Miss Angel en Luie Louis tillen Couleur Café naar een hoger niveau

KROKANT
Miss Angel en Luie Louis zijn twee namen die de komende jaren ongetwijfeld onze ether zullen kleuren. Samen zorgen ze voor een portie Antwerpse flavour in Niveau4. De voorbije twee jaar lonkte Brussel enkele keren verleidelijk naar de Stad aan de Stroom. Blu Samu liet haar zonder blikken of blozen achter en ging bij de jongens van Le 77 hokken in Laken. Rapper Dvtch Norris waagde nog niet zo lang geleden ook de sprong.
“Brussel toont gewoon heel veel liefde,” zegt Angela Agyei aka Miss Angel wanneer we haar en Louis Wouters alias Luie Louis opzoeken in Bibliotheek Permeke, een paar straatlengtes van het Antwerpse Centraal Station. Ze wonen er beiden om de hoek, op de rand van de Seefhoek, maar kenden elkaar voor hun samenwerking in Niveau4 “vooral van zien.”
Luie Louis nestelt zich hier de komende weken tussen de boeken met zijn label Flatgebouw, en serveert daarbij optredens, spoken word en exposities. “Niet dat ik per se een boekenverslinder ben,” lacht hij terwijl hij zijn shirt van XXXTentacion in de plooi legt, “maar ik had als kind wel een gedichtenclub. Met Vanessa. Waarom ik gedichten schreef? Dat weet ik eigenlijk niet, ik was gewoon altijd shit aan het maken.”

Het is uit die shit, ook wel eens weloverwogen bundelingen van gedachten genoemd, dat zijn liefde voor rappen gegroeid is. “Ik ben al superlang bezig,” legt hij uit. “Op mijn dertiende heb ik hiphop ontdekt en merkte ik dat ik de gedichten die ik schreef ook op muziek kon zetten. Vanaf mijn zestiende ben ik zelf dingen beginnen te producen, omdat er niemand was in België die goeie beats maakte. Of voor mij wilde maken. (Lacht) Misschien was ik gewoon te brak.”
Vijf jaar geleden, op zijn 22e, bracht Luie Louis zijn eerste album uit, met zijn toenmalige band Netwerk. Ondertussen debuteerde hij solo met Love life Louis, met daarop een feature van de onvermijdelijke Brusselse rapkeizer Zwangere Guy, en vormde hij Roedel. “Mijn supergroep, zeg maar, met onder meer Mitxelena en Brakka Briesje, die ook al meededen op mijn soloplaat.” In het huis waar ze samenhokken, bedenken ze “zieke beats”. “We zijn daar een jaar geleden gaan wonen, puur om muziek te kunnen maken. Het huis is nog altijd kaal as fuck. (Lacht) We hebben twee ‘studio’s’. Voor de rest zitten we gewoon krokant te wezen.”

Euh... krokant?
Luie Louis: (Lacht) Gewoon, the crusty life. Broke. Blut. Als artiest overleven is niet eenvoudig. Daarom moet ik er hier en daar wat jobs bij nemen, zoals de streetwearwinkel die ik dadelijk moet gaan openen. Ik ben hier geld aan het verspillen! (Lacht) Je leidt als muzikant een dubbelleven. Je weekends, de optredens en alles wat bij de muziek komt kijken, is super nice. Maar je komt constant weer in de realiteit. En daar ben je nog altijd even blut.
Miss Angel: Exactly that! Ik heb de voorbije jaren op de meest uiteenlopende plekken gewerkt, van Kruidvat tot Urban Outfitters. Maar anderhalve maand geleden ben ik daarmee gestopt. Voorlopig toch. Ik heb geen zin om depressief te worden voor een job die helemaal mijn leven niet gaat worden.

Wanneer wist je dat je muziek wilde maken?
Miss Angel: Eén jaar geleden. Ik schreef wel al een tijdje teksten, verses, zonder hook. Af en toe deed ik wat open mics. Ik heb een tijd deel uitgemaakt van Female Takeover, een vrouwelijk collectief van danseressen, muzikanten, slam poets, artiesten enzovoort. Eerst als danseres, maar ik heb er ook mijn eerste stappen gezet als zangeres. Terwijl het helemaal mijn plan niet was om rapper te worden. (Lacht) Ik was wel allang fan van vrouwelijke mc’s uit de nineties, zoals Lil’ Kim en Missy Elliott, of Queen Latifah en Erykah Badu, en Lauryn Hill natuurlijk, waarmee ik nu de affiche deel op Couleur Café. Zot.

“Every nigga’s a star”, rap je in ‘Squendo’. Is dat een missionstatement?
Miss Angel: Eigenlijk verwijs ik naar dat nummer van Boris Gardiner, dat ook gesampeld is door Kendrick Lamar. De muziekscene is mijn safe space. Daarbuiten word ik vaak raar aangekeken. Elke dag, ja. Ook in de supermarkt, wanneer ik betaal, en zo van die kleine dingen. Ik was niet verrast door de verkiezingen, maar het is wel schokkend. De maskers zijn aan het afvallen en ze gaan ze niet meer opzetten. Maar ik probeer aan racisme weinig aandacht te schenken, dat is te vermoeiend.

Je singles ‘Ghetto supahstar’ en ‘Money making mami’ doen verstaan dat je hebt moeten knokken.
Miss Angel: Mijn moeder heeft altijd gestreden, ze is een sterke vrouw. We waren niet van de rijksten, maar ook niet straatarm. Ze is trots op mij, ik heb mij moeten bewijzen, maar nu ziet ze dat het serieus is. ‘Ghetto supahstar’ ging over de uitdaging die ik aanging met muziekmaken, een beetje teasend. ‘Money making mami’ is een song over women’s empowerment. Die clip heb ik gedraaid met (de van Mechelen naar Brussel verhuisde actrice en zangeres) Martha Da’ro en (de Brusselse fotografe en videoclipmaakster) Yaqine Hamzaoui in Griekenland. Wij zijn de drie musketiers. (Lacht) Dat was wel een statement: wij hoeven van niemand afhankelijk te zijn.

Je bent ook bevriend met Blu Samu. Waarom ben je al die creatievelingen nog niet naar Brussel gevolgd?
Miss Angel: Iederéén vraagt dat. (Lacht) Ik weet het niet. Het is een grote stap. Mijn moeder, broers en zussen wonen in Antwerpen, mijn manager ook. Maar mijn grootste fans zitten wel in Brussel, weet ik ondertussen. Dat zie ik zelfs aan mijn Spotify-statistieken. Dus vroeg of laat vertrek ik hier...
Luie Louis: Dat idee spookt ook wel door mijn hoofd. Antwerpen is een technokoekenstad, er is geen hol te beleven. Ik vind in Brussel ook meer gelijkgezinde mensen dan hier. Zoals Zwangere Guy. Ik heb hem op een cypher leren kennen, zo’n event waar rappers om de beurt bars spitten. Het klikte meteen.

Zwangere Guy lijkt de Grote Katalysator van de Belgische rap.
Luie Louis: Die gast is gewoon deuren aan het openstampen.
Miss Angel: Zelfs voor mij, terwijl ik in het Engels rap. Door hem heb ik Brussel meegekregen.
Luie Louis: In Antwerpen is de concurrentie ongezond. In Brussel wil iedereen elkaar omhoog trekken. Hier is het...
Miss Angel: ... iedereen voor zich.
Luie Louis: Zoals het mollenspel: elke keer als je bovenkomt, kloppen ze je weer naar beneden. Bam.

HILLBILLY
Luie Louis rapt in het Nederlands, Miss Angel in het Engels. “Thuis sprak ik Engels. Mijn mama is van Kenia, mijn vader van Ghana,” vertelt ze. Ze woonde een tijd in Deurne, maar groeide op op Linkeroever. Luie Louis komt uit Merksem. “Nederlands was voor mij de logische keuze, omdat mijn Engels zo hillbilly as fuck is. (Lacht) Ik vind in het Engels schrijven wel dope, het klinkt minder silly dan Nederlands. ‘I’m sad’ voelt heel anders dan ‘Ik ben droevig’, toch? Dat is gewoon fucking whack.” Luie Louis werd als jonge kid getriggerd door Nederlandse rappers als Opgezwolle.
Die verleiding van het Engels wordt wat tastbaarder tijdens de try-out in Leuven, waarin talen door elkaar vloeien als kwakjes waterverf op een schilderspalet. Zo is er ‘Wild horses’, waarmee Luie Louis samen met Brakka Briesje de zaal vlotjes omverblaast. Met Brakka Briesje heeft Luie Louis een ep klaar liggen. “Maar eerst ga ik op kamp in de Ardennen met Roedel. We hebben superveel nieuwe songs geschreven, nu gaan we het album samenstellen. Dit jaar zie ik als mijn opstapjaar.”
Luie Louis heeft deze zomer nog de Lokerse Feesten en Fire Is Gold op zijn programma staan. Ook de zomer van Miss Angel ziet er, voor iemand die nog maar net komt kijken, behoorlijk indrukwekkend uit: buiten de Green Stage op Couleur Café, beklimt ze straks de podia van Rock Werchter, Dour, de Lokerse Feesten, Pukkelpop en Fire Is Gold. “Ik voel wel wat druk,” lacht ze, terwijl ze met haar roze gelakte nagels door haar lange vlechten gaat. “Mensen nemen me nog maar sinds kort serieus, voor hen was ik nog altijd ‘die danseres’. Maar ik ga die shows echt killen.”

> Niveau4 xxl. 29/6, 22.00, Green Stage