Jong Brussels talent maakt zich op voor finale van Sound Track: 'Het natraject telt'

Ondanks aanwassende besmettingsgolven, halfgare lockdowns en onbesuisde vrijheidsstrijders werd er dit najaar door muzikale jonge honden gekampt in de arena van Sound Track. Zes finalisten dingen zondag in de Ancienne Belgique naar een ereplaats op het Vlaams-Brusselse podium- en kansenparcours.

Twee jaar geleden hielden de regionale popconcoursen op te bestaan. Poppunt, nu Vi.be, het aanspreekpunt voor artiesten en muzieksector in Vlaanderen en Brussel, sprong in het gat, samen met de zalen uit het Clubcircuit, de AB en de Brusselse jeugdhuizen. Daaruit groeide Sound Track, een tweejaarlijks “podium- en kansenparcours” voor jonge artiesten, dat zijn winnaars beloont met een natraject. 834 jonge artiesten schreven zich dit jaar in, daarvan worstelden er zich 136 door de 23 regionale voorrondes.

45 van hen strijden dit weekend in elke Vlaamse regio én in het hellegat genaamd Brussel telkens voor drie laureatenplaatsen én een publieksprijs ter waarde van 1.000 euro. De zes hoofdstedelijke krijgsheren en -vrouwen die door juryleden Irene Rossi, Rrita Jashari, Kurt Overbergh, Arne Huysmans, Roza Ekin en Coline & Toitoine toegelaten zijn voor de onverbiddelijke eindstrijd, heten ONHA, ADJA, Ysmé, Indigo Mango, Mek'dr'dr en KAU trio.

Zij dingen zondag in de AB naar eeuwige roem. Of op zijn minst naar een springplank in de vorm van een jaar lang coaching door vaklui, residenties in de organiserende clubs, grafische ondersteuning, studiotijd en (buitenlandse) showcases. Te beginnen met een bootcamp in februari in de Ardennen, waarin alle achttien finalisten al een eerste adviesronde krijgen van mensen uit de sector. Wie wordt de volgende Coline & Toitoine, Meskerem Mees of Shaka Shams? Wij zetten de zes Brusselse finalisten aan een fictieve rondetafel en schotelden hen zes vragen voor.

Hoe lang was de aanloop naar Sound Track?
“Wij bestaan een jaar of vijf,” zegt Jordan Dressen van het funkpopcollectief Indigo Mango. “De bezetting is wel veranderd, en muzikaal zijn we ook een ander pad ingeslagen.” Dressen, drummer én zanger, werd ooit ontdekt in de toiletten van de AB. “Tijdens het concert van Jack Garratt daalde ik de trappen af naar de wc. Daar zong ik heel luid het eerste nummer dat ik net op de trein had gecomponeerd voor mijn lief. Een meisje in de damestoiletten pikte dat op en vroeg of ik wou optreden op het festival dat ze organiseerde in Gent. Oké, zei ik, maar ik had geen groep. Zo is Indigo Mango ontstaan.”

Mien Heyvaert zag het lofipopduo Mek'dr'dr geboren worden in de eerste lockdown. “Ik werk in Het Depot in Leuven. Plots was ik technisch werkloos en had ik superveel tijd. Daarvoor vormde ik met Sara (De Wit) al het duo Falup Tsar. Dat was eerder om te lachen en wat kinderlijk, daar wilden we vanaf.” Mek'dr'dr is een Ethiopisch woord dat je gebruikt wanneer je op een uitnodiging van iemand wilt ingaan, maar niet te veel wilt storen, zegt ze. Dat lijkt ons... typisch Vlaams. De muziek die het tweetal bedenkt, heeft niets met Ethiopië noch Vlaanderen, maar wel met de lofipostpunk van culticonen als The Slits, en hun recentere erfgenaam Billy Nomates.

ONHA is dan weer de alias van Elia Tetey, een jonge Luikenaar met Ivoriaanse roots die een paar jaar geleden voor zijn studies naar Brussel verhuisde. “In Luik zat ik in een rapcollectief, maar ik kon mezelf er niet genoeg uitdrukken. In Brussel zijn de puzzelstukken in elkaar gevallen, hier ben ik ONHA geworden. Mensen uit mijn omgeving in Luik zeiden dat ik overambitieus was, dat ik het nooit zou maken. Hier is iedereen in de muziekscene hypergefocust. Dat motiveert.”

Matteo Genovese, Andre Breidlid en Jan Janzen van KAU trio. hebben Italiaanse, Noorse en Duitse roots, maar groeiden op in Brussel. De hybride van jazz, hiphopbeats en elektro die ze door elkaar gooien, vond vaste vorm in maart 2020, aan het begin van de pandemie. “Jan heeft een huis op het platteland in Duitsland, daar hebben we toen de zomer gespendeerd en heel lofi een soort beat tape opgenomen,” zegt Matteo Genovese. Dat werd Beat tape vol. 1, dit jaar verscheen het album II.

Adja Fassa groeide op in Mortsel, ging op haar vijftiende op internaat in Brussel, zwierf voor theater- en jazzstudies uit naar Gent en Leuven, maar keerde uiteindelijk weer naar de hoofdstad terug. “Met Brussel voel ik me artistiek het meest verbonden. Ik voel me hier ook het meest vrij.” Haar project ADJA draait niet puur om muziek. “Het is een soort van muziekperformance met een grote verhalende, theatrale factor. Het goeie is dat ik die disciplines kan ontdubbelen. Bij Sound Track concentreer ik mij op de muziek. Noem het soul, met steeds meer gospelinvloeden.”

Ook Marie Van Puyvelde alias Ysmé, de poulain van Tsar B, combineert muziek met theater. Zo toerde ze net nog met de voorstelling £¥€$ van theatergezelschap Ontroerend Goed. “Net voor de eerste lockdown heb ik beslist om me meer toe te leggen op mijn muziek,” legt ze uit. Die muziek is een mix van hiphop, pop en slam die ze bedenkt rond zinnen als “I'm gonna squeeze my lemons, while you can go looking for melons, and we gon' make no orange juice.”

Was de finale te verwachten en te voorzien?
“Totaal niet,” zegt Mien Heyvaert van Mek'dr'dr. “Oké, dat zegt iedereen. Maar wij hadden het écht niet verwacht. (Lacht) Sowieso zijn we een buitenbeentje. Iedereen is zo professioneel in vergelijking met ons, in de voorrondes zagen we al die artiesten goed met hun publiek omgaan. Bij ons was dat allemaal een beetje awkward.”

“In de voorrondes wilde ik niet te veel stressen,” zegt Ysmé. “Ik weet heel goed welke sound ik wil, en wat ik wil vertellen. Ik dacht: if they don't like it, they don't like it. Ik ben heel rustig gebleven, maar ik wilde er natuurlijk wel heel graag bij zijn.”

“Een vriend van me sprak me over Sound Track aan op de tram,” zegt Jordan Dressen van Indigo Mango. “Hij zei dat we een kans maakten. We hadden er niet op gehoopt. Toen ik zag wat voor een vitrine dat concours bood, wist ik: dat is wat we nodig hebben. We hebben al enkele ep's uit, met de exposure die we krijgen bij Sound Track willen we doorgroeien naar het next level.”

“Mijn manager Martha vond dat ik moest meedoen,” vertelt ONHA. “Toen ik de selectie zag, dacht ik: wow, dat zijn supergetalenteerde artiesten. Maar het ging goed. Ik verwachtte wel dat ik erbij zou zijn in de finale, maar ik ben toch verrast. Dat ik getipt ben door Chuki Beats, geeft me veel vertrouwen. Goeie punten van een beatmaker doen me meer dan van een rapper.”

Elke keer als Matteo Genovese van KAU trio. naar de AB ging, dacht hij: hoe geweldig zou het zijn om ook op dat podium te staan? “En nu treden we er op, op een plek waar bands als Snarky Puppy al hebben gestaan. Dat op zich is al een geweldig ervaring, finale of niet.”

Waar heb je als jonge artiest het meest nood aan?
“Er staat veel muziek klaar,” zegt Jordan Dressen van Indigo Mango. “Nu moeten we er gewoon zo ver mogelijk mee raken. Daar hebben we een manager voor nodig die een traject uitstippelt, en een goeie booker. We spelen veel in Brussel, nu mag het ook daarbuiten of in het buitenland.”

Als jonge band wil je vooral je energie delen met een publiek, zegt Matteo Genovese van KAU trio. “Nu liveconcerten beperkt zijn, lukt dat minder. Maar je hebt wel meer tijd om aan je muziek te sleutelen. Wij willen onze sound altijd bijsturen. En als je dan toch kan optreden, dan geef je echt álles. En het publiek is helemaal mee.”

“Wij zijn nog onervaren, wij kunnen op véél vlakken advies gebruiken,” vertelt Mien Heyvaert van Mek'dr'dr. “Hoe werkt dit allemaal? Een booker, heb je dat nodig? Hoe repeteer ik efficiënt? Hoe bouwen we nummers op? Nu doen we maar wat. Het is leuk, maar het kan beter.”

ONHA hecht veel belang aan de validering door een jury van pro's. “Dat geeft aan dat mijn muziek overeind blijft, dat wat ik doe waarde heeft. En natuurlijk is het megacool om in de AB te spelen. Toen ik dat op sociale media bekendmaakte, kreeg ik meteen heel veel reacties. Dat is waar je als jonge artiest ook het meest nood aan hebt: visibiliteit. Je kan supercoole shit maken, maar als je jezelf niet kan verkopen, zal je er niemand mee bereiken.”

In essentie komt het neer op geld, zegt ADJA. “Financiële ondersteuning zorgt ervoor dat je dingen kan outsourcen, dat je een team kan opbouwen dat ervoor zorgt dat je in contact blijft met je muzikanten én je publiek. Ik ken genoeg mensen die met mij dit artistieke avontuur willen aangaan en als muzikant daarvoor alles in huis hebben, maar zelf heel hard knokken om financieel boven water te blijven. Zonder centen kunnen zij de tijd en ruimte niet vrijmaken die nodig is voor een diepgaande samenwerking.”

Je bent de hele tijd met je 'product' bezig, dan heb je geen tijd meer voor exposure, zegt ook Ysmé. “Communicatie is een fulltimejob.”

Hoe overleef je als beginnende muzikant een pandemie?
“Corona maakt langetermijndenken moeilijk,” zegt Jordan Dressen van Indigo Mango. “Morgen kan het weer helemaal anders zijn. Dat is vermoeiend, maar ook spannend. We hebben geleerd om heel flexibel te zijn. Maar toch, het zijn veel zorgen en vragen die je normaal niet zou hebben.”

“Ik vind de vertraging aan de ene kant nodig,” klinkt het bij ADJA. “Elke artiest die ik ken heeft nood aan tijd voor verdieping. Langs de andere kant wordt het podiumaanbod nog kleiner, wat meer frictie kan creëren tussen muzikanten en artiesten. Daarom is het belangrijk dat we elkaar zoveel mogelijk ondersteunen.”

“De onzekerheid is versmachtend,” zegt Matteo Genovese van KAU trio. “Maar we laten ons hoofd niet hangen en grijpen elke kans. Het fijne is dat mensen nog steeds bereid zijn om te komen kijken, ondanks de maatregelen. Dat bewijst dat ook zij er nood aan hebben.”

“Eigenlijk is alles veranderd,” zegt ONHA. “Ik had een plek om te repeteren bij mijn beatmaker. Maar nu heb ik al dat materiaal zelf gekocht, zodat ik thuis aan muziek kan prutsen. Dat ik in de AB op hetzelfde podium mag staan als mijn helden Denzel Curry en ScHoolboy Q is fantastisch. Maar tegelijk is het wrang dat het met de rem op is. Een tijd geleden heb ik een soortgelijke talentenjacht gewonnen, ik mocht in januari optreden in Parijs. Maar dat is intussen gecanceld. Dat is jammer, want live komt je als artiest tot volle wasdom.”

Waarom ben jij de Sound Track van Brussel?
“Wij zijn echte Brusseleirs,” vertelt Matteo Genovese van KAU trio., die zich ondanks zijn Italiaanse roots op-en-top Brusselaar voelt. Brussel is een kruispunt, en dat weerspiegelt zich in zijn muziekscene. “Brussel is geen metropool zoals Parijs of Rome, maar de scene is heel rijk en divers. Jazz en elektronische muziek zijn alomtegenwoordig, en rap, dat ook vooral geproducete muziek is. Daar zitten wij middenin.”

“Ik zie mezelf niet als Brussels, maar als Belgisch,” zegt ONHA. “Het is jammer dat Wallonië en Vlaanderen zo gescheiden zijn. Ik wil het hele land vertegenwoordigen.” ADJA heeft zich een tijd verdiept in jazz, maar lonkt ook naar r&b en hiphop. “Ik werk met muzikanten die een klassieke jazzopleiding gehad hebben, jazzfreaks, maar net zo goed gasten die op straat rondhingen en zijn beginnen te rappen, zonder muzikale vorming. Die match vind ik heel Brussels.”

“De rapscene bloeit in Brussel, maar ik zie te weinig vrouwelijke rappers,” zegt Ysmé. “Ze zijn er wel, maar ze raken niet in de spotlights. Daar vecht ik voor.” Mek'dr'dr ziet de zinneke in zijn rauwe sound, maar ook de DIY-spirit die zo eigen is aan Brussel. “Wie Brussel zegt, zegt rap. Maar dat punkerige, die DIY is er ook deel van. Al zijn wij niet echt punk, daar zijn we te lief voor.”

Hoe ga je de jury omverblazen?
“Wij gaan voor de vette grooves,” lacht Matteo Genovese van KAU trio. “En we brengen een vierde man mee: saxofonist Maxime Dereux. Het trio is de basis, hij is de saus.” Indigo Mango gooit na feedback van de pro's zijn stage plan om, legt Jordan Dressen uit. “Ik zet mij in het midden met mijn drums, de rest zit errond op risers. En dan gaan we in twintig minuten tonen hoe goed onze sound en onze lichtshow zijn.”

“Elke artiest heeft twee dagen voorbereiding gekregen in de VK en in Volta,” vertelt ONHA. “Peet was mijn coach. Dat was fijn. Vorige week heb ik me ook laten bijstaan door Kaer, die ooit nog bij Starflam rapte en met Hamza samenwerkt. Eerst dachten we een supergebalde show te spelen waarbij het publiek naar adem moet happen, maar nu het publiek verminderd is tot 200 personen en ze moeten zitten, lijkt het ons beter om er wat rustigere tracks tussen te steken.”

ADJA kreeg advies van ex-laureaten Coline & Toitoine. “Dat was geweldig, maar eigenlijk zaten zij al een stap verder. Ze wilden weten welke bindteksten ik ging gebruiken, en hoe mijn podiumoutfit er zou uitzien. Terwijl ik eigenlijk nog aan de muzikanten van mijn nieuwe band moest uitleggen hoe alles precies moest klinken. (Lacht) Desondanks denk ik dat ik de jury ga kunnen overtuigen door de oprechtheid van mijn songs. Dat is tot nu toe de verbindende factor geweest voor de tien bandleden, die intussen een hechte groep aan het worden zijn.”

“Wij gaan de jury overtuigen door dat niet te proberen te doen,” lacht Mien Heyvaert van Mek'dr'dr. “Je moet het niet té hard willen, ook al voel je dat vanbinnen wel. Maar op het moment zelf moet je dat vergeten. De Nederlandse columnist Nico Dijkshoorn heeft eens gezegd dat het crimineel is dat muziek in een wedstrijd gegoten wordt en goed of slecht kan zijn. Sindsdien heb ik besloten dat muziekwedstrijden belachelijk zijn. (Lacht) Gelukkig is Sound Track geen wedstrijd als alle andere. Het is het natraject dat telt. Eigenlijk zijn er alleen maar winnaars.”

SOUND TRACK
19/12, 16.30, Ancienne Belgique, www.abconcerts.be