20. Maar is er een specifieke reden om net nu Schwarz-Rot-Gold te kleuren?

"Er is altijd een kapstok om het over Duitsland te hebben", klinkt Flageydirecteur Gilles Ledure resoluut. "Dat land is al eeuwenlang zo beslissend voor ons wereldbeeld, maar we lijken ons daar hier zo weinig mee bezig te houden. Dat begint al bij de Tachtigjarige Oorlog en gaat door tot het 'Wir schaffen Das' van vandaag."

Uit verschillende bronnen

Ledure noemt het Duitse muzikale landschap een rijke kaleidoscoop. "Hun cultuur ontspringt uit verschillende bronnen, het land heeft bijvoorbeeld al eeuwenlang met migratie te maken. Maar het is net die diversiteit die het landschap zo rijk maakt."

Zo haalt de directeur zelf Arvo Pärt aan. De Estse immigrant trok naar Berlijn en schreef er onder andere zijn vierde symfonie. In 2018 werd al een volledig weekend aan hem gewijd, en ook het komende seizoen staat de Europese minimalist in de kijker.

"Ik wil nog even doorgaan over die migratie, da's uiteraard niet makkelijk. We weten ook allemaal waar dat in de vorige eeuw toe geleid heeft dus we moeten zeker ook kritische noten plaatsen bij ons programma." Het Elsense kunsthuis vindt daarvoor een partner in het Goethe-Institut. De cultuurinstelling van de Bondsrepubliek is een van de belangrijke partners in dit Duitslandjaar.

Niet dogmatisch

Er mag dan gefocust worden op Duitsland, dat betekent niet dat een aantal Brusselse publiekslievelingen uitgerangeerd worden. Het Brussels Jazz Festival vindt in januari weer onderdak aan de Vijvers van Elsene. Februari staat opnieuw in het teken van de Piano Days, die zijn dit jaar uitgebreid tot tien dagen klaviermuziek en staan in het teken van Ludwig Van Beethoven. Bij elk concert staat minstens één werk van de jarige geprogrammeerd.

Al betekent dat voor Ledure niet dat ze aan reeksdenken doen. "Onze belangrijkste taak is om niet dogmatisch te zijn. We proberen mensen ook te lokken naar concerten buiten hun comfortzone. We zijn geen paleis om de muziek te sacraliseren, maar in de eerste plaats een werkplaats om muziek te ontdekken. En die twee zijn naast elkaar nodig, ook volgend seizoen weer."

FLAGEY 19/20