Isaac Roux op Stoemp: ‘Paul McCartney gaf les zoals elke andere leraar’

Hij leek nog een grote onbekende toen hij begin dit jaar De Nieuwe Lichting won met zijn singer-songwriterproject Isaac Roux, maar voor Louis De Roo kwam de overwinning niet uit de lucht gevallen. “Popsongs schrijven is hard werken,” zegt hij aan de vooravond van zijn Stoemp-sessie.

Die heb ik laten zetten op mijn 25e, toen mocht het eindelijk van mijn ouders,” zegt Louis De Roo over de tatoeage op zijn linkerarm die hij met schelmachtige trots ontbloot. Het is een tekening van een akoestische gitaar die overvloeit in een rij naaldbomen. “Ze verwijzen naar de Rocky Mountains,” glimt hij. De zanger kwam enkele jaren geleden via een studiegenoot in Canada terecht. Hij raakte er bevriend met een bluegrassband en tourde ermee door het land. Met het nummer 'Canadian girl' dat hij er schreef, belandde hij er zelfs op de radio.

Het is een van de vele avonturen waarin De Roo als muzikale Kuifje schijnbaar achteloos tuimelt. Toen hij een paar jaar terug stond te busken in Frankrijk, vroegen een paar Australiërs of hij niet de openingsdans wilde spelen op het trouwfeest dat ze daar hielden. Hij bleef de hele trouwpartij, kreeg niet veel later vliegtuigtickets toegestopt voor een trip naar Australië en kon er ginds een tourneetje aan breien.

Toeval bestaat natuurlijk niet, De Roo is een harde werker die leeft voor zijn muziek. Vandaag studeert hij muziekmanagement aan de PXL-hogeschool in Hasselt. Eerder volgde hij kunsthumaniora in Muda in Evergem, nabij Gent. Toen hij op een schooltrip naar Bordeaux zijn ding mocht doen voor enkele plaatselijke toehoorders, werd hij opgemerkt door Ian Christians, een voormalige medewerker van platenlabel EMI.

“Een paar maanden later stuurde hij me een mail met de vraag of ik nog eens wilde langskomen in zijn kasteel in Frankrijk. Ik dacht, een man van in de zestig, wat ga ik daar als zeventienjarige doen? (Lacht) Maar ik ben toch gegaan. Ik kon er voor het eerst wat dingen opnemen in een klein studiootje. Ian vond dat ik mij moest inschrijven aan het Liverpool Institute for Performing Arts, het conservatorium van Paul McCartney.”

Om de hoek bij Penny Lane

Je kan nooit hoog genoeg mikken. De Roo klopte zich op de borst, stuurde een demo in een deed een motivatiegesprek. “Van de 10.000 inschrijvingen kunnen er maar 100 studenten beginnen. Dat leek me onhaalbaar. Maar toen viel de brief in de bus, en bleek ik toegelaten te zijn.” Daarna moest hij zijn ouders overtuigen om naar ginds te gaan. Hij bracht er uiteindelijk vier jaar door, een walhalla voor een jonge gast die opgroeide op de boerenbuiten in Vlaanderen.

“Ik woonde om de hoek bij Penny Lane, Strawberry Field lag op een boogscheut. Maar eigenlijk ben ik niet zo'n grote Beatles-fan.” De Roo vertelt het met zachte stem en glimmende oogjes. Toen hij een keer les kreeg van Paul McCartney zelf, moest hij zich wel even in de arm knijpen. “Maar ik probeerde niet starstruck over te komen en professioneel te luisteren naar zijn raadgevingen. Dat waren eigenlijk gewoon tips zoals elke leraar songwriting ze zou geven.” (Lacht)

Is popsongs schrijven een ambacht? “Nee. Songs moeten uit jezelf komen, dat kan je niet aanleren. Het is vooral heel hard werken. Je moet er iedere dag mee bezig zijn. Het is niet omdat je daar afstudeert dat je ineens een Grammy Award-winnaar bent. Voor mij was Liverpool de ideale manier om mezelf te ontwikkelen als volwassene, het was vooral een levensschool. Ik had het nodig om even uit België weg te zijn. En natuurlijk heb ik mijn Engels kunnen bijspijkeren.”

Na de lessen speelde De Roo zoveel mogelijk op open mics voor een hamburger en een pint, van Liverpool tot Manchester, en trok al buskend Europa rond... “Daar heb ik veel ervaring opgedaan. De straat is het eerlijkste wat er is, als mensen je niet goed vinden, wandelen ze gewoon voorbij. Andere conservatoria richten zich meer op theorie en lesgeven, het Liverpool Institute for Performing Arts focust hard op het creëren van je eigen repertoire en van je usp's – je unique selling points. Ik ben er nog altijd niet uit wat die van mij dan juist zijn (lacht), maar ik heb wel geleerd hoe je je moet tonen.”

Beladen puberteit

Die profileringsdrang zat er al vroeg in bij De Roo, ook al kreeg hij dat van thuis niet meteen mee. “Mama zegt altijd dat ik omgewisseld ben in het moederhuis. (Lacht) Al zeer vroeg stond ik op tafel te performen voor de familie.” Met zijn eerste nummer, 'My little bird', over de ongeneeslijke ziekte van zijn nichtje, gooide hij op z'n veertiende hoge ogen in de De Kunstbende. De Roo besefte snel dat wedstrijden een goeie manier waren om je muziek bij een publiek te krijgen.

Hij haalde de finale van het internationale popconcours Imagine en werd na zijn blind audition in The voice in 2017 meteen tot topfavoriet gebombardeerd. “Maar eigenlijk was dat programma niet echt iets voor mij. Ik heb er wel geleerd om met de media om te gaan.” Hij bracht er 'Dew on the vine' van zijn favoriete band Bear's Den, een cover die tot bij de Britse folkpopband zelf raakte. “Ze hebben me toen uitgenodigd voor een concert in Manchester, ik ben de hele avond met hen op stap geweest.”

Uit hun song 'Isaac' putte De Roo vervolgens inspiratie voor zijn nieuwe alias Isaac Roux. “Dat nummer gaat over een tiener die niet zo goed in zijn vel zit. Ik heb zelf een moeilijke puberteit gehad. Ik had grote gezondheidsproblemen, die mij mentaal naar beneden trokken. Tegen mijn twintigste kon ik die dingen gelukkig achter mij laten.” Met zijn nieuwe alias nam de carrière van De Roo een nieuwe vlucht. Hij raakte er vorig jaar mee tot in de finale van Humo's Rock Rally, waar hij de publieksprijs won, en werd begin dit jaar met het frêle folkpopliedje 'White rose' een van de drie laureaten van De Nieuwe Lichting.

“Het was de vierde keer dat ik mij inschreef, het was nu of nooit. Ik had er een hele zomer dan ook hard voor gewerkt. De Nieuwe Lichting heeft veel dingen veranderd. Ik ben nog steeds dezelfde persoon, maar iedereen ziet mij anders. Die wedstrijd heeft me vooral ademruimte gegeven om te werken aan mijn debuutalbum, dat gepland is voor volgend jaar.” Tenzij hij tegen dan weer in een ander avontuur is gebuiteld.

Isaac Roux serveert Stoemp! op 24 april in het RITCS Café, meer info op www.stoemplive.be. Op 25 oktober staat hij in de Ancienne Belgique, www.abconcerts.be

Isaac Roux speelt op 24 april in het RITCS Café, op 18 mei als support van Erlend Oye in de Botanique en op 25 oktober in de Ancienne Belgique