‘Lange Jojo behoort tot de belangrijkste Brusseleirs aller tijden’

Brussel neemt woensdag afscheid van één van zijn helderste sterren. Jules Jean Vanobbergen, beter bekend als Grand of Lange Jojo, stierf op 85-jarige leeftijd. De volkse charmezanger genoot veel aanzien in het hele land. Met zijn gewiekste teksten en dansbare nummers in sappig Brussels dialect veroverde Lange Jojo overal harten. “Ik plaats hem in hetzelfde rijtje als Raymond Goethals en Toots Thielemans: bij de belangrijkste Brusseleirs aller tijden.”

Jules Cesar, hij hitte Jules Cesar. In’t wit gelaak een staar, van kop tot op zaan tiene. Wie de metro of tram neemt, ontsnapt vandaag niet aan de amusante muziek van Lange Jojo. Uit alle hoeken van het land regent het respectbetuigingen voor een van Belgiës meest tot de verbeelding sprekende artiesten. “We verliezen een Brussels figuur die generaties heeft begeesterd met zijn energie en liedjes. Zijn legendarisch fijne humor zullen we missen”, schreef minister-president Rudi Vervoort (PS).

Collega Johan Verminnen herinnert zich nog goed hoe zijn muziek destijds in de betere Brusselse kroegen door de jukebox galmde. “Zo maakte ik voor het eerst kennis met Lange Jojo. In een volkscafé is het doorgaans plezant, maar als Lange Jojo werd afgespeeld, ging het dak er altijd af. Iedereen kende zijn amusementsmuziek met titels als 'De Chinuuse Tango',” vertelt Verminnen, die ook zijn présence op een podium looft. “Hij was een geboren entertainer. Hele zalen liet hij binnen enkele minuten uit zijn hand eten."

Nochtans was Vanobbergen zelf een heel gereserveerd man, in tegenstelling tot wat zijn imago en podiumuitstraling doet vermoeden. “Lange Jojo was in het dagelijkse leven zeker geen haantje de voorste,” weet ook Robert Delathouwer, die hem als Koekelbergs schepen in de bloemetjes zette en wel vaker tegen het lijf liep op evenementen. “Hij hield zich eigenlijk liever op de achtergrond, behalve als hij aan het optreden was of zich onder vrienden bevond. Hij was allesbehalve een tafelspringer, maar wel altijd minzaam en grappig.”

Gevoel voor humor

Toen Delathouwer in 2013 de prijs van ‘Koekelbergenaar voor het leven’ uitreikte aan Lange Jojo, die zijn jeugd in die gemeente doorbracht, nam de zanger iedereen in het ootje. “Want eigenlijk is hij twee artiesten in één. Bijna al zijn liedjes verspreidt hij in twee talen: het Vlaams en het Brussels Frans. Hij is ook gekend onder twee artiestennamen: Lange Jojo en Grand Jojo."

En daar speelde Lange Jojo slim op in, vertelt Delathouwer. "Toen hij die prijs kreeg in Koekelberg op het gemeentehuis excuseerde hij zich in het Nederlands voor de afwezigheid van zijn tweelingbroer Grand Jojo. Hij zei dat bloedserieus en sommigen geloofden hem ook. Veel mensen stonden een beetje vreemd te kijken. Een heerlijk moment. De man had een uitstekend gevoel voor humor, zoals het een echte Brusselaar betaamt,” herinnert Delathouwer zich.

(lees verder onder de afbeelding)

Wie Lange Jojo zegt, denkt aan het Bal National. “En omgekeerd,” zegt organisator Frank Anthierens. “Twintig jaar geleden organiseerden we het voor het eerst. We wilden een heel populair programma samenstellen, onder meer met Annie Cordy. En hoewel hij toen al even was gestopt, vonden we dat ook Lange Jojo daar een plek had. Hij liet zich verleiden tot een optreden en de mayonaise pakte. Het publiek smulde nog steeds van hem en dat waardeerde hij enorm. Zo kreeg zijn muzikale loopbaan een tweede adem. De laatste jaren was hij eigenlijk populairder dan ooit.”

Fiere en sobere Belg

Desondanks bleef Lange Jojo een sober, Brussels ketje dat nog regelmatig in de Marollen een kom soep of een Westmalle ging drinken in bijvoorbeeld La Clef d’Or op het Vossenplein. “Hij was altijd een heel toegankelijk persoon en had geen sterallures,” vertelt Anthierens. “Hij was bij uitstek een man van het Brusselse volk. Daarom had hij ook zoveel succes op ons Bal National."

Zijn dansbare muziek en aanstekelijke teksten zullen we de komende jaren erg missen. "Bal National zal toch wat anders zijn zonder hem. Iedereen had Lange Jojo ook zo graag, ik denk dat het publiek hem hard zal missen. We zijn een iconisch figuur kwijt. Hij was ook een trotse Belg maar dat had voor hem niks met politiek te maken. Hij was fier op ons land en stond op het einde van zijn optreden altijd met de Belgische vlag te zwaaien."

(lees verder onder de galerij)

De muzikale nalatenschap van Lange Jojo is enorm, vindt Johan Verminnen. “Hij is cultureel erfgoed, een boegbeeld voor het Brusselse volkslied. Hij slaagde erin om zijn muziek te verwoorden in een populair genre, dat aanleunt bij het uitstervende variété,” vertelt de zanger, tevens voorzitter van de organisatie Brusseleir, die het Brussels dialect in de hoofdstad promoot. “En hij stopt zijn teksten vol Brusselse elementen. Echte truut en zwans zoals ze bij ons zeggen. Hij behoort tot de geschiedenis van de Brusselse volksaard, die helaas een beetje aan het verdwijnen is.”

Delathouwer, die eveneens lid is van Brusseleir, ziet in Lange Jojo een iconisch figuur, die de muziek overstijgt. “Hij spreekt tot de verbeelding en is een van de grootste Brusselaars van de laatste decennia. Ik plaats hem in hetzelfde rijtje als Raymond Goethals en Toots Thielemans, namen die de Brusselse identiteit internationaal in de kijker hebben gezet. Het is een enorm verlies. Daarboven in de hemel zal het nu grote ambiance zijn met Lange Jojo, Annie Cordy en Toots Thielemans.”