Ramkot in de AB: 'Voor deze band gaan we door het vuur'

Met een dertigtal headlineconcerten op amper twee maanden tijd is voor Ramkot het moment van de waarheid aangebroken. Hun troefkaart: debuutalbum In between borderlines, waarop de sloophamer wordt afgewisseld met melodieën waarop je moeilijk kan blijven stilzitten. “Het is nu of nooit.”

Gelukkig hebben we het altijd van onze livereputatie moeten hebben,” zegt Hannes Cuyvers, de zanger-bassist van het Gentse trio dat het schopte tot laureaat van De Nieuwe Lichting 2021 en daardoor een zelfs voor coronatijden redelijk gevulde concertagenda bij elkaar kon scharrelen. “Maar ook voordien traden we zoveel mogelijk op. Onze muziek wordt nu eenmaal best live ervaren. Waar we vroeger echter honderd mails moesten sturen om concerten vast te krijgen en vervolgens twee antwoorden kregen – een 'nee' en een 'misschien' (lacht) – is de situatie gekeerd.”

Zo getuigt alvast de lange concertreeks die hen vanaf begin maart naar alle uithoeken van België en Nederland brengt, met hier en daar een extra rit richting Frankrijk en Duitsland. Dat Nederland mee is, heeft de band te danken aan radiostation Kink (dat hun singles draait) en boekingskantoor Mojo (dat hard in hen gelooft). “In het begin speelden we vooral supports,” zegt drummer Tom Leyman, “maar op een bepaald moment kwamen mensen ons zeggen dat ze er niet alleen voor de hoofdact waren.”

Ramkot heeft zijn eigen niche gecreëerd, waarin zowel genadeloze rockuithalen als aanstekelijke popmelodieën samenkomen. “We willen vooral niet in herhaling vallen,” zegt Cuyvers. “Met z'n drieën proberen we onszelf voortdurend uit te dagen.”

Springen
De drukke agenda heeft de meeste gevolgen voor de drummer, die zes jaar ouder is dan de twee anderen en onlangs zijn werk bij koffiebranderij OR opgaf. “Vorig jaar is het me gelukt om mijn job, de band en mijn gezin te combineren. Met de nieuwe tournee in het vooruitzicht was dat niet langer mogelijk. Ik zou constant verlof moeten vragen. Het was een moeilijke keuze, want ik werkte daar heel graag, maar Tom en Katrien van OR begrepen me. Zij hebben twintig jaar geleden ook hun droom nagestreefd door eerst hun eigen koffiezaak en daarna een branderij te beginnen. 'Als dit jouw droom is, moet je springen,' was hun boodschap. Je debuteert ook maar één keer. Het is nu of nooit. Voor mij kan het dan ook niet snel genoeg 3 maart zijn, de dag van het eerste concert. We zijn allemaal ook graag op de baan.”

“Het verschil is dat we nu een aanhangwagen moeten huren terwijl vroeger al ons gerief nog in het busje kon,” zegt Cuyvers, die aangeeft dat iedereen zowat zijn vaste plaats heeft. “Ik zit meestal voorin, aan de AUX-kabel, naast onze geluidsman die rijdt. Tim ligt vaak achterin te slapen, terwijl Tom zijn momentje neemt met zijn hoofdtelefoon. Dit keer nemen we wel voor het eerst een tourmanager mee. Dat is handig om het overzicht te bewaren. Een paar extra handen is sowieso welkom. Vroeger deden we echt alles zelf, waardoor we niet altijd aan de merchandisestand konden zijn en dus minder T-shirts en platen verkochten.”

Evenwicht
De do it yourself-attitude zit ingebeiteld in het parcours van de bandleden. Cuyvers en Tim Leyman zijn geschoolde muzikanten en houden op In between borderlines de touwtjes stevig in handen. “We hebben de plaat niet alleen zelf geproduceerd, ik heb ook de mix gedaan,” zegt Cuyvers, voor wie het album deel uitmaakte van zijn afstudeerproject. “Dat is dubbel, want minder weten kan ook een voordeel zijn om artistieke of technische keuzes te maken. Ik twijfel of we bij een volgende plaat weer alles zelf zouden doen. Anderzijds weten we zo goed wat we willen dat het moeilijk is om ook maar iets uit handen te geven. Tijdens mijn opleiding heb ik wel enorm veel opgestoken van Werner Pensaert (gerenommeerde belpopproducer en -mixer, red). Af en toe checkte hij een mix voor me. Maar soms heb ik ook dingen gedaan die me afgeraden werden, gewoon omdat ik iets goed vond klinken. Dan dacht ik: who cares dat de meters in het rood gaan.”

Cruciaal in de Ramkot-balans tussen je kennis uitspelen en je intuïtie vertrouwen, is de inbreng van drummer Tom Leyman, een ongeschoolde muzikant. “Ik kan geen noten lezen. Mijn leerschool is Tim en Hannes dingen zien doen. Dat zorgt voor evenwicht.”

Vertrouwensval
Muzikaal gaapt tussen 'Don't drop down' en 'Heart shaped minds', de twee uitersten van In between borderlines, een wereld van verschil waarin songschrijvers Cuyvers en Tim Leyman ook tekstueel en vocaal dynamiek trachten aan te brengen. “Dat vinden we belangrijk,” zegt Leyman, die het laagste register heeft. “Zo gaat 'Don't drop down' over een vertrouwensval, je achteruit laten vallen zonder te weten of iemand je zal opvangen. Kan je de persoon achter je wel vertrouwen? Kan je het systeem vertrouwen?”

“De titel van de plaat verwijst dan weer naar de tussenfase waarin we zitten,” zegt Cuyvers. “Ik studeerde net af. Tom stopte met werken. In 'One more' zing ik over een goede vriend uit mijn studententijd die sukkelt met zware verslavingen. Zonder die eerste fase was dat nummer er nu niet geweest. Teksten vertrekken bij mij vooral vanuit iets waar ik me nauw mee verbonden voel, bijvoorbeeld iets dat scheef zit in mijn relatie. Dat probeer ik dan zwaar uit te vergroten. Als de afwas eens niet gedaan is, schrijf ik een nummer over mijn relatie naar de klote is. Het wordt altijd wat bombastischer.” (Lacht)

“We spelen allemaal in andere projecten, maar Ramkot is ons kindje en daar offeren we alles voor op. We hebben het gevoel er nog geen procent uitgehaald te hebben van wat er inzit, precies omdat we zo verschillend zijn – Tim en Tom zijn opgegroeid met Dire Straits en Pink Floyd, ik met Chopin en Liszt – en het toch zo goed klikt. Ongetwijfeld krijgen we ooit nog eens boel, maar ik kan me niet inbeelden in een beter team te zitten. We gaan alle drie door het vuur voor deze band.”